* علی اولاد دیلمقانیان
بخش خصوصی ،اتاق و آینده!"
سوالی که در طی سالهای اخیر، به خصوص ایام حاضر در بین فعالان بخش خصوصی وحتی ناظران و کارشناسان مطرح است این است که آیا دولت و نظام ، خواهان حضور گسترده بخش خصوصی در عرصه اقتصاد به عنوان یک بازیگر مهم واثر گذار هستند یا خیر؟ آیا قائل به اثر گذاری اتاق بر امور اقتصادی اعم از تدوین قانون، سیاست گذاری یا حتی نظر مشورتی به عنوان نماینده فعالان اقتصادی بخش خصوصی هست یا نه؟ آیا دولت حاضر است در اقتصاد ، صرفا در عرصه سیاست گذاری و حاکمیتی حضور داشته باشد؟ آیا حاضر است اتاق را عنوان یک نهاد اثرگذار در عرصه اقتصاد بپذیرد؟
به نظر میرسد با توجه به شرایط حساس ایام حاضر شرایط بحرانی اقتصاد کشور اعم از تحریم ها،شکست سیاستگذاری های اقتصادی دولتی بخصوص در یکسال گذشته، نظام تعرفه ها، ارتباطات مالی خارجی، مشکلات ارزی کشور، شکست ورود بخش های غیر خصوصی (چه دولتی وچه خصولتی) در عرصه اقتصاد ، کلیت نظام تصمیم گیری را اجبارا به این سمت کشانده یا خواهد کشاند، که راه نجات اقتصاد ایران باز کردن" عرصه برای حضور فعالان بخش خصوصی " است.
البته در این بین افرادی حتی با عقبه دولتی بوده اند که از "نردبان بخش خصوصی " بخصوص در طی یک دهه اخیر بالا رفته اند اما به نظر شرایط امروز کشور به خوبی بخش خصوصی واقعی را از غیر واقعی نشان میدهد.
قربانی شرایط خاص امروز ، بخش خصوصی واقعی بوده و هزینه سیاستگذاری های غلط در طی چند دهه گذشته را متحمل شده است.این بخش با همه فراز و نشیب های بعد از یک دوران سخت ابتدایی انقلاب با همه محدودیت ها ایستاده و بدنبال حقوق خود است. در طی این چند دهه با همه نادیده گرفتن ها از سمت دولت درکنار تنگناهای گوناگون اعم از جنگ و بازسازی تا تحریم ها به مسیر خود ادامه داده و با همه گرفتاری ها در "فضای کسب وکار" خلق ارزش کرده ،"با توان تحلیل و ایجاد راهکار " در شرایط خاص ، بر حفظ منافع"جمعی و گروهی" تاکید داشته و بر "نوآوری" با همه محدودیت ها تاکیه داشته ، "تجربه" را قدر دانسته و تمام تلاش خود را کرده تا درمقابل "مهندسی کردن" انتخاب ها با همه توان خود بیاستد.
با همه محدودیت ها،در همه زمینه، بخش خصوصی قدرت این را داشته و دارد که "چالش ها" را به "فرصت " تبدیل کند. این ویژگی ها باید در نمایندگان آینده اتاق بوده و آنان میراث دار این امانت باشند.
مهم نیست که در گذشته چه اتفاقی افتاده ولی امروز باید فردا را با "امید"،"تجربه"،اثربخشی در تصمیم سازی حاکمیتی"،"خلق دانش"و "همبستگی درون اتاقی" ساخت.
امروز باید دولت و حاکمیت را به این باور رساند که راه برون رفت از چالش های پیش رو "اقتصاد برای همه" است که مسیر ایجاد آن از اصالت اعضای اتاق بر میخیزد.
"ایرانی برای همه"
"اتاق _برای- همه "
یعنی بخش خصوصی که طی این سالها با همه مشقت ها ایستاده است.
امروز کشور در شرایطی است که اگر همتی بلند شکل بگیرد میتواند نگرش و نگاه دولت و نظام را در مورد بخش خصوصی تغییر دهد و برای این امر نیاز به "تجربه "،"دانش کافی از فضای کسب وکار و عوامل مهم بر آن "،"آشنا به نقش اتاق " و"دفاع از منافع مشروع گروهی و جمعی" فعالان اقتصادی است.
علی اولاد دیلمقانیان
*مدیر انجمن مدیران و متخصصین صنعتی و اقتصادی ایران در آذربایجان غربی
نائب رئیس اتاق بازرگانی،صنایع،معادن و کشاورزی ارومیه
ارسال دیدگاه