سرنوشت مبهم وام بانک جهانی و فاضلاب استان خوزستان
مسمومیت پول؛ خروش فاضلاب
تهران (پانا) - فاضلاب شهر اهواز در حالی خیابان‌های این شهر را به تصرف خود درآورده است که از سال ۱۳۸۳ قرار بود با وام بانک جهانی مشکل فاضلاب حل شود و از ۱۴۹ میلیون دلار این وام ۱۰۹ میلیون دلار آن در دولت نهم و دهم دریافت شد اما هیچ‌گاه مشخص نشد این پول دقیقا به چه مصرفی رسیده است.
به‌گزارش اعتماد، حالا که مقام معظم رهبری با اختصاص ۴۰هزارمیلیارد ریال برای کل مشکل فاضلاب از محل صندوق توسعه ملی موافقت کرده‌اند به‌نظر می‌رسد پیش از اینکه این پول هم به سرنوشت وام بانک جهانی دچار شود باید مشخص شود چه بلایی بر سر آن پول آمد که اهواز فاضلابش سامان نیافت. شاید پیش از هر اقدامی باید پرسید آیا آنچه استاندار خوزستان از آن به‌عنوان مسمومیت پولی در خوزستان نام برده در مورد فاضلاب هم صادق بوده است؟
باران بارید و چرک‌ها را نشست، باران بارید و زخم‌‌های دمل بسته را عریان کرد، باران بارید و زندگی مردم را با گند فاضلاب عجین کرد، فاضلاب خوزستان خط بطلانی به تمام «خواهد شد» و «صورت خواهد گرفت»ها کشید، فاضلاب خوزستان نشان داد پس از ۱۵ سال، این «خواهد»ها همچنان در زمان آینده دور صرف می‌شوند، فاضلاب خوزستان نشان داد وام ۱۴۹ میلیون دلاری بانک‌جهانی گم‌شده است، کسی از آن وام و سرنوشتش خبری ندارد، اگر هم دارد با طعنه و کنایه از آن وام صحبت می‌کند، ۱۵ سال پیش بانک جهانی ذیل پروژه‌ای ۲۷۹ میلیون دلار برای اصلاح و تکمیل آب و فاضلاب شهرهای اهواز و شیراز اختصاص داد، از سرنوشت آن وام اما خبری جز صحبت‌های متعارض در دسترس نیست: «وام به سرانجام نرسید.» «وام به اهواز تعلق نگرفت.» «بخشی از وام تعلق گرفت و بخشی به‌دلیل تحریم تعلق نگرفت.» «این اعتبارات در این شهرستان هزینه نشد» این عبارات اندک مسوولیت‌پذیری نسبت به وام کلانی است که می‌توانست یکبار و برای همیشه مشکل فاضلاب اهواز را حل کند، اما این تمام ماجرا نیست، حالا که به اضطرار درماندگی مردم، صحبت از تخصیص اعتبارات دوباره برای سیستم آب و فاضلاب خوزستان است، حالا که مسوولان آب و فاضلاب خوزستان، به‌جای پرس‌و‌جو از نحوه تخصیص اعتبارات قبلی، جنگ میان آبوفاضلاب و شهرداری را راه انداخته‌اند، حالا که نه مسوولی توضیحی در قبال نتیجه عملی اعتبارات قبلی و نه آن وام کلان میلیون دلاری می‌دهد، در این گزارش نگاهی خواهیم داشت به «مسمومیت پول» در استان خوزستان، اصطلاحی که پیش از این در میان سخنان استاندار خوزستان شنیده شده است.
