به فال نیک می‌گیرم اما ...

اینکه شورای شهر مدتی است اقدام به نام‌گذاری برخی از خیابان‌های تهران به نام هنرمندان کرده، چه آن‌ها که از دنیا رفتند و چه آن‌ها که در قید حیات، چون محمدرضا شجریان هستند را به فال نیک می‌گیریم. اما باید به این نکته توجه کرد که هنرمندان کسانی هستند که در اصل به اشکال مختلف خواسته‌ها و نیازهای مردم را پاسخ می‌دهند و در واقع شادی آنها را فراهم می‌کنند. بنابراین بهتر است که شورای شهر تلاش کند که این رابطه‌ها بیشتر شود و با توجه به اختیاراتشان فرصت‌های زیادی را در اختیار هنرمندان بگذارد. یعنی اگر قرار است هنرمندی کنسرت یا نمایشگاه بگذارد شرایط را برای آن‌ها فراهم کنند تا نقش فرهنگی‌شان را آنطور که شایسته است انجام دهند.
یکی از وظایف شهرداری خدمات ارائه کردن است. این نهاد وظیفه دیگری چون قرار دادن فرصت‌های فرهنگی برای هنرمندان را هم دارد. در اغلب کشورها، شهرداری‌ها این هزینه را می‌کنند که در یکی از میدان‌های اصلی شهر برای یک خواننده معروف کنسرت بگذارند تا مردم از این امکان لذت ببرند. بنابراین اگر شورای شهر یا شهرداری در کنار چنین امتیازی بخواهد خیابانی را به نام هنرمندی نام‌گذاری کند آنوقت معنای آن عمیق‌تر خواهد بود. در حالی که می‌دانیم استاد شجریان چه سختی‌هایی را در کارش متحمل شدند، نام گذاری خیابانی به نام ایشان معنای نمایش یا مانور را پیدا می‌کند. به هر حال این اقدام شورای شهر را به فال نیک می‌گیریم اما باید توجه کرد که اگر قرار است شورای شهر با نام‌گذاری خیابانی به نام هنرمندان از آنها تقدیر و تشکر کنند در عمل هم این وظیفه را برای خودشان قائل شوند که در زمان حیاتشان فرصت‌هایی را برای انجام کارهای هنری‌شان اختصاص دهند. اما با توجه به شرایط فعلی جامعه و از آنجا که امتیازاتی را در اختیار هنرمندان نگذاشته‌اند، نام‌گذاری‌های صورت گرفته به نام هنرمندان، چندان تاثیرگذار نیست.
اکنون که نام‌گذاری خیابان‌ها را از هنرمندان شروع کرده‌اند امیدواریم به کسانی که به اشکال مختلف در خدمت کشور بودند نیز برسد.
در حال‌حاضر هویتی که بین جوانان جای آن خالی است، هویت ملی است که با نام‌گذاری خیابان‌ها به نام هنرمندان، بزرگانی که در خدمت کشور بودند و حتی سیاستمداران می‌توانیم آن را کم کم رشد دهیم و با آنها بگوییم که ما هم هویت ملی و فرهنگی داریم.

منبع: روزنامه آفتاب‌یزد

* جامعه شناس