آگهی ازدواج در بلند مدت، از هم گسیختگی اجتماعی را در پی دارد

به‌گزارش ایسنا، این روزها که همه درگیر ازدواج‌های تجملاتی و پر دردسر هستند دیدن یک آگهی ازدواج در یک رسانه محلی برای همه‌جای تعجب دارد، جوان‌های امروزی حداقل چهار جلسه را به آشنایی اولیه می‌گذرانند تا اولویت‌های زندگی‌شان را در فرد مورد نظر پیدا کنند، اما اینکه فردی مذهب و تحصیلات و هیچ‌چیزی جز سن برایش مهم نباشد و مهربان بودن ملاک زندگی‌اش باشد و بخواهد از طریق آگهی روزنامه همسرش را پیدا کند، عجیب است.

من خودم صادق و پاکدست هستم

فرد آگهی‌دهنده مردی ۵۴ ساله است که یک تجربه ناموفق از زندگی را به قول خودش در کارنامه اعمالش دارد، بلای زندگی‌اش را فضای‌مجازی می‌داند و می‌گوید گرفتن گوشی به دست و خیانت باعث شده زندگی‌اش از بین برود، زندگی جدیدی که به دنبالش است زندگی آرام با زنی مهربان و خنده‌رو است، می‌گوید می‌خواهم کسی باشد که خودم را بخواهد نه چیز دیگری و به من خیانت نکند، من خودم صادق و پاک دستم و یک آدم خوب می‌خواهم.

شاید تجربه تلخ خیانت به‌قدری آزرده‌اش کرده که دیگر ملاک و معیاری برای ازدواج ندارد و می‌خواهد تنها کسی باشد که بخندد و مهربان باشد، خودش را باز خرید کرده و خانه و ماشین ندارد، اما می‌گوید اگر همسری پیدا کنم که بتواند آرامش برایم بیاورد همه زندگی‌ام را فدایش می‌کنم و دنبال کاری می‌روم و حقوق می‌گیرم.

مدتی تنها بوده و حالا به قول خودش سنت‌شکنی کرده است، می‌گوید عاشق سنت‌شکنی است و برای زندگی جدیدش می‌خواهد با روش‌های جدید همسری پیدا کند که با همه‌چیزش بسازد، اهل قزوین نیست و خانواده‌اش تمایلی ندارند که برای او به خواستگاری بروند چراکه او را مسبب طلاقش می‌دانند، پس دست به کار شده و به‌گفته خودش هزینه‌ای سنگینی برای چاپ آگهی پرداخته است، اگرچه هزینه آگهی بالا نیست اما برای کسی که کاری ندارد و در خانه نشسته و تلویزیون نگاه می‌کند این هزینه به‌ظاهر زیاد است، امیدوار است شانس در خانه‌اش را بزند و همسری خنده‌رو گیرش بیاید، به رسانه و نفوذ آن اعتقاد عمیقی دارد و می‌گوید در استرالیا همه این‌طوری ازدواج می‌کنند اما فرهنگ ما نمی‌پذیرد.

دولت باید مراکز همسریابی ایجاد کند

عبدالعظیم موسوی، مدیرمسئول روزنامه ولایت قزوین در این‌خصوص می‌گوید: درج این نوع آگهی در روزنامه سابقه داشته است و سال گذشته نیز شبیه به این را منتشر کردیم، سن امید به زندگی در مردم افزایش داشته و آقایان ۷۰ تا ۸۰ ساله یا خانم‌هایی با سن بالا به هر دلیلی تمایل به ازدواج دارند.

او ادامه می‌دهد: سن که بالا می‌رود همه بچه‌ها به‌دنبال زندگی خودشان می‌روند، این‌ها هم تنها هستند و نیاز به همدم دارند مثلاً اگر مریض هستند نیاز دارند که فردی به آن‌ها رسیدگی کند یا احساس نیاز می‌کنند که باید ازدواج کنند، بنابراین دولت باید جایی را تعیین کند که همسریابی صورت بگیرد.

موسوی بیان می‌کند: فامیل‌ها می‌توانند این کار را انجام دهند اما وقتی کسی همراهی نمی‌کند فرد مجبور می‌شود که به روزنامه آگهی بدهد؛ مدیر سازمان آگهی به من گفت که این آگهی آمده است آیا آن را منتشر کنیم؟ گفتم این خارج از عرف است اما خارج از شرع نیست و جزو نیازمندی‌ها است، تشخیص دادم این آگهی را منتشر کنیم و پشیمان نیستم.

