فرصت مانند ابر بهاری می‌گذرد

در جهانی زندگی می‌کنیم که یکسری قراردادهای بین المللی بر آن حاکم است و نمی‌توانیم خودمان را از قراردادهای بین المللی دور نگه داریم، بلکه کسی که در یک مجموعه زندگی می‌کند، طبیعتا باید به لوازم آن هم تن بدهد. وقتی ما عضو سازمان ملل هستیم، باید مقررات بین المللی را محترم بشماریم. یکی ازبحث‌هایی که مدت‌هاست در مجمع‌تشخیص‌مصلحت نظام به صورت خلاف قانون معطل مانده مسأله FATFاست. اگرچه دولت که نماینده مردم است و به‌عنوان مجری و اداره کننده کشور تلاش می‌کند تا جایی که ممکن است از فشارهای فراوانی که بر مردم وارد می‌شود، بکاهد ولی بعضی از نهادهای پیش بینی شده در قانون اساسی از جمله مجمع تشخیص مصلحت نظام مدتی است که تصمیم‌گیری در این مورد را معطل نگه داشته است. در صورتی که وظیفه آنها طبق قانون اساسی این است که وقتی بین مجلس و شورای نگهبان مصوبه ای دو بار رفت و آمد کرد، باید اظهارنظر کرده که حق با شورای نگهبان است یا با مجلس و در اسرع وقت اعلام نمایند که کار کشور و مملکت به زمین نماند. نکته دوم این که استکبار و در راس آنها آمریکا و صهیونیسم تمام تلاش و مساعی خودشان را به کار می‌برند تا ما را به زانو دربیاورند و متاسفانه با کمال بی پروایی رسما اعلام می‌کنند که می‌خواهند از طریق فشارهای اقتصادی جمهوری اسلامی ایران را به زانو درآورند. تعبیر بسیار خوبی هم که رهبر انقلاب داشتند این بود که جنگ اقتصادی علیه کشور آغاز شده و ما الان در وسط جنگ اقتصادی هستیم. از یک طرف فشارهای اقتصادی و تورم ۴۰ درصدی و رشد منفی اقتصادی فشارهای فوق العاده ای بر مردم عزیز، وفادار، دوست‌داشتنی و مقاوم کشور وارد می‌کند. از طرف دیگر دستگاه‌ها و نهادهایی که باید راهگشای مسائل کشور باشند و مشکلات را حل کنند با دیر تصمیم گرفتن یا تصمیم نگرفتن کار را مشکل‌تر و فشار اقتصادی را مضاعف می‌کنند. وقتی حتی کشورهای دوست ما اعلام می‌کنند، وقتی رئیس کل بانک مرکزی ما اعلام می‌کند چنانچه به FATF نپیوندیم مبادلات بانکی ما به صفر خواهد رسید، یعنی دیگر هیچ بانکی حتی کشورهایی که علاقه‌مند به همکاری با ما هستند، نخواهند توانست دوستانه ما را کمک کنند. وقتی چنین شرایطی به‌وجود آمده، دولت اصرار می‌کند، رئیس کل بانک مرکزی مصرّ بر این موضوع است، چه داعیه‌ای دارد که مجمع تشخیص مصلحت نظام امروز و فردا می‌کند و خطر این را دارد که در آخرین مرحله هم رای گیری کنند و بعد بگویند به تصویب نرسید و ایران نمی‌تواند بپیوندد. اگر پیش بینی رئیس کل بانک مرکزی و کشورهایی که با ما دوست هستند درست از کار دربیاید و درنهایت همه مبادلات بانکی ما به صفر برسد، چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ نهادهایی که قانونا پاسخگوی نه مردم و نه مجلس هستند، چه جوابی در پیشگاه تاریخ و ملت ایران دارند که کشور را دارند به دست خودشان به بن بست می‌رسانند. اگر این اتفاق بیفتد، هیچ پاسخی در مقابل وجدانشان و در مقابل ملت که همه چیز ما به همت و مردانگی و ایستادگی آنها مرتبط هست، نخواهند داشت. امیدوارم قبل از اینکه مهلت منقضی شود و در لیست سیاه قرار بگیریم، مجمع تصمیم نهایی را برای خدمت به مردم و کشور بگیرد. این درحالی است که حتی برخی که الان در مجمع مخالفت می‌کنند در دولت گذشته نامه نوشتند و خواسته اند که این اتفاق بیفتد! سوال این است که چرا در دولت گذشته متقاضی پیوستن بوده‌اید و حالا مخالف هستید؟! آیا چیزی جز به زانو درآوردن دولت و مسئولان اجرائی کشور و درنهایت فشارهایی که از نظر اقتصادی بر مردم این روزها وجود دارد، است؟ مجمع تشخیص مصلحت نظام هرچه زودتر در این برهه تاریخی تصمیم نهایی بگیرد تا مشکلی بر مشکلات افزوده نشود بلکه با تائید نظر، لایحه را برای اجرا به مجلس برگردانند تا دولت بتواند در این شرایط از این ظرفیت قانونی برای انجام مبادلات بانکی استفاده کند.