امان از رنجی که می بریم. دردی که زخم در جانمان میکارد. نمک سود میکند و گاه به مرز انفجار میرساند. طلبکار میشویم از همه. خیلی بیشتر از طلب احتمالی. حتی طلب از کسانی که اگر حساب و کتاب در کار باشد، بدهکارشان هم هستیم. ولی زبانمان به طلبکاری چنان باز است که فرصتی برای عذرخواهی در جایگاه کاستیها برایمان نمیماند.