مسمومیت پول
«در خوزستان به‌نوعی مسمومیت پول دچار شده‌ایم، به این معنی که طرح‌ها تامین اعتبار می‌شود، اما هیچ کاری انجام نمی‌شود.» ۱۰ مهر ۱۳۹۸، غلامرضا شریعتی در مقام استاندار خوزستان این جمله را خطاب به حاضران در پنجاه‌و‌دومین نشست شورای حفاظت کیفی رودخانه کارون در سالن اجتماعات استانداری گفت. شریعتی زمانی به مسمومیت پول اشاره کرد که خبر نداشت پس از دو ماه از گفتن این حرف، بارانی دو روزه مهر تاییدی بر این حرف خواهد زد و همین باران بودجه‌های دیگری را نصیب این استان خواهد کرد. حالا که پس از گذشت ۱۵ سال این پرسش با کنایه و ابهام طرح می‌شود که «منابع اعتباری حاصل از وام بانک جهانی صرف چه شد؟» شریعتی تیغ تیز انتقاداتش را متوجه فرآیند اجرای تصفیه‌خانه فاضلاب اهواز و مشخصا شرکت آب و فاضلاب استان می‌کند و می‌گوید: «در استان و اهواز، همه مسائل به کمبود پول و اعتبار مرتبط نیست، این را می‌شود در عدم اجرای تصفیه خانه فاضلاب اهواز مشاهده کرد که در ۱۵ سال گذشته منابع اعتباری زیادی از جمله وام بانک جهانی به آن اختصاص داده شده اما به سرانجام نرسیده است.» صحبت‌های استاندار خوزستان تایید بر این حقیقت است که با وام اعطاشده، استان‌های فارس، اصفهان و آذربایجان شرقی توانسته‌اند تصفیه‌خانه‌های خود را تکمیل کنند و در این میان تنها تصفیه‌خانه‌های خوزستان هستند که به سرانجام نرسیده‌اند. شرکت آبفای خوزستان پیش از این وعده داده بود تا نیمه نخست سال ۹۸، فرآیند ساخت ۵ تصفیه‌خانه را به اتمام برساند، اما با گذشت سه ماه از موعد مقرر، شریعتی خبر می‌دهد که آبفا نه‌تنها به تعهدات خود عمل نکرده است، بلکه از میان ۵ تصفیه‌خانه، تنها تصفیه‌خانه فاضلاب شادگان تا آبان به بهره‌برداری خواهد رسید. با اینکه شریعتی در مقام استاندار وضعیت مبهم وام اعطایی را به چالش کشیده بود، اما پیش از او، این فردوس کریمی، مدیرعامل وقت شرکت آب و فاضلاب اهواز بود که ۷ شهریور ۹۷ در نشست خبری اقدامات دولت در حوزه آب و فاضلاب به وام دهه ۸۰ بانک جهانی اشاره کرده بود. او سرنوشت این وام را «بی‌سرانجام» خوانده و گفته بود: «سال گذشته از طریق فاینانس این پروژه را به مناقصه بردیم که اعتبار آن چهار هزار و ۷۰۰ میلیارد ریال است و به‌زودی پیمانکار آن مشخص می‌شود.» (خبرگزاری مهر)
استاندار خوزستان مهرماه سال‌جاری در سخنانش پرده از جزییات بیشتری از این تصفیه‌خانه‌ها برداشته و گفته بود که اعتبارات لازم برای تصفیه‌خانه غرب اهواز سال ۹۳ در شورای اقتصاد مصوب شد، اما تا سال ۹۵ اقدامی برای آن صورت نگرفت، علاوه‌بر آن، مجوز اجرای کلکتور فاضلاب اهواز هم سال ۹۶ اخذ شده بود، اما تاکنون پیمانکار آن مشخص نیست. شریعتی این اقدامات را تاییدی بر ادعایش دانسته بود که مشکلات خوزستان در حوزه آب و فاضلاب صرفا به «اعتبار محدود نمی‌شود و قسمت عمده آن ناشی از سوءمدیریت‌هاست.» پیش از انتقادات استاندار خوزستان، این صادق حقیقی‌پور، مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان خوزستان بود که در دو نوبت به مساله وام مفقود اشاره کرده بود. به‌گزارش «خبرگزاری صدا و سیمای استان خوزستان»، حقیقی‌پور به تاریخ ۲۷ خرداد ۱۳۹۸ پس از گذشت ۱۵ سال، پانزدهمین جلسه شورای آب و برق خوزستان را فرصتی مناسب برای اشاره به وامی دانست که به یمن آن قرار بود تصفیه‌خانه‌های جدیدی در اهواز ساخته شود، نخستین اشاره حقیقی‌پور به این وام مبنی‌بر این بود که: «بخشی از این وام پرداخت شد، اما به‌علت تحریم‌ها بخش دیگر این وام تاکنون داده نشده است.»
