مصطفی رحماندوست: در کشور 80 میلیونی، چاپ کتاب با تیراژ 500 فاجعه است
مبنای مدرسه‌های ما حفظ کردن و نمره گرفتن است نه اینکه بچه‌ها برای یک پرسش و پیدا کردن جواب آن به کتاب مراجعه کنند
تهران(پانا)- مصطفی رحماندوست، شاعر، نویسنده و مترجم کتاب‌های کودکان و نوجوانان معتقد است ملت ایران، ملتی شنیدنی هستند و بیشتر دوست دارند بشنوند تا اینکه بخوانند
در میان کسانی که پس از انقلاب به مدرسه رفته‌اند، کمتر کسی را می‌توان یافت که شعر «صد دانه یاقوت» را از زمان کودکی‌اش به یاد نداشته باشد یا هر جا که مصرعی از آن را می‌شنود با آن شروع به خواندن نکند. مصطفی رحماندوست شاعر این شعر تاثیرات بسزایی در قصه‌گویی ایران داشته است، او مدیر مرکز نشریات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، مدیر مسئول نشریات رشد، سردبیر رشد دانش‌آموز، سردبیر و پدیدآورنده سروش کودکان و نوجوانان نیز بوده است.
رحماندوست شاعر، نویسنده و مترجم کتاب‌های کودک و نوجوان در گفت‌وگو با خبرنگار پانا درباره کتاب‌های صوتی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان گفت: تولید کتاب‌های صوتی را پیش از کانون موسسات فرهنگی دیگری آغاز کرده بودند. این حرکت در جهان ابتدا برای نابینایان آغاز شد و بعد از دیدن اثرات مثبتی که این کتاب‌ها به جای گذاشتند سبب تولید کتاب‌های گویا برای افراد دیگر نیز شد.
رحماندوست ادامه داد: چندین شرکت در راستای تولید کتاب‌های صوتی فعالیت می‌کنند و استقبال از کتاب‌های صوتی بسیار بهتر از کتاب‌های چاپی بوده است زیرا ملت ایران شنیدنی هستند و بیشتر دوست دارند بشنوند تا اینکه بخوانند، شش جلد از کتاب‌های من صوتی شده و مورد توجه مردم قرار گرفته است.
یکی از راه‌های ترویج کتاب و کتابخوانی تولید کتاب فیلم و کتاب تئاتر است
این نویسنده با اشاره به تاثیر کتاب‌های صوتی بر کودکان و نوجوانان توضیح داد: کتاب گویا مقدمه مطالعه و علاقه‌مند کردن افراد به کتاب و کتابخوانی است و یکی از راه‌های ترویج کتاب و کتابخوانی تولید کتاب فیلم و کتاب تئاتر است.
وی افزود: کتاب‌های صوتی لذت مطالعه را به بچه‌ها می‌دهند و اگر از بچه‌ها درست حمایت شوند به کتابخوانی هم می‌رسند.
آموزش و پرورش باید برای مطالعه ارزش قائل شود
این نویسنده همچنین درباره فعالیت‌هایی که آموزش و پرورش می‌تواند در راستای معرفی کتاب‌های صوتی انجام بدهد عنوان کرد: آموزش و پرورش باید در سیستم آموزشی کشور اندکی از یکسان‌سازی آدم‌ها فاصله بگیرد زیرا ضریب هوشی دانش‌آموزان با هم متفاوت است و نباید همه را به یک چشم نگاه کرد همچنین باید برای مطالعه اهمیت ویژه‌ای قائل شود.
رحماندوست سیستم آموزشی را از علل دوری بچه‌ها از کتاب و مطالعه دانست و بیان کرد: مدرسه‌های ما مبنایشان فقط حفظ کردن و نمره گرفتن است و این‌گونه نیست که بچه‌ها برای یک پرسش و پیدا کردن جواب آن به کتاب مراجعه کنند یا اینکه کتاب خواندن بچه‌ها در مدرسه افتخار باشد.
این نویسنده در ادامه درباره اوضاع ادبیات کودک گفت: به‌نظرم ادبیاتی که امروزه برای کودکان نوشته می‌شود برای آن‌ها مناسب است اما آن‌قدر سرانه کتابخوانی پایین است که کتاب‌های نوشته شده اصلا دیده نمی‌شوند.
وی ادامه داد: آشنایی بچه‌ها حتی با کتاب‌هایی که از نظر ویرایش یا داستان بد محسوب می‌شوند هم مزیت است، مشکل اساسی کشور ما کمبود مطالعه است در کشوری با هشتاد میلیون جمعیت چاپ کتاب با تیراژ ۵۰۰ فاجعه است.
این نویسنده در پایان درباره افزایش تعداد نویسندگان ادبیات کودک نیز گفت: امروز حدود ۳۰۰ نویسنده هستند که اختصاصا در حوزه ادبیات کودک کار می‌کنند و این اتفاق خوبی برای ادبیات کودکان و نوجوانان محسوب می‌شود. علاوه بر آن انجمن‌هایی مثل انجمن شعر کودک، انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و خانه شعر کمک می‌کنند تا گروه‌های نویسندگان حوزه کودک کنار هم بنشینند و به تبادل نظر و همفکری بپردازند.
ارسال دیدگاه