علی تاجرنیا*
صورت مساله‌ای به نام آزادی‌های اجتماعی
سختگیری در ایجاد محدودیت، روشی منطقی برای تحت تاثیر قرار دادن جامعه نیست. نتایج و عدم موفقیت چنین نوع سیاست‌ها را دیده‌ایم.
اخیرا گفته شده است که احتمال مسدود کردن اینستاگرام وجود دارد. بهتر است که به نتیجه رفتارهایمان فکر کنیم. آیا برخوردهایی که طی سالیان گذشته انجام داده‌ایم، برخورد مثبتی بوده است؟ باید امروز به این سوال پاسخ دهیم. اگر به اوایل دوره مدرنیته در ایران نظر بیفکنیم، می‌بینیم که در مورد وجود مدارس جدید و حذف مکتب خانه‌ها مشابه چنین مواضعی گرفته شده است. حتی نسبت به بسته شدن حمام‌های خزینه‌ای و استفاده از دوش و آب بهداشتی برخوردهای بسیار عجیبی صورت گرفت.
در مورد پخش فیلم‌ها و جلوگیری از دستگاه ویدئو مقاومت صورت گرفت. در برخی موارد می‌توانستیم فرهنگسازی کنیم، اما به سختگیری روی آوردیم. آیا چنین رفتارهایی نتیجه‌بخش بوده است؟ این نوع سیاست‌ها که به جای مصون‌سازی، محدودسازی را چارچوبی برای عمل قرار می‌دهد، به نتیجه نمی‌رسد. در شرایط جدید دقت در فضای مجازی و صفحات اجتماعی بسیار ضروری و لازم است.
بخش عمده‌ای از اشتغال توسط فضای مجازی انجام می‌گیرد. بسیاری از اطلاعات و اخبار از طریق این شبکه‌ها منتقل می‌شود. گرفتن اخبار از کانال‌های مجازی نسبت به رسانه‌های مکتوب و یا دیداری و شنیداری مثل صداوسیما بیشتر شده است. در مورد تلگرام هم مشاهده شد که مردم با فیلترشکن‌ها به این پیام‌رسان دسترسی دارند. اگر حتی این محدودسازی ممکن باشد، باید ببینیم که به نفع جامعه است یا خیر؛ آیا به نفع جامعه است که به صورت مخفی به این نوع پیام‌رسان‌ها امکان دسترسی وجود داشته باشد یا بهتر این است که با شفاف‌سازی بتوانیم جامعه را رصد کنیم و بر این اساس برنامه‌ریزی فرهنگی ارائه کنیم؟
امروز آمارها نشان می‌دهد که در شهرهای مذهبی هم با مشکلات اجتماعی رو به رشد است. وقتی سیستم‌های بازدارنده در خیلی از موارد به درخواست مردم توجه نمی‌کنند و در یک موارد این چنینی تجمع چند نفره‌ای را ملاک عمل قرار می‌دهند، نشان دهنده تبعیض در اتکا کردن به خواست و رأی عمومی است. به هیچ عنوان این مساله نمی‌تواند راهگشا باشد.
منبع: آرمان
* فعال سیاسی اصلاح طلب
ارسال دیدگاه