او تأکید می‌کند: هر چیزی که نیازش باشد به‌وجود می‌آید، امروزه فضای‌مجازی و کانال‌های همسریابی و دوست‌یابی افزایش یافته است بنابراین باید برای این موضوع برنامه‌ریزی خوبی صورت بگیرد چراکه برخی واقعاً برای پیدا کردن همسر نیاز به مشارکت دارند.

زن یک کالا نیست که از طریق آگهی به دست بیاید

سهیلا زرآبادی، روانشناس و مشاور خانواده نیز در این‌خصوص می‌گوید: ازدواج یکی از مهم‌ترین تصمیماتی است که در طول زندگی می‌گیریم، تا قبل از آن قدرت تصمیم‌گیری بالایی داریم و می‌توانیم آگاهانه انتخاب کنیم.

او ادامه می‌دهد: برای ازدواج آسان باید در ابتدا خواسته‌ها، نیازها و هیجانات خود را بشناسیم و بدانیم که از زندگی مشترک چه چیزی می‌خواهیم و باید با چه فردی و با چه خصوصیات شخصی وصلت کنیم؟

این روانشناس می‌گوید: در انتخاب باید حتی‌الامکان افرادی را برای ازدواج انتخاب کنیم که شباهت زیادی با ما داشته باشند، اختلاف‌های تحصیلی، مذهبی و فرهنگی و اختلافات طبقاتی قابل تأمل است.

او با اشاره به آگهی درج شده بیان می‌کند: زن یک کالا نیست که از طریق آگهی به دست بیاید، این نوع آگهی دادن و نوع خواستن اشتباه است چرا که شأن زن بالاتر است.

زرآبادی یادآور می‌شود: از طرفی آگهی منتشر شده به خوش اخلاق بودن اشاره دارد، اگرچه مهربانی خیلی خوب است اما کافی نیست، وقتی تصمیم به ازدواج می‌گیریم باید توجه کنیم که ازدواج مواجهه به یک نیاز خاص مثل دوست داشتن، عشق یا پول نیست بلکه پیوستاری از نیازهای اقتصادی، اجتماعی و عاطفی را باید در نظر بگیریم.

او تأکید می‌کند: بنابراین نوع خواستن اشتباه است، بعضی فقط به اخلاق توجه می‌کنند و ابعاد دیگر را نادیده می‌گیرند بنابراین دچار مشکل می‌شوند باید در حالی‌که برای ازدواج باید همه ابعاد را در نظر بگیریم.

این مشاور خانواده خاطرنشان می‌کند: روش‌های آشنایی و ازدواج متفاوت است، ممکن است آشنایی از طریق محیط زندگی مانند همسایگی، دانشگاه، کتابخانه و محیط کار صورت بگیرد، آشنایی در مهمانی‌ها، آشنایی از طریق معرف، آشنایی از طریق مراکز همسریابی نیز از دیگر راه‌های همسریابی است.

او تأکید می‌کند: با مرور زمان و گذر از دوره سنتی به صنعتی ممکن است روش‌های آشنایی تغییر کند مثلاً دیگر خانم‌ها و آقایان در دسترس نباشند یا رفت‌وآمدها کم باشد بنابراین ممکن است در آینده نیز زنان آگهی ازدواج بدهند؛ آنچه اهمیت دارد معیارهای ازدواج برای هر فرد است.

آگهی ازدواج در بلند مدت ازهم گسیختگی اجتماعی را درپی دارد

انتشار این آگهی بازخوردهای فراوانی در فضای‌مجازی داشت برخی این را پدیده‌ای نو و قابل‌توجه دانستند و برخی دیگر تنهایی را بلای جان آدم می‌دانستند، برخی می‌گویند مهربانی تنها چیزی است که باقی می‌ماند و عده‌ای نیز چاپ این آگهی را دور از شأن و مغایر با فرهنگ ما می‌دانند.

امیدعلی مسعودی، عضو هیئت علمی دانشگاه سوره در این‌خصوص می‌گوید: وقتی سبک زندگی به سمت جامعه صنعتی و مدرن می‌رود آرام آرام از زندگی سنتی فاصله می‌گیریم، برخی از اتفاقات ناشی از تحولات شهرنشینی است برای مثال زن و مرد شاغل هستند و کودکان خود را به مهدکودک یا سالمندان را به خانه سالمندان می‌برند در حالی‌که در گذشته این رفتارها مذموم بود.

