چرا یزد را "حسینیه ایران" نامیده اند

مناطق مرکزی ایران به سبب شرایط جغرافیائی و مصون بودن از تهاجمات مرزی ، کمتر دستخوش تحولات وتاخت و تازهای مهاجمان قرارگرفته و لذا در این خطه از ایران ، دوستداران اهل بیت و شیعیان مولا علی ابن ابی طالب علیه السلام با آسودگی خیال و مزاحمت کمتری می توانستند این عشق و ارادت را نشان دهند و درایام و مناسبت ها ی گونان اعم از اعیاد و وفیات با برپائی محافل و مجالس مختلف ، فرهنگ غنی تشیع را حفظ و آن را غنای بیشتری بخشند و به نسل های بعدی خود منتقل کنند .

این عشق وارادت یزدی ها به اهل بیت عصمت و طهارت در تمامی رفتار ، گفتار وکردار آنان تجلی داشته و دارد و لذا از دیرباز یزد را به القابی همچون "دارالشیعه "، "دارالعباده "، "دارالمومنین" ، "دارالسیاده " و "دارالعلم " مفتخرساخته است.

فرهنگ و رسوم ، آئین و مراسم ، وقفیات ، خیرات و مبراتِ رایج دراین شهر ، همگی نمود حاکمیت عقاید شیعیه ۱۲ امامی و شریعت محمدی است و دراین فرهنگ نام "حسین علیه السلام "به عنوان سید و سالار شهیدان ، کشته اشقیا ، مظلوم کربلا، تشنه دشت بلا و۷۲ تن از یاران با وفایش از جایگاه عزیز و منرلت رفیعی برخوردار است .

برای مرد و زن یزدی نام حسین (ع) شاه کلید چشمه اشک ، رمز انقلاب و فغان درونی اوست و براستی "این حسین است که عالم همه دیوانه اوست " یزدی ها از هرفرصتی برای عرض ارادت به مولای خویش بهره می جویند . برپائی مجالس روضه خوانی درایام مختلف سال و در ساعات متناوب شبانه روز ، یزد را به مجلس عزای حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام تبدیل کرده است و اغراق نیست اگر بگوئیم شبی از ایام سال را نمی توانی دراین دیار بیابی که مجلس عزای حسین برپا نباشد و روزی از روزها نیست که مردم روز خود را با شرکت در مجلس روضه اغاز نکنند وشام خود را با نذری متبرک امام حسینی به سرانجام نرسانند.

در یزد آواها و نواها از فرود آمدن ضربات هماهنگ دست عزاداران برروی سینه ها شکل می گیرد و شعرها با زمزمزمه یا حسین معنا می یابد و جویبارهای جاری از مروریداهای اشک برگونه های عاشقان ، روح و جان کویرنشینان را سیراب می کند.

وبدین سبب بود که دانشمند خطیر و واعظ شهیر ابران مرحوم حجه الاسلام فلسفی برای اولین باریزد را"حسینه ایران "نامید وتا یزد و یزدی هست این نام برتارک این دیار خواهد درخشید .