بخشی از سخنان حقیقی‌پور که در گزارش صدا و سیمای خوزستان دیده نشد، مبنی‌بر اعتراض او نسبت به «یکی از مسوولان سابق درجه یک استان در سال ۸۷» بود که در همان زمانی‌که این وام تخصیص داده‌شد، «مسوولیت مهمی را بر عهده داشت.» حقیقی‌پور کنایه دیگری به این مسوول زده بود که «او به‌جای اینکه اعلام کند پول‌های بانک جهانی چه شده است، در مقام مدعی ظاهر شده و برای وضعیت آب و فاضلاب امروز اهواز خط و نشان می‌کشد.» به‌گزارش قدس‌آنلاین (۲۹ خرداد۱۳۹۸) گرچه ادعای حقیقی‌پور در این تاریخ نشان از اطلاع او از اشخاص دخیل در دریافت این وام می‌داد، اما با گذشت یک ماه او نیز سخنان تند و تیزش را پس گرفت و دومین اشاره به وام میلیون دلاری را چنین خلاصه کرد که: «بانک جهانی در دهه ۸۰ شرایط فعلی اهواز را پیش‌بینی می‌کرد که وامی برای اصلاح شبکه در نظر گرفت. باید دید این وام در کجا هزینه شده است.»
از ۲۷۹ میلیون دلار بی‌خبریم
در آخرین روزهای فروردین سال‌جاری، «دنیای اقتصاد» در حاشیه گزارشی که بیشتر برای رد ادعای یک شایعه تنظیم شده بود، جزییاتی را از ارقام تسهیلات اعطایی بانک جهانی به ایران منتشر کرد، طبق این گزارش، وزارت امور اقتصادی و دارایی با عنوان «طرح آب و فاضلاب شهرهای اهواز و شیراز» مبلغ ۲۷۹ میلیون دلار وام دریافت کرده و در اختیار شرکت آب و فاضلاب اهواز و شیراز قرار داده است. تاریخ لازم‌الاجرا شدن این وام ۲۶/۸/۱۳۸۳ و تاریخ انقضای وام ۹/۷/۱۳۸۸ ذکر شده است. تطبیق تاریخ اجرا و انقضای وام با سه ادعای مطرح شده در تعارض است. اول اینکه تاریخ انقضای این وام هم‌پوشانی با تحریم ندارد، دوم اینکه این وام اختصاص یافته است و گزارشی مبنی بر اختصاص «بخشی» از این وام در آمار بانک جهانی مشاهده نمی‌شود و ادعای پرسش‌برانگیز دیگر، صحبت روز جمعه، ۲۹ آذر حجت‌الاسلام سید عبدالنبی موسوی‌فرد، امام جمعه اهواز است که گفته بود «بانک جهانی در اوایل دهه ۸۰ اعتبار کلانی را برای رفع مشکل فاضلاب اهواز و برخی نقاط کشور اختصاص داد، اما متاسفانه این اعتبارات در این شهرستان هزینه نشد.» ( ایرنا-۲۹ آذر ۹۸) پرداخت ۲۷۹ میلیون دلار برای اجرای پروژه‌های آبرسانی در ایران از سوی بانک جهانی سرخط خبرهای خرداد سال ۱۳۸۳ بود، وامی که زمان پرداخت و انقضایش در چارچوب دولت نهم و دهم تعریف می‌شد. گرچه پس از گذشت ۱۵ سال تاکنون گزارشی از نحوه تخصیص این وام منتشر نشده است، اما بانک جهانی تخصیص این مبلغ را در گزارش خود پیش از این منتشر کرده و این گزارش قابل رویت است. این گزارش تایید می‌کند که سال ۸۴، وام ۲۷۹ میلیون دلاری به اهواز و شیراز «نهایی شده» است، وامی که در میان وام‌های اعطایی بانک‌جهانی در آن سال، بیشترین مبلغ را به خود اختصاص داده بود.
