تصاویر/ وقتی سیل هم حریف پل‌های تاریخی ایران نمی‌شود

به گزارش ایسنا، یکی از نکات قابل توجه این است که بسیاری از پل‌های قدیمی که گاه از دوران صفویه به‌جا مانده‌اند، بر اثر بلایای طبیعی رخ‌داده در آن مناطق، تخریب نشده‌اند و هنوز زیر پای رهگذران، پابرجا هستند و عابران و چهارپایان و وسایل مختلف حمل و نقل بشر را از این سوی رودخانه به آن سوی آب می‌رسانند.

پل خشتی «تمیجان» در زمان حکومت بهزاد بیگ در گیلان و به همت او در سال هزار و بیست قمری ساخته شد . طول آن ۶۰ متر و عرض آن ۵ متر است.

پل خشتی «تمیجان»بدنه و پایه‌های پل آجری، کف آن سنگفرش و دارای چهار دهانه بزرگ است. این پل ۷۰۰ سال قدمت دارد.

پل خشتی «تمیجان» در۶ کیلومتری جنوب غربی رودسر استان گیلان و بر روی رودخانه تمیجان احداث شده است . از نوع طاق‌ها و مصالح به کار رفته در این پل می‌توان آن را به دوره صفوی نسبت داد.

پل «چشمه کیله» تنکابن در استان مازندران: این پل در سال۱۳۰۹ توسط مهندسین آلمانی طراحی و توسط معماران ایرانی به اجرا درآمد و ساخت آن در سال ۱۳۱۱ به پایان رسید این پل در سال ۱۳۷۹به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. زیرگذری که در کنار این پل توسط شهرداری ایجاد شده بود عمر آن کمتر از یک دهه هست بر اثر سیل هفته‌های اخیر از بین رفته است.

پل «چشمه کیله» تنکابن دارای هشت دهانه است. قوس این پل از نوع قوس بیضی کند و در تمام جوانب پل شکل‌های تزیینی از سنگ شبیه گل دیده می شود.

پل «چشمه کیله» تنکابن دارای شش پایه، که بر روی پی شفته آهکی ساخته شده و دارای هشت دهانه است.

زیرگذری که در کنار پل «چشمه کیله» تنکابن توسط شهرداری ایجاد شده بود عمر آن کمتر از یک دهه بود که بر اثر سیل هفته‌های اخیر از بین رفته است.

پل راه آهن «سرتپه» سوادکوه مربوط به دوره پهلوی اول است و در سوادکوه، محله سرتپه شیرگاه واقع شده و این اثر به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پل «محمدحسن‌خان» بابل تا دو سال گذشته رسما از آن به عنوان راه ارتباطی بین آمل و بابل استفاده می‌شد که در نهایت تصمیم گرفته شد که این پل از حالت کاربری وسایل نقلیه سنگین خارج شود و به عنوان یک اثر ملی از آن حفاظت کنند.

پل «محمدحسن‌خان» پلی قدیمی است که از روی رودخانه بابلرود در شهر بابل می‌گذرد. این پل از آثار دوره قاجاریان است که به جای پل قدیمی‌تری ساخته شده‌ است.

پل «ازان» در روستای ازان جویبار برروی رودخانه سیاهرود قرار دارد. این پل مربوط به دوران قاجاریه و دارای شش چشمه طاق بوده که چشمه میانی آن مرتفع‌ترین طاقهاست. بطوری‌که ارتفاع آن از بلندترین نقطه تیزی طاق از سطح آب رودخانه ۶متر است و مصالح بکار گرفته شده در شکل گیری پل عمدتاً آجر و ملاط ساروج است . جهت پل تقریباً شرقی و غربی است و دارای ابعادی به طول ۸۰ متر و عرض ۱۵/۳ متر است.

پل «جمعه بازار» جویبار که به «خشت پل» نیز معروف است در دوران قاجار ساخته شده‌، در فاصله پنج کیلومتری جویبار و بر روی رودخانه سیاهرود قرار دارد. طول دهنه این پل ۲۰ متر و عرض آن ۷٫۵ متر است. این پل دارای ۵ طاق جناقی و پایه‌های آن در جهت مخالف جریان آب دارای موج شکن مثلثی شکل هستند. به دلیل رفت و آمد زیاد و نگهداری نامناسب در حال تخریب است. در حال حاضر پل دیگری در کنار این پل در دست احداث است.

پل خشتی «لنگرود» این پل بر روی رودخانه لنگرود در مسیر راه قدیمی لاهیجان به لنگرود و در مرکز شهر نزدیکی بازار «سماکان» است.

پل خشتی «لنگرود» این پل با آجر و ساروج ساخته شده و دارای دو دهانه فراخ برای عبور کشتی‌ها کوچک بوده است . این پل در این چند سال با وجود سیل های فراوان و سیل اخیر در لنگرود همچنان پابرجاست.

پل خشتی «لنگرود» معروف به «حاج آقاپرد»است. سال احداث این پل مربوط به دوره صفوی می ‌گردد. ارتفاع پل از سطح رودخانه ۷۰/۹ متر و طول ۳۷ متر و عرض ۵۰/۴ متر است.

پل خشتی «تمیجان» در دو طرف عرض پل جان پناهی آجری به بلندای ۵۰ سانتی متر ساخته شده تا از افتادن افراد و چهارپایان جلوگیری شود.

پل خشتی «نیاکو» در محدوده نیاکو به بازکیاگوراب بر روی یکی از شاخه‌های رود شمرود ساخته شده است. بعضی قدمت این پل را به دوره صفویان نسبت داده‌اند.

پل خشتی «نیاکو» از جمله آثار به جای مانده از دوره قاجاریه است. ۵۰ متر طول و ۵/۸۵ متر عرض دارد و از دو چشمه کوچک تشکیل شده و ارتفاع پل از سطح رودخانه تا بلندترین نقطه اش ۶ متر است.

در ساخت پل خشتی «نیاکو» از آجر، سنگ و ملات ساروج استفاده شده است. پل نیاکو دارای یک دهانه بزرگ و سه دهانه کوچک در جوانب دهانه اصلی آن است.