پژوهشگر مسائل اجتماعی: هنوز ازدواج سالمندان در بسیاری از خانواده‌ها تابو است

این پژوهشگر مسائل اجتماعی در آستانه روز جهانی سالمندان با اشاره به وضع سالمندی در ایران گفت: بر اساس سرشماری سال ۹۵، حدود پنج میلیون نفر از جمعیت ایران را سالمندان تشکیل می‌دهند که این تعداد حدود شش درصد از جمعیت کشور است و بر اساس پیش بینی‌های صورت گرفته تا سال ۱۴۰۵، سه میلیون نفر به جمعیت ۶۰ سال به بالای کشور افزوده می‌شود و می‌توان گفت شتاب افزایش جمعیت سالمند بیشتر از شتاب افزایش جمعیت کلی کشور است.

جوادی با تاکید بر اینکه نباید به چشم افراد ناتوان به سالمندان نگاه کرد، افزود: به سالمندان به عنوان افرادی ناتوان در کشور نگاه می‌شود اما هر سالخورده‌ای ناتوان نیست بلکه ناتوانی ناشی از بیماری‌های افراد است و سالمندان توانمند به لحاظ جسمی و ذهنی جزو سرمایه‌های اجتماعی هستند که باید به آنها اهمیت داده شود، بنابراین نگاه به سالمندی در کشور نگاهی تحقیرآمیز است که باید این نگاه تغییر کند.

زنان سالمند، آسیب‌پذیرترین گروه سالمندان هستند

او با بیان اینکه آسیب‌پذیرترین گروه سالمندان، زنان سالمند هستند، اظهار کرد: زنان سالمندی که سرپرست خانوار خود را از دست داده‌اند، درآمدی ندارند و فاقد هر گونه مهارت شغلی هستند آسیب‌پذیرترین قشر سالمند هستند که باید به این گروه توجه بیشتری شود.

این پژوهشگر مسائل اجتماعی درباره زنانه‌شدن روند سالمندی در کشور بیان کرد: یکی از دلایلی که برای زنانه‌شدن سالمندی مطرح می‌شود افزایش امید به زندگی است این موضوع فقط به ایران مربوط نمی‌شود بلکه در کل دنیا هم اینگونه است و امید به زندگی در حال افزایش است و امید به زندگی در زنان بیش از مردان است.

نرخ ازدواج مجدد در میان مردان سالمند بیش از زنان است

جوادی در ادامه با بیان اینکه نرخ ازدواج مجدد در میان مردان سالمند بیش از زنان است، گفت: تعداد زنان سالمند بدون همسر و بیوه بسیار بیشتر از مردان سالمند تنهاست. هر چند ازدواج مجدد در میان سالمندان نسبت به گذشته بیشتر شده است اما هنوز ازدواج سالمندان در بسیاری از خانواده‌های ایرانی به عنوان تابو است.

این مدرس دانشگاه افزود: احساس تنهایی در سالمندانی که همسرشان را از دست می‌دهند بسیار زیاد است چرا که احساس تنهایی به عنوان یک پدیده ناخوشایند است و منشا بسیاری از حالات روانی مثل یاس، ناامیدی، افسردگی است. در بعضی مواقع احساس تنهایی در سالمندان به خصوص پس از مرگ همسر، با ایجاد مشکلات روانی و اجتماعی برای فرد سالمند او را در معرض خطر تنهایی و انزوا قرار می‌دهد.

او با بیان اینکه سالمندان متاهل احساس تنهایی کمتری در مقایسه با سالمندان مطلقه و بیوه دارند، گفت: ازدواج مجدد و زندگی مشترک در دوران سالمندی موجب می‌شود نیازهای عاطفی، روحی و روانی سالمند تأمین شود و امید دوباره به زندگی پیدا کند. در عین حال تشکیل مجدد زندگی مشترک، موجب کاهش استرس، تنهایی و افسردگی و از بین رفتن نگرانی از مرگ به علت تنهایی می‌شود.

جوادی با اشاره به تغییرهایی که در خانواده‌ها به دلیل مشکلات اقتصادی و اجتماعی ایجاد شده است نیز گفت: جایگاه سالمند در این خانواده‌ها به خطر افتاده است، از طرفی نبود سیستم‌های حمایتی، بیمه‌ای و بهداشتی و درمانی از سوی نهادهای متولی باعث می‌شود تا خانواده‌ها، سالمندان را به سرای سالمندان بسپارند که با توجه به افزایش جمعیت سالمندان در سال‌های آینده باید از اکنون به فکر مشکلات سالمندان بود.