معلم نمونه کاغذکنان استان آذربایجان شرقی از تجربیات خود می گوید

سلسله گزارش‌ها و مصاحبه‌هایی که از معلمان نمونه استان در سال ۹۸ منتشر شده است هر کدام پنجره‌ای نو از امید و ایثار و مهربانی را گشوده است. هر معلمی برحسب تجربه و احساس خود شغلش را توصیف کرده است، از سختی‌ها و دغدغه‌هایش، از خوشی‌ها و ناخوشی‌های دوران معلمی اش، از داشته‌ها و نداشته‌های شاگردانش و بیشتر از همه از خاطرات تلخ و شیرین بچه‌های روستایی سخن گفته شده است.

این بار از زاویه ای دیگر پای صحبت معلمی برجسته از دیار کاغذکنان استان آذربایجان شرقی می‌نشینیم تا گذری کوتاه بر ۲۸ سال خدمت عاشقانه او در عرصه تعلیم و تربیت داشته باشیم.

لطفا خودتان رو معرفی کنید.

اینجانب ارسلان بشارت متولد آذر ۱۳۵۱ دارای مدرک کاردانی زبان انگلیسی از مرکز تربیت معلم شهید رجایی تبریز و کارشناسی الهیات از دانشگاه تهران و کارشناسی ارشد تاریخ و تمدن ملل اسلامی از دانشگاه تبریز با ۲۸ سال سابقه در آموزش و پرورش در مقاطع راهنمایی و متوسطه هستم و سه فرزند دارم.

مختصری در خصوص رزومه خود شرح دهید.

در سال ۱۳۷۲ در استخدام آموزش و پرورش درآمدم و با تدریس درس زبان انگلیسی در مدارس راهنمایی منطقه کاغذکنان کار خود را آغاز کردم. سپس با ادامه تحصیل در مقاطع کارشناسی و فوق لیسانس تدریس دروس معارف اسلامی، فلسفه،منطق تاریخ و زبان انگلیسی را در مقطع دبیرستان ادامه دادم و مدتی به عنوان مربی پرورشی مدیر دبیرستان و چند سالی به عنوان معاون پرورشی و تربیت بدنی آموزش و پرورش منطقه انجام وظیفه کردم. در کنار تدریس به عنوان مدرس دانشگاه آزاد و مدرس دوره‌های ضمن خدمت فرهنگیان و مدرس آموزش خانواده با نهادهای مربوط همکاری کرده‌ام.

به عنوان فردی که سال‌ها تدریس داشته‌اید از علاقه خود به معلمی بگویید.

معلمی شغل شریفی است و بنده از جان و دل دوست دارم و با علاقه و انگیزه آنان را انتخاب کرده‌ام. سپری کردن عمر با درس و مدرسه و در کنار دانش‌آموزان بانشاط و باانگیزه و آینده‌سازان این مرز و بوم برایم بسیار دلچسب و لذت‌بخش بوده است و در این چند سال به خاطر انجام وظایف و رسالت خود بارها تقدیرنامه از مسئولان محترم منطقه، استان و وزارت قرار گرفته‌ام.

بهترین و تلخ ترین خاطره دوران معلمیتان ؟

از بهترین خاطرات من زمانی بود که به عنوان مربی پرورشی مدرسه خدمت می‌کردم. در مراسم تجلیل از برگزیدگان مسابقات قرآن که با حضور رئیس اداره برگزار می‌شد. دانش‌آموزی به علت مصدومیت شدید در تصادف در جلسه تجلیل غایب بود که با اصرار ریاست اداره جایزه قرآنی دانش‌آموز را به خانه وی بردیم. رئیس اداره با حضور در منزل نامبرده ضمن عیادت از او جایزه را تحویل دادند که نشان از عظمت دانش‌آموزی و اهمیت قرآن بود و تجربیات تلخ تدریس، تدریس در مناطق محروم، دانش‌آموزان بی‌بضاعت و امکانات محدود است.

از ابتکارات خودتان بگویید.

مشارکت دادن دانش‌آموزان در امر تدریس، شرکت در کارهای عمومی مدرسه و برگزاری مراسمات در مدرسه، تشویق دانش‌آموزان به مطالعه، روش کار من در این سال‌ها بوده است.

آیا رتبه یا مقام‌هایی در حوزه‌های دیگر غیر تدریس دارید؟

در مسابقات قرآن فرهنگیان ، ورزش، مقاله نویسی و جشنواره الگوی برتر تدریس و نقد متون درسی حائز رتبه‌هایی بوده‌ام.

چه انگیزه ای برای انتخاب شغل معلمی داشتید؟

مانوس بودن با علم و دانش، مدرسه و تدریس از علایق شخصی بنده بود. معلمی شغلی است سالم و پویا که همواره انسان را به مطالعه و تحقیق سوق می‌دهد.

ارتباط شما با فرزندان خودتان چگونه است؟

ارتباط بنده با فرزندان کاملاً صمیمی با نشاط و توأم با متانت و اخلاق بوده است . سعی وافر داشته‌ام برای فرزندانم یک پدر خوب باشم و در تربیت آنان تمام سعی و تلاش خود را به‌کار گیرم و از آموزه‌ها و تجربیات معلمی و تربیتی در تربیت آنان استفاده کنم.

بیشترین خواسته‌ای که یک معلم از مسئولان دارد؟

توجه به وضع معیشتی آنهاست. در سال‌های اخیر بی‌مهری‌های زیادی در حق این قشر خدوم شده است و در مقایسه با دیگر نهادهای دولتی آنگونه که حق آنها بود به وضع اقتصادی آنها پرداخته نشده است.

میزان مطالعه شما در روز چقدر است و بیشتر چه موضوعاتی رو مطالعه می کنید؟

بنده هر روز مطالعه دارم و بیشتر در حوزه تاریخ و تمدن و زبان انگلیسی است. سعی می کنم ارتباط خود را با دانش زبان انگلیسی و آموزش این رشته حفظ کنم.

از برنامه های آتی خود برای آینده بفرمائید.

ادامه همکاری با دانشگاه آزاد در منطقه و تدریس زبان انگلیسی در صورت فراهم بودن بستر مناسب آن.

کاغذکنان یکی از بخش‌های تابعه شهرستان میانه در استان آذربایجان شرقی در شمال غربی ایران است و نام قدیمی آن خونج بوده‌است. کاغذکنان تا سال ۱۳۵۸ یکی از بخش های خلخال بود که به دلیل نبود راه ارتباطی مناسب با خلخال به میانه واگذار شد، این شهر یکی از مراکز و شهرک‌های ساخت کاغذ در دوران رونق صنعت کاغدسازی در ایران پس از انتقال این صنعت از چین به ایران بود که نیازهای کاغذی رَبع رشیدی و تبریز را تأمین می‌کرده است. بیشتر مردم این شهر به کاغذسازی در کاغذخانه خویش می‌پرداخته‌اند و از سده هفتم هجری آن جا را به نام «کاغذ‌کنان» خوانده‌اند.

گفت و گو از میلاد عبادی