معصومه ابتکار*
نفرت‌پراکنی و اسب‌های زین کرده
در ایام متعلق به حضرت اباعبدالله هستیم. پس یادآوری «قدرت تشخیص»، «نیت صادق» و «حق‌طلبی» را که مشخصه قیام حسینی بود ضروری می‌دانم. امام حسین (ع) با تاکید بر اینکه جز اصلاح امور دین و تغییر رویه‌های غلط قصد و انگیزه دیگری ندارد، واقعه کربلا را رقم زد.
همین مناسبت را بهانه‌ای می‌کنم به تذکر این مهم که اصلاح پذیری جامعه دینی و پذیرش اصلاحات مستمر در رویکردها، سیاست‌ها و اقدامات از ضروریات حمکرانی مطلوب است. چرا که بشر بنا بر موقعیت‌ها و تعصبات فردی و قومی و جغرافیایی همواره ممکن است از مسیر روشن و راست به سوی بیراهه‌های منفعت‌طلبی و خو‌دخواهی تغییر مسیر دهد. بنابراین هیچ فرد، جامعه یا کشور دین‌باوری نمی‌تواند ضرورت اصلاح مستمر و بازنگری دوره‌ای یا پی در پی در برنامه‌ها و عملکردهای خویش را نادیده انگارد و به بازخوردها برای اصلاح امور بی توجه باشد. بی‌تردید هر جا که جزمیت، عدم شفافیت و فقدان نقد یا نقدپذیری رخ دهد، جامعه به مخاطرات نزدیک و دچار انحراف می‌شود.
جریان اصلاحات در ایران نیز با باور قلبی و عملی به دین تلاش داشته تا بر حق‌طلبی، عدالت‌جویی و مقابله با فساد و ظلم تاکید ورزد و اذعان دارد که مماشات و زد و بندهای رایج برای در قدرت ماندن و حفظ موقعیت به هر قیمت، با منافع مردم و کشور منافات دارد. چرا که جسارت طرح نظرات را سلب کرده و شجاعت لازم را برای اصلاحات از بین می‌برد. اما در عین حال براساس خط مشی مسالمت‌جویانه خود، همواره خواهان همگرایی میان همه جریانات دلسوز کشور بوده و اساسا کار خود را با شعار «زنده باد مخالف من» آغاز کرده است.
متاسفانه مخالفان جریان اصلاحات در دوره‌های مختلف از هیچ تهمت و تخریبی علیه آن فرو گذار نکردند و به ویژه پس از انتخابات‌های اخیر که کاندیداهای‌شان پیروز میدان نشدند با همه توان رسانه‌ای خویش که از ظرفیت بالایی در کشور برخوردار بوده و حتی بخش‌هایی از رسانه ملی را نیز در دست دارند تلاش زائد‌الوصفی برای حذف رقیب داشته‌اند. از سوی دیگر دشمنان خارجی که روند اصلاحات را سدی در مقابل براندازی جمهوری اسلامی می‌دانند به ویژه در سال‌های اخیر زبان خشم و توهین و فحاشی در مورد اصلاح‌طلبان به کار گرفته‌اند. در مورد اعتدالیون و دولت نیز به همین گونه است. چرا که مشی دولت، امکان براندازی را سخت یا ناممکن می‌سازد. به همین دلیل به عنوان مثال حجم قابل توجهی از اهانت‌ها و فحاشی‌ها علیه اصلاح‌طلبان و دولت توسط ۱۵۰۰ کیبوردی است که در اردوگاه منافقین در آلبانی با هزینه‌های امریکا و اسراییل و عربستان تولید می‌شود. اما مایه تاسف بسیار است که چرا در بسیاری مواقع دوستان داخلی با چنین جریاناتی برای تخریب دولت و اصلاح‌طلبان همسو می‌شوند؟
به هر حال، جریان اعتدالگرا و اصلاح‌طلب همواره چشم‌انداز روشن‌تری را با تکیه بر راهکارهای علمی و کاربردی برای آینده بهتر و تغییر شرایط به نفع نیازهای جامعه ترسیم کردهاند. به همین علت هم در بین مردم و نسل‌های جوان مقبولیت بیشتری داشته و بنابراین مخالفان برای برداشتن این مانع از سر راه خود اقدام به تشویش اذهان و تولید نفرت و خشم نسبت به آن کردهاند. مخالفانی که به بن‌بست می‌اندیشند و در انتشار ناامیدی و یأس می‌کوشند و چون اصلاحات را تنها راه برون‌رفت از بن بست و ناامیدی می‌دانند آن را تخریب می‌کنند. شعار «اصلاح‌طلب، اصولگرا، دیگه تموم ماجرا » دقیقا بر وجود بن‌بست تاکید دارد. در حالی که از نظر ما اصلاح‌پذیری نظام و رجوع مستمر به رای مردم می‌تواند کشور را از رفتن به قعر مشکلات و رسیدن به بن بست‌ها نجات دهد.
فضای توهین و فحاشی به جریان اصلاح‌طلبی اگر چه آسیب‌ها و هزینه‌های زیادی را به دلیل رواج بی‌اخلاقی و حاکمیت دروغ و تخریب و دامن زدن به ناامیدی به جامعه ما وارد کرده، اما می‌تواند فرصتی باشد برای درک ضرورت گفت‌وگو، تبادل نظر و شنیدن دیدگاه‌های مختلف. به این معنی که در چنین شرایطی نباید مغلوب نفرت‌پراکنان شد و با کار و تلاش بیشتر، شفافیت و پاسخگویی و انتقادپذیری به گشودن باب گفت‌وگو برای جلب اعتماد و بازسازی سرمایه اجتماعی اقدام کرد. همچنین فرصتی است تا موضوع «سواد رسانه‌ای» مطرح و تبیین شود که چگونه ممکن است مخالفین بد اخلاق یک جریان سیاسی به نحوی عمل کنند که دشمن خارجی بهترین نتایج را کسب کند و یا به عبارتی اسب‌هایی را زین کنند که بدخواهان ایران با آنها بتازند.
منبع: اعتماد
*معاون امور زنان و خانواده رییس‌جمهور
ارسال دیدگاه