کارگردان بهترین فیلم نوجوان جشنواره کودک: کیارستمی و تقوایی جایزه بردند چون فیلم‌هایشان سفارشی نبود
بابک نبی‌زاده: سال‌هاست شاهد تولید اثر ماندگار و شاخصی در سینمای کودک و نوجوان نبوده‌ایم
تهران (پانا) - کارگردان فیلم «اقیانوس پشت پنجره»عقیده دارد زمانی که فیلمی به سفارش دیگری یا با هدف فروش در گیشه ساخته شود به دلیل لحاظ شدن مناسبات عوام‌پسندانه به جای دغدغه‌های واقعی فیلمساز، نمی‌تواند تاثیرگذاری لازم را بر مخاطب داشته باشد.
فیلم «اقیانوس پشت پنجره» ساخته بابک نبی‌زاده و تازه‌ترین تولید سینمایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از مطرح‌ترین فیلمهای جشنواره فیلم کودک و نوجوان امسال (۱۳۹۸) است که برنده پروانه زرین بهترین فیلم نوجوان، جایزه اصلی یونیسف (صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد)، و دیپلم افتخار بهترین بازیگری در بخش سینمای ایران شد. این فیلم همچنین در بخش جلوه گاه امید، سه جایزه بهترین فیلم از مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودکان در امور بین‌الملل به سیدجلال چاوشیان تهیه‌کننده و بابک نبی‌زاده کارگردان فیلم، بهترین کارگردانی از سوی شهردار اصفهان و بهترین بازیگر نوجوان جشنواره را به خود اختصاص داد.
«اقیانوس پشت پنجره» داستان برهان، نوجوان باهوش روستایی در جزیره‌ای دورافتاده و بسیار زیبا است که مردم در آن به سختی زندگی می‌کنند. او گروهی را جمع می‌کند، به نقاط دیدنی جزیره می‌رود و برای گردشگران خارجی موسیقی و نمایش اجرا می‌کند. زندگی رونق می‌گیرد و گردشگران بیش‌تری به جزیره می‌آیند، اما یک مشکل بزرگ در راه است.
بابک نبی‌زاده کارگردان فیلم «اقیانوس پشت پنجره» که پیشتر با فیلمهای کوتاه «دست خالی، دل پر» و « روشنایی در پوتین» در سینمای کوتاه ایران و جشنواره های متعدد داخلی و خارجی جوایز متعددی از جمله جایزه مصطفی عقاد از جشنواره اینسایت انگلیس، جایزه بهترین فیلم از جشنواره جنگ و صلح روسیه و جایزه ویژه جشنواره رلیجن تودی ایتالیا را به خود اختصاص داده است در گفت‌وگو با خبرنگار پانا در پاسخ به انگیزه ساخت اولین فیلم بلندش در حوزه کودک و نوجوان گفت: «حدود ۲۰ سال دستیار و برنامه‌ریز پروژه‌های سینمایی بودم و در این مدت با کارگردانان شاخصی، از جمله ناصر تقوایی، مجید مجیدی، رهبر قنبری و سیروس حسن پور همکاری کردم و از این رهگذر با فضاهای بومی و شکل کار با نابازیگران و بخصوص روحیات بچه‌ها آشنا شدم. من در کنار مطالعات و برداشتهای شخصی‌ام از دنیای سینما، سینمای حرفه‌ای، مولف و شاعرانه را از این افراد آموختم و با افتخار نامشان را همه جا خواهم آورد. حساسیت دوران سنی هشت تا چهارده سالگی که مرحله گذار و مسیر مهمی، از فاصله کودکی تا جوانی و بزرگسالی است و نیز آشنایی بسیار من با روحیات این رده سنی، و از آنجا که احساس می کردم تسلط
لازم و مسولیت زیادی برای کارکردن با این موجودات خاص بر عهده دارم، تصمیم گرفتم اولین فیلم بلندم در این نوع سینما و درباره نوجوانان باشد.»
این فیلمساز درباره چالش‌های فعالیت در سینمای کودک و نوجوان ایران می‌گوید: «اگر نگاهی به آثار سال‌های اخیر سینما بیندازیم خواهیم دید طی ۱۰-۱۲ سال گذشته شاهد آثار ماندگار و شاخصی در سینمای کودک و نوجوان نبوده ایم و این مشکل اغلب در نوع نگاه و عدم حمایت مسئولان از این سینما ریشه دارد. اساسا هنر پدیده‌ای سفارش‌پذیر نیست. اگر فیلمهای بزرگانی چون عباس کیارستمی، ناصر تقوایی، مجید مجیدی، امیر نادری، و داوودنژاد ماندگار شدند به دلیل این است که آن داستانها، دغدغه شخصی این فیلمسازان بوده اند، کسی به کیارستمی داستان «خانه دوست» را نداده و از او نخواسته بود که چنین فیلمی بسازد، کسی به مجیدی «بچه های آسمان» را سفارش نکرده بود، اما وقتی که فیلم سفارشی می‌شود و تنها یک مناسبات دم دستی مثل خنده و سرگرمی صرف، و یا گیشه و فروش خوب معیار قرار می‌گیرد، بدون اینکه هدفی در کار باشد یا آموزه ای را منتقل کند، همین می شود که تا ده ها سال فیلم ارزشی و معنایی درباره بچه ها نمی بینیم. و مدام ارجاعمان میدهند به دهه های پیشین. در صورتیکه همان فیلمهای ارزشی دهه های پیشین نیز فیلمهای اصطلاحا بفروشی نبودند. واقعیت این است که وقتی شما
میخواهید فیلمتان بفروشد، پس باید مناسبات عوام پسندانه را در رویکردها و صورتهای ارایه داستانتان لحاظ کنید، طبیعی است، چنین فیلمی می فروشد ولی هیچگاه ماندگار نمی شود. چون سلیقه عموم مردم یک سلیقه تخصصی و آسیب شناسانه نیست، از آنطرف هم سینما رویکرد و فلسفه ای عامه پسندانه ای ندارد.»
گفت‌وگو: عاطفه بزرگ‌نیا
ارسال دیدگاه