یک‌سال پیش از «نهایی‌شدن» این وام، پایگاه اطلاع‌رسانی MENAFIN نوشته بود که این وام ۲۷۹ میلیون دلاری برای اجرای پروژه‌های آبرسانی در ایران از سوی بانک جهانی اعطا خواهد شد. به کمک این وام قرار بود مرحله نخست برنامه‌های بلند مدت توسعه دولت ایران برای ساخت تاسیسات فاضلاب و آبرسانی در اهواز جامه عمل بپوشد و تا سال ۲۰۲۷ تمام این برنامه‌ها سامان پیدا کنند. به‌گزارش روزنامه جام‌جم، تا سال ۱۳۸۸حدود ۴/۲ میلیون نفر از اهوازی‌ها و شیرازی‌ها امکان استفاده از پروژه‌های فاضلاب را پیدا می‌کردند. قرارداد این وام فروردین ۱۳۸۳ با حضور محمد خزاعی معاون امور بین‌الملل وزیر امور اقتصادی و دارایی، قائم‌مقام وزیر نیرو، معاون وزیر نیرو و همچنین نمایندگان بانک جهانی امضا شد. خزاعی پس از امضای قرارداد این وام خطاب به رسانه‌ها گفته بود: «هر چند به‌لحاظ فنی متخصصان و کارشناسان داخلی از دانش و تجربه کافی برای اجرای این‌گونه پروژه‌ها برخوردارند؛ اما نظارت بانک جهانی به‌دلیل برخورداری از تیم مشاوره‌ای و فنی قوی، می‌تواند تاثیر مثبتی بر روند اجرایی این پروژه‌ها داشته باشد.» با اینکه خزاعی زمان امضای این وام مدعی بود که «در اوایل خردادماه سال‌جاری، این پروژه به هیات‌مدیره بانک جهانی ارایه می‌شود و پس از آن ظرف حداکثر دو ماه پروژه وارد مرحله اجرایی می‌شود» اما پس از خشک‌شدن جوهر امضای این قرارداد و تغییر کابینه دولت در سال ۸۴، دیگر خبری از وام بانک جهانی نشد و تا پایان دولت نهم، فاضلاب خوزستان و وام بانک جهانی به فراموشی سپرده شد.
سال‌های سکوت
سال ۸۴ تا سال ۹۴ را در تاریخ فاضلاب استان خوزستان می‌توان به سال‌های فراموشی تعبیر کرد، وامی کلان بدون اینکه گزارشی مدون به صراحت از نحوه تخصیص آن بگوید، به سرنوشتی نامعلوم دچار شد. صحبت فاضلاب خوزستان مسکوت ماند تا اینکه سال ۹۴، حجت‌الاسلام کاظم سواری، عضو وقت شورای اسلامی شهر اهواز اعلام کرد که پس از گذشت دو سال از فعالیت شورای جدید، که مصادف با آغاز کار دولت یازدهم بود، هنوز اطلاعی از پروژه کانال فاضلاب الغدیر در دسترس شورا نیست و شورا اطلاعی از روند تکمیل این پروژه ندارد. اتفاق دیگری که سال ۹۴ رخ داد، انتقاد مسوولان از وضعیت فاضلاب روباز کوت‌عبدالله بود. (همشهری - ۲۶ آبان ۱۳۹۴) جوی‌های روباز فاضلاب که کارگران شهرداری هم زباله‌های جمع‌آوری شده را در آن تخلیه می‌کردند، ساکنان کوت را با معضل بهداشتی روبه‌رو کرده بود، معضلی که در قیاس با وضع امروز کوت‌عبدالله چندان چشمگیر نبود زیرا آن زمان فاضلاب سطح وسیعی از خیابان‌ها را پوشانده بود و فعلا راهی به‌داخل خانه‌های مردم نیافته بود. صحبت کمبود اعتبارات از همین‌جا آغاز شد، حمید محمودی، معاون فنی توسعه آب و فاضلاب وقت اهواز از ۳۰ میلیارد ریال کمبود اعتبارات گفته بود و از دانشگاه نفت گلایه داشت که چرا پس از گذشت ۱۰ سال، خلاف وعده معهود کمکی به سامان وضعیت کوت‌عبدالله نکرده است، او در ادامه سخنانش انتظار برای کمک نمایندگان اهواز و کارون در مجلس شورای اسلامی از محل اعتبارات ماده ۱۸۰ را نیز «بیهوده» خوانده بود. پس از کوت‌عبدالله نوبت شادگان بود که شاهد سرریز فاضلاب‌های شهری در کوچه‌ها و خیابان‌ها باشد، ۱۰ دی ماه ۱۳۹۴ فرزاد فاضلی، مدیر وقت امور آب و فاضلاب شادگان