به روشنی می‌توان گفت که گفت‌وگو جوهر اصلی گمشده در فضای سیاسی ایران است. جوهری که در خلأ آن رقابت‌های طبیعی سیاسی تبدیل به منازعه و عملیات‌های حذفی می‌شود. در واقع فقدان همین گفت‌وگو است که سبب شده در داخل قدم به قدم از درک متقابل همدیگر و همذات‌پنداری لازم برای یک همزیستی و همکاری سازنده فاصله گرفته‌ایم.
