چرا آموزشگاه‌های بازیگری درهای شهرت ،ثروت و محبوبیت را باز نمی کنند
تهران (پانا) -– آموزشگاه‌های بازیگری در مقام دروازه ورود به دنیای سینما یکی از چالش برانگیزترین نهادهای آموزشی کشور در سال‌های اخیر محسوب می‌شوند. ورود به عرصه سینما که تبدیل به رویای بسیاری از جوانان این مرز و بوم شده است، جایگاه این موسسات را به عنوان مسیر رسیدن به این هدف بیش از همیشه حساس کرده است.
«ستاره‌شدن» آرزوی بسیاری آدم‌ها و چشم‌انداز زندگی ایدآلی است که تنها در سایه حرفه‌هایی خاص مثل بازیگری، خوانندگی و ورزش حرفه‌ای به دست می‌آید. این رویای شیرین که افراد را خصوصا در سنین پایین به داشتن آینده‌ای زیبا و بی‌نظیر نوید می‌دهد، بسیاری را با خود پای دیوارهای شهری می‌کشاند که خیابان‌هایش با «شهرت»، «ثروت» و «محبوبیت» فرش شده‌اند. مشتاقان و رویاپردازان شهر طلایی همچنان که حیران پای دوازه‌ها ایستاده‌اند و انگشت بر دهان می‌گزند با واسطه‌هایی آشنا می‌شوند که ادعا می‌کنند کلید شهر طلایی را در جیب دارند و در ازای مبالغی اندک حاضرند مشتاقان را، بعد از طی یک دوره آموزشی، از دروازه‌ها بگذرانند و وارد شهر کنند.
چنین است حکایت موسسات آموزشی هنری خصوصا آموزشگاه‌های بازیگری که مشتاقان ورود به عرصه فیلم و سینما را با وعده برگزاری کلاس‌هایی که مدرسان آن چهره‌های نامدار دنیای بازیگری هستند به خود جذب می‌کنند؛ کلاس‌هایی که نویددهنده ورود به دنیای سینما و رسیدن به پول و شهرت هستند.
گرچه بسیاری از بازیگران فعلی سینما و تلویزیون از بطن همین موسسات آموزش بازیگری پا به عرصه تصویر گذاشتند و به محبوبیت و معروفیت رسیدند، حضور پرشمار چهره‌هایی که پیش از بازی در نخستین فیلم‌شان نه صفحه‌ای کتاب خوانده‌اند و نه در کلاسی حضور پیدا کرده‌اند نشان از آن دارد که انواع آموزش‌های آکادمیک یا غیرآکادمیک بی‌حضور عواملی چون جذابیت ظاهری و روابط نمی‌تواند راه را برای ورود به این عرصه باز کند.
کارکرد علمی و آموزشی موسسات بازیگری و به طور کلی آموزش حرفه بازیگری، تخلفات و مشکلات و میزان کارآمدی این آموزش‌ها و آموزشگاهها در ایران موضوع این گزارش است که با نظرخواهی از برخی سینماگران، استادان بازیگری و جوانان تازه‌راه‌یافته به عرصه بازیگری تهیه شده است.
سید جواد هاشمی: موسسات آموزش بازیگری به هنرجوها دروغ می‌گویند
سیدجواد هاشمی بازیگر، کارگردان و مدرس سینما، که خود موسس یکی از آموزشگاه‌های بازیگری است در گفت‌وگو با پانا با اشاره به رشد قارچ‌گونه موسسات آموزش بازیگری به سبب وجود شمار بالای مشتاقان بازیگرشدن، درباره شانس پایین هنرجویان این موسسات در ورود به عرصه سینما می‌گوید: اگر تولیدات سینمای کشور بالا بود شانس ورود علاقه‌مندان همه رشته‌ها خصوصا بازیگری به عرصه فیلم و سینما بالا می‌رفت، ولی ظرفیت فعلی سینمای کشور جوابگوی این تعداد متقاضی نیست؛ بنابراین هرکس که وارد این آموزشگاهها می‌شود نباید انتظار ورود به عرصه سینما را داشته باشد. البته در همه جای دنیا برای ورود به سینما فقط شرکت در کلاس‌ها کافی نیست؛ پول، پارتی و مهم‌تر از همه «شانس» هم در این اتفاق دخیل هستند.