به اجرانشدن طرح فاضلاب این شهر اشاره کرده و گفته بود: «بودجه‌ای که برای اجرا و تکمیل فاضلاب این شهر در نظر گرفته شد، سال ۹۱ تا ۹۲ مصرف شد و برای سال‌های ۹۳ و ۹۴ به آبفا و طرح سیستم فاضلاب شهری این شهر، بودجه‌ای تخصیص داده نشد و آبفا همچنان به پیمانکاران گذشته بدهکار است.» بارش باران در آن سال شهر آبادان را نیز دچار مشکلاتی کرد و محله‌های لاله‌ها، کوی بهار، شطیطه، علوانیه، سلج غربی و شرقی، ذوالفقاری، کوی ملت و نواحی حاشیه شهر آبادان با مشکلات فاضلاب و آب‌های سطحی رها شده دست و پنجه نرم کردند. وضعیت آبگرفتگی در شهرهای استان خوزستان یک سال بعد در سخنان استاندار تجلی پیدا کرد. غلامرضا شریعتی ۲۹ تیر ۱۳۹۵، در دیدار با مردم منطقه عین ۲ اهواز خبر داد که شبکه فاضلاب در این منطقه با ایجاد ۵ کیلومتر دیگر تکمیل خواهد شد. همراه با این خبر، رسم اعلام اعتبار لازم برای پیشبرد پروژه تکرار شد و شریعتی در دیدار با مردم و خطاب به دولت اعلام کرد که این خبر خوش محقق نمی‌شود مگر اینکه ۱۲۰ میلیارد ریال اعتبار لازم برای تکمیل فاضلاب این منطقه از جانب استانداری تامین شود. به‌زعم او در این‌صورت این طرح می‌توانست ظرف ۸ ماه به‌صورت کامل تمام شود. نحوه تخصیص اعتبارات به این بخش نامعلوم باقی‌ماند و پس از گذشت سه سال، کوت‌عبدالله هرگز روی خوش وعده‌های استاندار را ندید.
۹۵ میلیارد دیگر
دولت یازدهم در آخرین روزهای کار خود، مبلغ ۹۵ میلیارد و ۴۱۷ میلیون ریال را خارج از مصوبه بودجه مجلس، به‌منظور رفع مشکلات بخش آب و فاضلاب خوزستان بر اساس فهرست بهای سال ۹۵ مصوب و مقرر کرد تا طرح‌های بخش فاضلاب استان به‌مدت سه سال اجرایی شود. هشت ماه از این تصویب گذشت و ۶ دی ۹۶، استاندار خوزستان از اختصاص ۶۰۰ میلیارد ریال از اعتبارات دولت برای اصلاح شبکه‌های فاضلاب خوزستان خبر داد. این مبلغ دومین اعتبار کلانی بود که صرفا برای سامان‌دادن وضعیت فاضلاب استان خوزستان تخصیص داده شده بود، استاندار در تشریح این مبلغ مصوب گفته بود: «امسال برای اصلاح شبکه‌های آب استان ۳۰۰میلیارد ریال به کل استان اختصاص دادیم که از این میزان حدود ۵۵ میلیارد تومان آن برای شهرستان اهواز است و حدود ۳۰۰میلیارد ریال به شبکه‌های فاضلاب استان اختصاص داده شد که ۶۰ میلیارد تومان از این مبلغ به فاضلاب اهواز اختصاص پیدا کرد.» حقیقی‌پور با گذشت دو سال از این ماجرا، خبر داد که بخش اعظم بودجه صرف اصلاح «شبکه آب» خوزستان شده است نه فاضلاب؛ «تاکنون حدود ۶۰۰ میلیارد ریال معادل یک سوم اعتبار تعیین شده به اصلاح شبکه آب به شهر اهواز اختصاص یافته و حدود ۲ هزار میلیارد ریال برای اصلاح شبکه آب سایر شهرهای خوزستان پرداخت شده است.» به گفته حقیقی‌پور، حدود ۲ هزار و ۷۰۰ میلیارد ریال از این ردیف برای توسعه شبکه فاضلاب شهرهای استان اختصاص یافته بود که به‌زعم او این بودجه «برای اصلاح شبکه فاضلاب شهر اهواز کم بود.» کم‌بودن این بودجه آبوفاضلاب را واداشته بود تا تفاهم‌نامه‌ای با شرکت نفت منعقد کند، پروژه‌ای که حجم اعتبار آن ۵۶۰ میلیارد ریال بود و ۲۴۰ میلیارد ریال آن هم پرداخت شده بود. صحبت این بودجه‌ها را نخستین‌بارش‌های پاییزی سال ۹۷ به ورطه عمل کشاند، اولین‌بارش پاییزی معابر اهواز را مملو از آب‌های سطحی و فاضلاب کرد.
