مدیر کسی است که ابتدا خودش بعد دیگران را مدیریت کند

ظهر روز دوم ماه مبارک رمضان آیت الله رمضانی نماینده اسبق ولی فقیه در استان البرز و امام جمعه کرج در مسجد حضرت زینب (س) پردیسان به تحلیل و تفسیر نهج البلاغه پرداخت.

رمضانی با اشاره به سخنان ابی الحدید متکلم و فقیه بزرگ مسلمان و شارح نهج‏البلاغه در سال ۶۵۶ هجری قمری که وی افزون بر رد شبهه‌های وارده بر اصالت نهج‌البلاغه، در مواردی نیز مستقیم به استدلال در اثبات اصالت نهج‌البلاغه اقدام کرده گفت : وقتی شما سخنان امام علی (ع) در نهج البلاغه را مطالعه می کنید حکمت های یک شخص حکمت آموز را میابید که اگر کسی این حکمت های سر نوشت ساز را الگو خویش در زندگی قرار دهد می تواند برای خود یک سبک زندگی بسازد.

وی در ادامه شجاعت امیر المومنین علی (ع) را در جهاد و میدان نبرد خاطر نشان کرد و افزود : شما القاب حضرت علی (ع) را در کتب اهل سنت با صفت تفضیل مشاهد می کنید که به برتر بودن حضرت در همه امور اشاره دارد . عبارات نهج البلاغه از سخنان شاخص ترین فرد در جامعه زمان پیامبر (ص) است .

ابن ابی الحدید کسی بود که نهج‌البلاغه را ۱۰۰۰ بار مطالعه کرد و در وصف سخنان امام علی (ع) در نهج البلاغه می گوید : برخی خطبه ها به زهد و اخلاص می پردازد که وقتی می خوانید گویا امام علی (ع) تخصص کامل به این حوزه دارد و بیان این کلمات و عبارات کار ساده و آسانی نیست و درک این مفاهیم کار دشواری است .

وی با بیان توانایی جرج جرداق نویسنده مسیحی لبنانی تبار در امر نویسندگی شهرت او را به سبب نوشتن کتاب درباره امام علی (ع) دانست و اظهار کرد : در اروپا فرقه های معنوی با قالب بدون خدا و شریعت در حال فعالیت هستند . اگر انسان بخواهد پیشرفت کند باید به سمت معنویت برود زیرا انسان موجود معناگرا است و هیچ موجودی بیهود خلق نشده و هر کدام برای خود کمالی دارند که باید برای رسیدن به آن تلاش کنند . عبودیت و حاکمیت یک پارادوکس در جامعه هستند . حاکم باشد عادل نباشد یا عادل باشد حاکم نباشد فایده ای برای مردم ندارد و هنر این است که حاکم باشد عادل هم باشد .

سپس رمضانی کسانی را که به تعلیم خویش می پردازند را مورد نکو داشت در جامعه قرار داد و سخنان خود را تصریح بخشید : حضرت علی (ع) مصداق معلم و مربی کسی است که ابتدا خودش و بعد دیگران را مدیریت کرد . هر کسی که بخواهد خود را به عنوان امام و پیشوای جامعه و گروهی معرفی کند باید قبل از اینکه دیگران را تعلیم دهد ، خودش و رفتارش را تعلیم دهد قبل اینکه خودش و رفتارش او را تعلیم دهند .