در فیلم «قصه‌ها» دیالوگی هست با این مضمون که هیچ فیلمی تا ابد در کمد نخواهد ماند، تقریبا همزمان با فیلمِ خانم بنی‌اعتماد، «آشغال‌های دوست‌داشتنی» ساخته شد و امیریوسفی شش سال به آب و آتش زد تا فیلم‌اش را از گنجه در آورد و در داخل ایران اکران کند، در حالی که می‌توانست در فستیوال های خارجی نمایش دهد که نداد چرا که مثل تم مرکزی فیلم‌اش معتقد بود این مشکلی است که باید در داخل خود خانه و خانواده حل و فصل شود.
