۵ شرط برای تزریق نقدینگی

واحدهای تولیدی ایران با توجه به شرایط موجود اقتصادی و معضلات ناشی از تحریم‌ها دچار مشکلاتی شده‌اند که از جمله آنها می‌توان به افزایش هزینه‌های تولید و قیمت تمام‌شده اشاره کرد که همین امر منجر به افزایش نیاز بنگاه‌های اقتصادی ایران به تامین نقدینگی شده است. هر چند تامین نقدینگی مورد نیاز واحدهای تولیدی امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است اما پیش از اجرای هر نوع طرح و برنامه‌ای در راستای تامین نقدینگی مورد نیاز واحدهای تولیدی باید به این مقوله توجه شود که در شرایط فعلی اقتصاد ایران دارای حجم بالایی از نقدینگی است که به‌شکل ناهمگونی توزیع شده است. متاسفانه در شرایط فعلی شاهد تودگی نقدینگی در بخش غیرمولد اقتصادی هستیم و این درحالی است که بخش مولد اقتصادی به‌دلیل کمبود نقدینگی ناشی از افزایش هزینه‌های تولید قادر به ادامه فعالیت نیست و قدرت رقابت‌پذیری خود را از دست داده و بدون تردید تداوم این روند به‌نفع بخش تولید و در نهایت کلان اقتصاد نیست. واحدهای تولیدی کشور نیازمند تامین نقدینگی هستند اما با توجه به تجربه شکست‌های مکرر که از اجرای طرح‌های تامین نقدینگی تولید در کشور داریم باید به این نکته توجه کنیم که...

طرح‌های جدید برای تامین نقدینگی مورد نیاز بنگاه‌های اقتصادی با رعایت ۵ شرط اساسی انجام شود. اولویت بخش تولید برای تامین نقدینگی نسبت به بخش کشاورزی و خدمات بر همگان اثبات شده است و اگر تامین نقدینگی با جذب سرمایه‌گذاری‌های جدید همراه شود می‌تواند بازارهای هدف را تضمین کند. برای تزریق نقدینگی به واحدهای تولیدی باید شفافیت مالی بنگاه‌های تولیدی را جزو ۵ شرط اصلی قرار داد تا صرفا واحدهایی که ورود و خروج نقدینگی و نحوه هزینه آنها مشخص است بتوانند از منابع مالی جدید استفاده کنند. شرط دوم برای تخصیص نقدینگی را باید قابلیت تولید و مزیت نسبی واحدهای تولیدی دانست. تخصیص منابع مالی جدید به واحدهای تولیدی باید با رعایت شرط مزیت رقابتی واحدهای تولیدی انجام شود زیرا بنگاه‌هایی که در تولید محصولات دارای چنین قابلیتی هستند می‌توانند سهم مناسبی از بازارهای صادراتی را به‌خود اختصاص دهند. شرط سوم برای تخصیص منابع مالی جدید به واحدهای تولیدی باید افزایش بهره‌وری پس از تزریق منابع مالی جدید باشد. چهارمین شرط برای تامین نقدینگی واحدهای تولیدی نیز شناسایی بازارهای هدف جدید است. همچنین پنجمین شرط برای تامین نقدینگی واحدهای تولیدی را می‌توان بازگشت ارز حاصل از صادرات به کشور قرار داد. بدون تردید اگر این نوع نظارت و چارچوب‌گذاری در توزیع نقدینگی انجام شود در حقیقت ورود نقدینگی یک سیاست عالی و بی‌نقص در حمایت از تولید اجرایی شده است ولی اگر صرفا به‌دنبال اعطای نقدینگی بدون نظارت باشیم یا منابع مالی جدید در اختیار بنگاه‌های بدون شایستگی که فقط دنبال زنده ماندن هستند، ‌قرار بگیرد هیچ‌گاه از اجرای طرح‌های حمایت از تولید و تامین نقدینگی واحدهای تولیدی به نتیجه مطلوب دست نخواهیم یافت.

*فعال اقتصادی

منبع: اعتماد