احمد دستمالچیان*
ترامپ می‌رود اما فلسطین می‌ماند
تصمیم دولت ایالات متحده امریکا برای تعطیلی دفتر سازمان آزادی‌بخش فلسطین در واشنگتن، تازه‌ترین اقدام از مجموعه اقدامات تند و خشونت‌بار کاخ سفید علیه مردم فلسطین است. رییس‌جمهور امریکا، دونالد ترامپ یک فرد افراط‌گرا با گروهی از اطرافیان نومحافظه‌کار و جنگ‌طلب است.
زمام‌داران کنونی امریکا با سیاست‌های غیرمعقول و غیرمالوف که در پیش گرفته‌اند چه در صحنه بین‌المللی و چه در میدان سیاست داخلی امریکا هر روز بیش از گذشته منزوی می‌شود. آن‌گونه که به تازگی در یادداشت مشهور روزنامه نیویورک تایمز به قلم مقام ناشناس بلندپایه در کاخ سفید دیدیم، انزوای دونالد ترامپ از سطح جهان و از درون ایالات امریکا، به نزدیک‌ترین لایه‌های درونی دولت خودش می‌رسد و مخالفت و معارضه با او و رفتارش به سطح مقامات بلندپایه درون دولتش رسیده است، تا جلوی اقدامات او برای زیر پاگذاشتن هنجارها و قوانین بین‌المللی را بگیرند.
کاسه بردباری بسیاری از هم‌پیمانان نزدیک امریکا در اروپا هم از یکجانبه‌گرایی و اقدامات نابهنجار ترامپ لبریز شده است. اغلب مواضعی که از سوی کاخ سفید مطرح می‌شود با مخالفت قدرت‌های مهم اروپایی از جمله آلمان و فرانسه و حتی بریتانیا مواجه می‌شود. این سطح بی‌سابقه از رویارویی با سیاست‌های کاخ سفید را چه در برجام، چه در خروج امریکا از پیمان‌ها و سازمان‌های بین‌المللی مشاهده کرده‌ایم و در پرونده فلسطین هم شاهدیم که چه اقدام امریکا در انتقال سفارت به قدس شریف، چه اقدام این کشور در قطع کمک‌ها به سازمان‌های بین‌المللی کمک به آوارگان فلسطینی با محکومیت قاطع جهانی مواجه شد.
سیاست ترامپ در برابر فلسطینیان بسیار افراطی و خشن است و آثار آن را در کشتارهای وسیع غیرنظامیان فلسطینی در ماه‌های اخیر مشاهده می‌کنیم. گام‌های ایالات متحده امریکا به سوی از میان برداشتن هویت فلسطینی و موجودیت فلسطینیان، روز به روز بیشتر اعتبار این قدرت جهانی را از بین می‌برد و عملا باعث شده است تا نقش میانجی‌گری امریکا در پرونده سازش فلسطین، کاملا به فراموشی سپرده شود. هر گام جدیدی که کاخ سفید برای فشار به مردم مظلوم و رنج‌کشیده فلسطین بر می‌دارد، آتش خشم مردم منطقه و به خصوص فلسطینیان را تندتر می‌کند و بر بلندای دیوار بی‌اعتمادی می‌افزاید.
آنچه در ذهن ترامپ می‌گذرد، نهایی کردن معامله‌ای خیانت‌بار است که با کمک اسراییل و عربستان سعودی تهیه شده است و قصد دارد با چنین فشارهایی آن را به مردم فلسطین تحمیل کند. اما مساله فلسطین یک مساله بین‌المللی است، یک طرف، هر اندازه هم که قدرت داشته‌باشد نمی‌تواند به صورت یکجانبه، حقوق میلیون‌ها فلسطینی را با اعمال فشار و تحریم و تهدید و تحدید، زیرپا بگذارد. پرونده فلسطین در تمامی سازمان‌های بین‌المللی و در افکار عمومی جهان، به عنوان یک پرونده تراژیک مطرح است که قهرمان مظلوم آن مردم فلسطین هستند.
گام‌هایی که ترامپ بر می‌دارد، یک به یک نقض قطعنامه‌ها، توافق‌ها و هنجارهای مورد اجماع جهانی علیه فلسطینیان و به نفع رژیم اشغالگر است، قطعا این قانون‌شکنی‌ها و اقدامات ناهنجار، نه تنها از سوی جهانیان محکوم می‌شود، بلکه با مقاومت و مخالفت سیاستمداران امریکایی هم مواجه می‌شود.مناقشه در مورد حقوق فلسطینیان، بیش از یک قرن است که ادامه دارد؛ اما اگر قرار بود کسی با چند فرمان و نمایش بتواند این پرونده را ببندد، دهه‌ها پیش این کار را می‌کرد. تمامی جنایاتی که رژیم صهیونیستی و ایالات متحده امریکا طی ۷ دهه گذشته با تمام قوا، با به خدمت گرفتن خشن‌ترین و سبعانه‌ترین روش‌ها علیه فلسطینیان انجام داده‌اند، نتوانسته این ملت مقاوم را حذف کند.
مساله فلسطین مساله مقاومت، پایداری و احقاق حقوق پایمال شده ملتی مظلوم است. مادامی که سرزمین فلسطین و فلسطینان وجود داشته‌باشند، مبارزه برای حقوق فلسطینیان هم استمرار دارد. پیش از ترامپ خیلی افراد دیگر هم بودند که علاقه‌مند بودند با اعمال خشونت و فشار مساله فلسطین را با اعمال زور حل و فصل کنند. افرادی مانند اسحاق رابین، شیمون پرز و آریل شارون قصاب، که هر یک در دوره‌ای آمدند تا با خشونت، فشار و نمایش حقوق فلسطینیان را از یادها پاک کنند، خودشان رفتند و از یادها پاک شدند و ملت فلسطین همچنان پابرجاست. دونالد ترامپ هم ممکن است تصمیم داشته‌باشد با فشار، خشونت و یکجانبه‌گرایی حق یک ملت را سلب کند، اما او فقط یک سیاستمدار است، مردم و ملت‌ها می‌مانند و این روسای جمهور هستند که می‌روند.
کاخ سفید در ۷ دهه گذشته همواره میزبان اشخاصی بوده است که هر یک به طریقی مایل بودند پرونده فلسطین را ببندند، همه آنها رفته‌اند و ترامپ هم خواهد رفت. آنچه با عنوان «معامله قرن یا صفقه‌‌القرن» نامیده می‌شود، قطعا شکست خواهد خورد. هیچ یک از طرف‌ها، جناح‌ها و گروه‌های فلسطینی حاضر به پذیرش آن نخواهند بود.آش «معامله قرن» آن اندازه شور است که حتی سازمان آزادی‌بخش فلسطین هم که همواره طرف گفت‌وگوهای سازش و شریک مذاکره امریکا بود، کنار گذاشته‌می‌شود. حالا ترامپ قصد دارد این معامله را با چه کسی انجام دهد؟ آیا می‌خواهد یک جانبه از طرف اسراییل با خودش معامله کند؟ مگر چنین معامله‌ای جز با محو کردن تک تک فلسطینیان از روی کره زمین شدنی است؟ رویای معامله قرن، از نطقه شکست خورده است. اگر روزگاری توافق‌های اسلو، دست کم احترامی ظاهری برای برخی حقوق شناخته‌شده فلسطینیان قائل بود، سیاست خاورمیانه‌ای ترامپ حتی آن احترام ظاهری را هم قائل نیست.
منبع: اعتماد
*سفیر پیشین ایران در لبنان و اردن
ارسال دیدگاه