او ادامه می‌دهد: وقتی کلان‌شهرها ایجاد می‌شود به‌تبع آن ارتباطات سنتی سست می‌شود، امروزه ارتباطات کاهش پیدا کرده است و حتی افرادی که در یک آپارتمان زندگی می‌کنند نیز همدیگر را نمی‌شناسند، بنابراین رسانه‌ها و واسطه‌های دیگری می‌آیند و جایگزین افراد می‌شوند.

این استاد ارتباطات با اشاره به آگهی درج شده در روزنامه محلی قزوین می‌گوید: چاپ این آگهی در کلان شهرها شاید قابل‌قبول باشد اما زمانی که آگهی در روزنامه محلی قزوین چاپ شده است باید آسیب اجتماعی آن را مورد بررسی قرار دهیم، با توجه به اینکه فرد آگهی‌دهنده کسی را در قزوین نمی‌شناسد می‌توان دلیل آگهی در روزنامه را مهاجرت‌های شهری دانست؛ موفقیت‌آمیز بودن ازدواج را باید بعد از تحقق آن بررسی کرد اما به‌هرحال این آگهی سنت‌شکنانه است.

او تأکید می‌کند: زمانی‌که ارتباطات کاهش پیدا می‌کند فرد برای انتخاب همسر به رسانه‌ها روی می‌آورد تا از طریق رسانه همسرش را انتخاب کند، این امر در کشورهای غربی پذیرفته شده است، در غرب سایت‌هایی در حوزه همسریابی فعال هستند، اغلب افرادی که آگهی می‌دهند فردی را می‌خواهند که به‌صورت کوتاه مدت در سفر همراهی‌شان کند.

مسعودی بیان می‌کند: اما ازدواج در فرهنگ ما مقدس است، در فرهنگ ما ازدواج موقت نیز سخت است حالا اینکه بخواهیم درخواست ازدواج را در روزنامه منتشر کنیم باید موارد زیادی را مورد توجه قرار دهیم، باوجود کاهش ارتباطات حقیقی، وسایل ارتباط جمعی در کنار وظایفی که دارند ارتباطات مجازی را تقویت کردند.

او تصریح می‌کند: در حال‌حاضر فرهنگ همسرگزینی از طریق رسانه در کشور ما وجود ندارد اگرچه کانال‌هایی با عنوان همسریابی فعالیت می‌کنند اما آیا این‌ها راهگشا هستند؟ برای مثال در یکی از نرم‌افزارهایی که برای فروش وسایل نو و کارکرده است آگهی‌هایی می‌گذارند که موضوع «نیاز به هم خانه» در آن درج شده که نشان از ارتباطات غیر عرف دارد و گاه با فرهنگ ما همخوانی ندارد، شاید برخی واقعاً همخانه می‌خواهند که کارهایشان را انجام دهد یا موارد دیگر اما با عرف ما سازگار نیست.

عضو هیئت‌مدیره انجمن سواد رسانه‌ای ایران تأکید می‌کند: کاهش ارتباطات در خانواده باعث می‌شود که افراد به این موارد روی بیاورند؛ اگر آمار طلاق و ازدواج را در کشور بررسی کنیم وضعیت خوبی نداریم، بسیاری از افراد به فضای‌مجازی پناه می‌آوردند و حتی همسرشان را می‌خواهند از این فضا انتخاب کنند اما از این مسئله غافل هستند که در فضای‌مجازی نمی‌شود هویت جنسی و عمومی فرد را شناسایی کرد.

او تصریح می‌کند: ما برای ازدواج آیین‌هایی مانند خواستگاری، نامزدی و بله‌برون داریم که باعث انسجام اجتماعی می‌شود اما با آگهی دادن و انتخاب همسر در فضای‌مجازی همه این موارد از بین می‌رود و ازدواج بدون تحقیق و بررسی اولیه شکل می‌گیرد که با فرهنگ غرب همخوانی دارد اما از فرهنگ ما دور است.

مسعودی تأکید کرد: برای جلوگیری از این موارد باید زمینه ازدواج آسان برای جوانان را فراهم آوریم و ازدواج میان‌سالان و بزرگ‌سالان تنها را نیز مذمت نکنیم بلکه با آن‌ها همراه شویم.