در جست‌وجوی مقصر
سال ۹۷، سال شروع مقصریابی بود، با فراموش‌شدن میلیاردها ریال بودجه برای اصلاح وضعیت آب و فاضلاب در این استان، شهرداری و آب و فاضلاب اهواز به جان هم افتادند. مهر سال گذشته، با بارش باران ۴۰۰ نقطه دچار بالازدگی فاضلاب در اهواز شناسایی شدند. علیرضا عالی‌پور، معاون خدمات شهرداری اهواز مهرماه سال ۹۷ در گفت‌وگو با «ایرنا» با اشاره به اینکه یک‌سوم شهر اهواز سیستم دفع فاضلاب ندارد، از اینکه شبکه‌های اصلی شهرداری محل دفع فاضلاب شده بودند گلایه داشت و گفته بود: «شبکه دفع آب‌های سطحی شهر اهواز مبتنی‌بر شبکه فاضلاب است زیرا میانگین بارش‌های سالانه در اهواز کم و بارش میانگین ۳۰ میلیمتر حداکثر در ۲ روز از سال اتفاق می‌افتد و بقیه بارش‌ها زیر این مقدار است. باتوجه به انبوهی از مشکلات زیرساختی شهر اهواز، احداث شبکه دفع آب‌های سطحی از اولویت برنامه‌ریزان شهری خارج و پول به سمت سایر اولویت‌ها گرایش پیدا می‌کند.» یک ماه بعد شهرداری و آبوفاضلاب اهواز جلسه کارگروه تخصصی امور سیل و مخاطرات دریایی، آب و فاضلاب را فرصتی مناسب برای آغاز بحث‌های دنباله‌دار «مقصریابی» دیدند. آبوفاضلاب در این جلسه معتقد بود قصور از شهرداری است، زیرا این شهرداری است که طبق قانون باید وظیفه جمع‌آوری آب‌های سطحی را به عهده بگیرد، شهرداری هم معتقد بود شبکه جمع‌آوری آب‌های سطحی فقط چند روز در سال دردسرساز می‌شود و چندین هزار میلیارد اعتبار لازم دارد، در صورتی‌که فاضلاب در طول ایام سال «مردم را اذیت می‌کند و یک دهم این اعتبار نیاز دارد.» البته حقیقی‌پور در همین جلسه اعتراف کرده بود که «حتی مواقعی که بارندگی نداریم باز هم شبکه فاضلاب جوابگو نیست.» او در این جلسه اشاره کرده بود که بیش از ۵۰ درصد شبکه فاضلاب عمری بالای ۵۰ سال دارد و این شبکه به‌قدری فرسوده است که زمان لایروبی خراب می‌شود. بحران متوالی فاضلاب در استان خوزستان که باوجود بودجه‌های تخصیص داده شده، به سرانجامی نرسیده بود تا جایی متمایز شد که وزیر نیرو آذر ماه همان سال در جمع مدیران سیستان و بلوچستان با اشاره به پوشش کم شبکه فاضلاب آن استان گفته بود: «اگر برای فاضلاب شهرهای این استان فکری نشود ممکن است در این نقطه از کشور نیز به شرایط استان خوزستان دچار شویم.» سال ۹۷ بیش از ۲۰۰ نقطه در اهواز دچار آبگرفتگی شدند و پس از آن سیل انتقادها روانه شهرداری شد که چرا در سال‌های گذشته طرح ویژه‌ای را در این زمینه نداشته و جمع‌آوری آب‌های سطحی در اولویت شهرداری نبوده است. فرماندار اهواز نیز متعاقب این انتقادها به رسم دیرین اعتبار مورد نیاز برای حل آب‌های سطحی شهر را ۳۰۰ میلیارد ریال اعلام کرد اما رییس کمیسیون خدمات شهری شورای شهر اهواز به این رقم کفایت نداد و گفت: «طبق برآوردهایی که در سال ۷۹ صورت گرفته برای ساخت نهرهای هدایت‌کننده آب‌های سطحی به رودخانه کارون حدود ۱۰هزار میلیارد ریال اعتبار نیاز بوده است که با توجه به افزایش قیمت هزینه‌ها درحال حاضر اجرای این پروژه به ۴۰ هزار میلیارد ریال نیاز دارد.» اختلافات بر سر مقصر اصلی آبگرفتگی در شهرهای اهواز و البته اختلاف سر صفرهای اعتبارات لازم همچنان باقی‌ماند تا بارش آذرماه سال ۹۸، ضربه آخر را به وضعیت فاضلاب خوزستان وارد کند؛ فاضلاب وارد خانه‌های مردم شد.
