در گفت‌وگو با پانا:
روایت رویا افشار از نگرانی‌های نقش‌آفرینی و همراهی با نسل جدید سینما
تهران (پانا) - رویا افشار، بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون ایران، از چالش‌های ایفای نقش‌های حساس، نگرانی‌هایش درباره واکنش خانواده‌های شهدا، اهمیت واقع‌گرایی در سینما و تجربه همکاری با نسل جوان هنرمندان سخن گفت.
رویا افشار، متولد سال ۱۳۳۹ در آبادان، بازیگر و کارگردان تئاتر ایرانی است. او فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۶۶ با فیلم «شاید وقتی دیگر» آغاز کرد و در طول سال‌ها با حضور در آثار متنوع سینمایی و تلویزیونی، جایگاه ویژه‌ای در هنر ایران به دست آورده است. افشار با بازی در فیلم‌هایی همچون «مامان» موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن از جشنواره فیلم فجر شد. همچنین وی در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر با فیلم اشک هور در نقش مادر شهید علی هاشمی حضور داشت که به همین واسطه گفت‌وگویی با ایشان داشتیم که می‌توانید در مطلب ذیل بخوانید.
چه عواملی برای شما در پذیرش نقش مادر شهید علی هاشمی تأثیرگذار بود؟
واقعیت این است که در ابتدا نگران بودم که آیا خانواده شهید هاشمی از نحوه نمایش این نقش راضی خواهند بود یا خیر. اما سپس با خودم فکر کردم که نباید فقط مادر علی هاشمی را به تصویر بکشم، بلکه باید نماینده همه مادرانی باشم که فرزندانشان را در جنگ از دست داده‌اند و نامی از آن‌ها برده نشده است. شاید نسل جوان امروز علاقه‌ای به دانستن جزئیات زندگی این مادران نداشته باشد، اما اگر واقعیت‌های زندگی آن‌ها را نشان دهیم، می‌توانیم ارزشی برای این افراد قائل شویم که نسل جدید را به تفکر وادارد.
با توجه به تجربه طولانی‌مدت شما در عرصه هنر، همکاری با نسل جدید فیلم‌سازان و بازیگران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
اتفاق فوق‌العاده‌ای که در این پروژه افتاد، حضور نسل جدیدی از هنرمندان بود. من باید خوشحال باشم و افتخار کنم که نسل جدیدی که شاید حوصله نداشته باشد درباره بسیاری از مسائل صحبت کند، می‌آید و چنین پروژه‌هایی را به پا می‌کند. معلوم است که من در برابر آن‌ها زانو می‌زنم و از همکاری با آن‌ها لذت می‌برم.
نقش‌آفرینی شما در این پروژه با چه چالش‌هایی همراه بود؟
بخش اعظمی از عمرم را با این افراد سپری کرده‌ام، بنابراین ایفای این نقش چندان سخت نبود. فقط ادای دین مهم بود و وجدانم آرامش داشت. به علاوه، حضور آقای جعفری در کنارم و اعتمادی که به او داشتم، باعث شد با اطمینان بیشتری در این پروژه حضور پیدا کنم.
نظر شما درباره استفاده کارگردان‌ها از بازیگران تئاتر در پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی چیست؟
شما بهتر می‌توانید این تفاوت‌ها را درک کنید و وظیفه شماست که این قیاس‌ها را مشخص کنید. مسلماً کسانی که در تئاتر موفق هستند، می‌توانند با هدایت‌ها و راهنمایی‌های کارگردان‌های خوب، در سینما نیز موفق باشند. اما به نظرم شما بهترین منتقدها هستید و باید حرفتان را بزنید. جایی که احساس کردید کسی به واسطه نادرستی آمده و جایگاهی را اشغال کرده، باید جلو او بایستید. هیچ اتفاق بدی نخواهد افتاد؛ ممکن است کمی تنبیه شویم، اما همه زود یادشان می‌رود.
با توجه به رواج ژانر کمدی در سینمای امروز، چقدر نیاز به تنوع و روایت‌های متفاوت در سینما احساس می‌شود؟
سینمای ما نیاز دارد که به حقیقت‌یابی بپردازد. شاید در این حوزه بد رفتار کرده‌ایم و نادرستی‌هایی را به عنوان واقعیت به مخاطبان عرضه کرده‌ایم که آن‌ها را گیج کرده است. سینماگران ما خواسته‌اند، اما نشده است. اما زمانی پیش می‌آید که نمی‌توان جلوی این جریان‌ها را گرفت و این جریان‌ها می‌آیند و تغییرات را ایجاد می‌کنند.
در یکی از صحنه‌ها مشاهده شد که سر خود را به دوربین چسباندید تا حس درستی ایجاد شود. درباره آن صحنه توضیح می‌دهید؟
این وظیفه ماست که طرف مقابلمان همان چیزی را ببیند که نوشته شده و قرار است دیگران ببینند. حالا من می‌روم روی دوش فیلم‌بردار می‌نشینم یا زیر پای او، این‌ها مسئله‌ای نیست.
برای ایفای نقش مادر شهید علی هاشمی، اطلاعات خود را از چه منابعی دریافت کردید؟
بیشترین اطلاعاتم را از خود آقای جعفری گرفتم. سعی کردیم جریانی را در نظر داشته باشیم که پلکانی برای بالا رفتن نباشد و واقعیت‌ها را به درستی نشان دهیم.
چه توصیه‌ای برای منتقدان و مخاطبان سینما دارید؟
شما بهترین منتقدها هستید و باید تفاوت‌ها را درک کنید و حرفتان را بزنید. جایی که احساس کردید کسی به واسطه نادرستی آمده و جایگاهی را اشغال کرده، باید جلو او را بگیرید.
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه