وجود حداقل ۳۰ هزار آموزشگاه غیرمجاز زبان در کشور

اسدالله بردپیشه در گفت‌وگو با خبرگزاری پانا گفت: «انجمن صنفی کارفرمایی آموزشگاه‌های زبان شهر تهران در سال ۹۶ از سوی ۱۵ موسس راه‌اندازی شد که به طور جدی به دنبال حل دغدغه‌های مراکز بودند. متاسفانه در ۲۰ سال گذشته از طریق مجراهای قانونی یعنی آموزش و پرورش که مجری صدور مجوز است، به نتیجه‌ای نرسیدیم. به ناچار به دنبال ثبت انجمن کارفرمایی و حل مشکل خود از طریق انجمن رفتیم. ثبت رسمی انجمن یک سال به طول انجامید و در این یک سال نزدیک به ۳۰۰ عضو جدید به انجمن اضافه شده‌اند و امیدواریم تا یک سال آینده هم کانون انجمن صنفی را راه‌اندازی کنیم. وقتی این کانون راه‌اندازی شود فعالیت‌های ما به گونه‌ای خواهد شد که می‌توانیم رسما با مجلس شورای اسلامی و به ویژه کمیسیون آموزش و تحقیقات مذاکره کنیم و مسائل و مشکلات آموزشگاه‌ها را به کمیسیون به صورت صحیح انتقال دهیم.»

رئیس انجمن صنفی کارفرمایی آموزشگاه‌های زبان شهر تهران ادامه داد: «مشکل امروز آموزشگاه‌ها، شناخته‌نشدن آن‌ها از سوی آموزش و پرورش به عنوان متولی کار است. معلوم نیست که ما جزو آموزش و پرورش هستیم یا خیر؛ اسم ما مراکز غیردولتی است و نباید از قوانین مدارس پیروی کنیم اما متاسفانه آموزش و پرورش ما را قسمتی از مدارس می‌داند و قانونی هم که به مجلس ارائه شد، قانون دائمی مراکز و مدارس بود، یعنی همان قوانینی که برای مدارس تصویب کردند برای آموزشگاه‌ها هم تصویب کردند. در حالیکه هویت مدرسه، نحوه اداره و عملکرد مدرسه با ما کاملا متفاوت است. متاسفانه پیشنهادهای دولت از سوی قانون‌گذار هم پذیرفته شد و اکنون ما با کوهی از مشکلات مواجه هستیم.»

عضو شورای هماهنگی موسسان آموزشگاه‌های زبان منطقه ۱۹ شهر تهران افزود: «ما مرتبا با نمایندگان مجلس و آموزش و پرورش در ارتباط هستیم تا بتوانیم از مشکلات آموزشگاه‌ها کم کنیم. از قانونی که تصویب شده است حدود شش بند آن برای ما مشکل‌ساز است و انتظار داریم از دولت، از آموزش و پرورش و قانون‌گذاران که اگر قانون را عوض نمی‌کنند حداقل بندهای مشکل‌ساز را اصلاح کنند.»

برپیشه گفت: «مواد ۱۰، ۱۳، ۱۵، ۱۹ و ۲۰ قانون بیشترین مشکلات را برای آموزشگاه‌ها درست کرده است. در ماده ۱۹ گفته شده که همه مدارس غیردولتی مانند همه مدارس دولتی از همه تخفیفات و ترجیحات برخوردار هستند، در حالیکه باید در کنار کلمه مدارس، کلمه مراکز را هم قرار می‌دادند و تخفیفات و ترجیحات شامل مراکز نمی‌شود. ما تا دو سال پیش هم مالیات می‌دادیم و همه ۴ درصد از کل درآمدمان را مستقیم به آموزش و پرورش می‌دادیم. ما درخواست دادیم که این هزینه پرداخت نشود و در نهایت به اینجا رسید که ۴درصد را به عنوان علی‌الحساب مالیاتی در نظر می‌گیرند.»

او ادامه داد: «تخفیفات و ترجیحات صرفا مالیات نیست. ما مشکلات زیادی با شهرداری، سازمان آب، اداره برق و ... داریم و عملا نمی‌توانیم به خوبی به کار آموزش بپردازیم. ماده ۲۰ هم می‌گوید که مراکز غیردولتی و آموزشگاه‌ها باید ۴درصد از درآمد خود را مستقیم به حساب آموزش و پرورش واریز کنند و این فقط برای مراکز دیده شده نه مدارس. ۴ درصد یعنی ۲۰ تا ۲۵ درصد از سود؛ یعنی ما غیر از اینکه ۲۵ درصد از سودمان را می‌دادیم، ۱۸ درصد هم اداره مالیات می‌گرفت. به این خاطر که آموزشگاه‌ها نمی‌توانستند ۴۰ درصد از درآمد خود را به این دو اداره بدهند غیر از هزینه‌هایی که در دل کار وجود دارد، بنابراین تخلفات زیادی هم انجام می‌شد. »

رئیس انجمن صنفی کارفرمایی آموزشگاه‌های زبان شهر تهران افزود: «بنابراین درخواست ما این است که اکنون در ماده ۱۹ قانون مدراس و مراکز غیردولتی عنوان مراکز هم به اضافه شود و در ماده ۲۰، ۴درصد یا حذف یا کاهش پیدا کند. اکنون هیچ بخشی از بیمه کارفرمایان مراکز از سوی دولت تامین نمی‌شود. به همین خاطر ما هم نمی‌توانیم بیمه کنیم.»

اسدالله بردپیشه گفت: «۱۳ هزار آموزشگاه در سطح کشور داریم که حداقل بین ۱۵۰ تا میلیون نفر در آن‌ها مشغول کار هستند و یک کارآفرینی بسیار مناسب است. در تهران ۷هزار آموزشگاه زبان دارای مجوز از آموزش و پرورش و سه برابر این رقم آموزشگاه غیرمجاز داریم. در کل کشور هم حداقل ۳۰هزار مرکز غیرمجاز آموزش زبان فعالیت می‌کنند.»