وی می‌افزاید: در ایران و در سینمای سایر نقاط جهان، علاقه‌مندانی هستند که به سبب ظاهر یا پول و پارتی وارد حرفه بازیگری می‌شوند، بی‌آنکه آموزش خاصی دیده باشند. همین افراد در حین کار تجربه کسب می‌کنند و گاه تبدیل به بازیگران بزرگی می‌شوند.
هاشمی در ادامه به برخی فریبکاری‌های تبلیغاتی تعدادی از آموزشگاه‌های بازیگری برای جلب هنرجو اشاره می‌کند و می‌گوید: وزارت ارشاد نظارتی نسبی بر این آموزشگاهها دارد، اما بدون شک اشکالاتی هم هست؛ مثلا بسیاری از آنها با نام بردن از بازیگران معروف، به عنوان استادان موسسه، به هنرجوها دروغ می‌گویند. نام خود من جزو مدرسان بعضی آموزشگاهها آمده است که خودم از وجود آن آموزشگاهها بی‌خبرم. متاسفانه این قبیل دروغ‌ها در عرصه آموزش بازیگری فراوان به چشم می‌خورد.
جهانگیر الماسی: نظام آموزش سینما در کشور ما وامدار غربی‌هاست
جهانگیر الماسی، بازیگر سینما و تئاتر، در گفت‌وگو با پانا با اشاره به وضع موجود آموزشگاه‌های بازیگری در کشور می‌گوید: این آموزشگاهها، چه آنهایی که زیرنظر وزارت ارشاد فعالیت می‌کنند و چه آنهایی که به وزارت علوم و دیگر نهادها وابسته هستند بر اساس الگوهایی بنیان نهاده شده‌اند که به صورت خام و فقط در شکل و ظاهر از کشورهای دیگر گرفته شده‌اند. این دروس به سبب اینکه از متون ترجمه‌شده هستند، اکثرا مبتنی بر تعاریف پنجاه، شصت سال پیش است.
وی ادامه می‌دهد: در هر صورت نظام آموزش سینما در کشور ما از خودش هیچ اختیاری ندارد و شدیدا وامدار غربی‌هاست؛ مسئولان آموزشی و فرهنگی ما کورکورانه از غربی‌ها تقلید می کنند و همین باعث شده است تا ما مرتبا درجا بزنیم. این وضع دو معنا می‌تواند داشته باشد: یکی آنکه ما هنوز به این باور نرسیده‌ایم که می‌توانیم بدون دنباله‌روی از غربی‌ها روی پای خودمان بایستیم و دیگر باور این است که ما سرسپرده غربی‌ها شده‌ایم و می‌خواهیم غرب‌زدگی را در سینمای کشورمان رواج دهیم.
این بازیگر خاطرنشان می‌کند: سیستم آموزش سینمای کشور ما از اساس غلط است و نیاز به تحولی جدی و اساسی دارد. این روزها ضروری است تا ما آموزشگاه‌های سالم و سلامت مبتنی بر فرهنگ و ارزش‌های دینی و انقلابی در کشورمان تأسیس کنیم و با تغییر اساسی و دور ریختن متدهای غربی در این آموزشگاهها بر اساس آموزه‌های دینی و فرهنگ اصیل ملی‌مان هنرجویانی را تربیت کنیم که بتوانند سال‌ها بعد اختیار سینمای کشور را در دست خود بگیرند و بدون سرسپردگی به غربی‌ها سینما را اداره کنند.
شفیع آقامحمدیان: نمی‌دانم این تاریخ سینمای جهان به ما چه ارتباطی دارد؟
شفیع آقامحمدیان، کارگردان سینما در گفت‌وگو با سینماپرس، با بیان اینکه ما برای یک بار هم که شده باید از خودمان سوأل کنیم چرا این همه کلاس آموزش آزاد سینما که مانند علف هرز رشد کرده‌اند هیچ عایدی مثبت و خروجی قابل قبولی نداشته‌اند، اظهار کرد: تمام این این اتفاقات به آن دلیل است که هرگز در این کلاس‌ها محتوا و اندیشه و تفکر به هنرجویان سینما آموزش داده نشده است. همه این کلاس‌ها بر اساس یک الگو و کلیشه قدیمی منتج از تفکرات غربی یک سری دروس به هنرجویان آموزش می‌دهند که یکی از آنها بررسی تاریخ سینمای جهان است. من نمی‌دانم این تاریخ سینمای جهان به ما چه ارتباطی دارد؟ ما چرا به جای آنکه فرهنگ ملی و بومی‌مان را به نسل جوان فیلمساز آموزش دهیم، زیرکانه غرب‌زدگی را ترویج می‌کنیم؟
وی یادآور شد: بنده خودم سال‌ها در خارج و داخل کشور درس سینما خوانده‌ام؛ جالب آنجا است که باید بگویم سیستم آموزش دانشگاهی ما دقیقاً مطابق با سیستم آموزش دانشگاهی غرب است! این اتفاق بسیار خطرناک است، این اتفاقات باعث می‌شود ما عرصه فرهنگی و هنری کشورمان را با دست‌های خودمان تحت اختیار و سیطره غربی‌ها بگذاریم. این بسیار ناراحت‌کننده است که ما حتی طی تمامی سال‌هایی که از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی می‌گذرد حتی مدرسان درست برای رشته سینما تربیت نکرده‌ایم.
