سید جواد هاشمی: مجبورم تصویرگر نوستالژی پدرها و مادرها در فیلم‌هایم باشم
تجربه من در مدارس این است که باید نشاط و شادمانی برای بهتر آموختن سرلوحه کار قرار گیرد
تهران (پانا) - سید جواد هاشمی یکی از الزامات موفقیت در سینمای کودک را پاسخگویی به سلایق والدین کودکان می‌داند و همین موضوع باعث می‌شود فیلمساز در انتخاب بازیگر، موسیقی متن و حتی موضوع فیلم نتواند آزادانه و مطابق سلیقه مخاطبان کودک و نوجوان عمل کند.
سیدجواد هاشمی که طی سال‌های اخیر از فعال‌ترین فیلمسازان سینمای کودک و نوجوان ایران به شمار می‌رود، بعد از سه‌گانه «آهوی پیشونی سفید» که صاحب عنوان پرفروش‌ترین فیلم‌های کودک و نوجوان این سال‌ها شد، امسال با فیلم شاد و موزیکال «تورنادو» در جشنواره فیلم کودک و نوجوان شرکت کرد.
این فیلمساز در گفت‌وگو با خبرنگار پانا با موضوع «گیشه در سینمای کودک و نوجوان» درباره راه‌های جذب والدین کودکان به تماشای فیلم‌های کودک و الزام فیلمساز برای جذب خانواده‌ها به سینما و درنتیجه اهمیت این موضوع در فروش فیلم‌های کودک و نوجوان می‌گوید: «به عنوان فیلمساز مجبورم تصویرگر نوستالژی پدرها و مادرها در فیلم‌هایم باشم؛ از متن و موسیقی گرفته تا انتخاب بازیگران. مثلاً شاید برای تماشاگر نوجوان تفاوت چندانی میان امیررضا احمدی (بازیگر نوجوان فیلم تورنادو) و اکبر عبدی نباشد ولی این والدین هستند که باید بچه‌هایشان را به سینما بیاورند؛ بنابراین اول آنها باید فیلم را بپسندند.»
کارگردان «تورنادو» ادامه داد: «اگر این الزامات نبود دوست داشتم از بازیگران جوان و نوجوان برای بسیاری نقش‌ها استقاده کنم. می‌خواهم نوجوان‌ها ستاره فیلم‌های من باشند. همیشه اسم بازیگران نوجوانم را در آغاز تیتراژ می‌گذارم، در همین فیلم تورنادو این اتفاق افتاده است و این موضوع چه بسا به مذاق بعضی‌ها خوش نیاید، ولی من عقیده دارم سینمای کودک و نوجوان متعلق به این نوجوانان و کودکان است و ما بزرگترها باید منویات بچه‌ها را بسازیم.»
هاشمی به نگاه داوران در انتخاب آثار برگزیده اشاره کرد و گفت: «داورها باید فیلم‌ها را دو بار ببینند؛ باید یک بار فیلم را همراه با بچه‌ها ببینند که مخاطبان اصلی فیلم‌ها هستند. باید عکس‌العمل آنها را ببینند و اثرگذاری فیلم را روی بچه‌ها مطالعه کنند. اگر جز این باشد نتیجه این می‌شود که بعد از سی و دو سال برگزاری جشنواره فیلم کودک و نوجوان، داوران جشنواره فیلم‌هایی را انتخاب می‌کنند که اغلب در گیشه ناموفق است؛ چون بچه‌ها دوستشان ندارند.»
وی در بخش دیگری از سخنان خود درباره اهمیت زنگ سینما در مدارس گفت: «زنگ سینما باید تعریف شود و جدی گرفته شود. دیده می‌شود که گاه مدیران مدارس در این مورد سلیقه‌ای عمل می‌کنند و زنگ سینما را جدی نمی‌گیرند؛ اما تجربه ۳۰ ساله من به عنوان معلم می‌گوید که اگر معلمان و مسئولان مدارس می‌خواهند بچه‌ها با شادمانی پشت نیمکت‌ها بنشینند و با علاقه و توجه درس‌ها را یاد بگیرند بهتر است اجازه دهند بچه‌ها در ساعاتی که به این کار اختصاص داده شده فیلم ببینند.»
گفت‌وگو: عاطفه بزرگ‌نیا
ارسال دیدگاه