فاضلاب و پول وارد می‌شود
۲۵ آذر ۱۳۹۸، بارش باران در اهواز منجر به بالا‌آمدن سطح آب نه تنها در خیابان و کوچه، بلکه خانه‌های مردم، بیمارستان رازی اهواز، تالار مهتاب و برخی ادارات شد، تصاویر منتشر شده کودکانی را نشان می‌داد که برای عبور از حجم فاضلاب دست در دامان درب‌های فلزی شده بودند. با گذشت چند روز از بارش باران، کوی بهروز، کوی آریا، سوم خرداد و عشایر خرمشهر همچنان مشکل آبگرفتگی دارند، باران بند آمده، اما تردد همچنان دشوار است، حالا مهرداد شریفی، دبیر شورای سلامت شهرستان خطر شیوع وبا و سالک را گوشزد می‌کند و از آن مهم‌تر، بدون طرح پرسش از نحوه تخصیص و مصرف بودجه‌های قبلی، دوباره حمیدرضا جانباز، معاون وزیر نیرو خبر از اختصاص یک هزار و ۲۰۰ میلیارد ریال برای اجرای طرح فاضلاب می‌دهد که قرار است یک‌سوم آن به آبادان برسد و متعاقب او، رییس سازمان برنامه و بودجه پیشنهاد تخصیص ۱۰۰ میلیون یورو از صندوق توسعه ملی در قالب کمک بلاعوض برای تکمیل شبکه آب و فاضلاب خوزستان می‌دهد. روزی روزگاری حوالی یک رود خروشان، محله‌ای بود با خانه‌های خشتی و کوچه‌هایی تنگ‌هم، گرمای طاقت‌فرسای تابستان را سایه‌های پهناور نخل تسکین می‌دادند اما جرعه‌ای آب گوارا در این محل پیدا نمی‌شد، مردم به ناچار چنگ به دامان «شلنگ» زدند و شلنگی در دست سراغ نزدیک‌ترین لوله‌های آب رفتند، از آن به بعد نام آن محله شد «شلنگ‌آباد»، محله‌ای در غرب سواحل کارون و میان شهر اهواز، گرچه شلنگ‌آباد بالاخره روی آب لوله‌کشی را به‌خود دید اما رسم «شلنگ‌کشی» هنوز از این دیار رخت برنبسته است، حالا که فاضلاب در اهواز تا زانو می‌رسد، حالا که آب گل‌آلود و متعفن مهمان ناخوانده خوزستانی‌ها شده است، رسم شلنگ‌کشی هنوز در آداب مدیریت شهری جایگاه خود را حفظ کرده است. حالا که خبر می‌رسد برای بار چندم بودجه میلیاردی برای ساماندهی وضعیت فاضلاب این استان تخصیص پیدا می‌کند، حالا که شهرداری و آبفای خوزستان توپ قصور را به زمین یکدیگر می‌اندازند، پرسش اینجاست که علی‌رغم سیل بودجه‌های کلان که سرازیر بخش آب و فاضلاب این استان شدند، چرا نتیجه امر گواه بهبودی در امور نیست؟ در سایه ابهام در نحوه تخصیص بودجه‌های میلیاردی، سال‌هاست که وضعیت فاضلاب استان خوزستان همچنان در خان اول است.
ارسال دیدگاه