جمال شورجه: نباید در سینما هنر و فرم‌گرایی را ترویج دهیم
جمال شورجه، کارگردان، نیز درگفت‌وگو با سینماپرس با تأکید بر اینکه متأسفانه حوزه آموزش سینما در کشور ما به حال خود رها شده است و مدیران و مسئولان فرهنگی تدبیری برای توجه به آن ندارند، اظهار کرد: این مایه تأسف است که مسئولان به آموزشگاه‌های متعدد مجوز می‌دهند تا بدون پشتوانه‌های فکری کلاس‌هایی را تأسیس کنند و به فرزندان این آب و خاک درس سینما دهند. ما نیاز داریم تا در سینما تولید محتوای مناسب داشته باشیم، افکار مناسب داشته باشیم؛ نه اینکه تنها هنر و فرم‌گرایی را ترویج دهیم. متأسفانه امروز اغلب کلاس‌های سینمایی جایی برای آموزش فرم به هنرجویان شده‌اند و هیچ‌کدام‌شان تدبیری برای آموزش محتوا و افکار مناسب به هنرجویان ندارند.
کارگردان فیلم سینمایی «حماسه مجنون» خاطرنشان کرد: متأسفانه سیاست‌گذاری کلان فرهنگی در کشور به خصوص در حوزه آموزش، نظم و نظام ندارد به همین دلیل هم ما شاهد رشد قارچ‌گونه کلاس‌های متعددی در حوزه آموزش سینما هستیم که هیچ کارآیی نداشته‌اند و طی تمامی سال‌های فعالیت‌شان نتوانسته‌اند نیروهای ارزشمند و دانش‌آموخته‌ای را وارد سینما کنند.
وی ادامه داد: ما باید سیستم آموزشی سینما را نظام‌مند کنیم تا ماحصل آموزش‌های‌مان به هرز نروند. از سوی دیگر این وظیفه مسئولان فرهنگی و سینمایی کشور است که امنیت‌های لازم در فضای آموزشی سینما ایجاد کنند و حس اعتماد را برای یکایک هنرجویان سینما و خانواده‌های آنان به وجود آورند تا این اطمینان به وجود آید که هنرجویان در محیطی سالم درس سینما خواهند خواند!
محراب کاظمی: کمتر کسی است که بدون لابی وارد این عرصه شده باشد
محراب کاظمی، بازیگر جوان سینما و تلویزیون، درباره افرادی که به نوعی خروجی آموزشگاه‌های بازیگری هستند به پانا گفت: این کلاس‌ها خروجی مناسبی ندارند برای اینکه قضیه کاملا مادی است و کسانی هم که به این آموزشگاهها می‌روند گاه به دلیل بی‌استعدادی و گاه به دلیل نداشتن لابی‌ها و ارتباطات لازم به جایی نمی‌رسند. کاظمی تاکید کرد: استعداد و لابی بسیار مهم است و کمتر کسی است که بدون لابی وارد این عرصه شده باشد. ورود به عرصه بازیگری قانون‌مند و در چارچوب درستی نیست و به همین دلیل لابی در این کار حرف اول را می‌زند.
طناز دهقان، دیگر بازیگر جوان سینما، نیز درباره ورودش به عرصه بازیگری به پانا می‌گوید: من از طریق آقای ایرج قادری که در ترکیه ملاقاتشان کردم به آقای کمال تبریزی برای سریال شهریار معرفی شدم و اصلا از طریق کارگاههای بازیگری اقدام نکردم. برای ورود به این عرصه استعداد حرف اول را می‌زند، اما نمی‌توان از لابی‌هایی که اتفاق می‌افتد چشم‌پوشی کرد؛ همین لابی‌ها یکی از راه‌های اصلی در گرفتن نقش است.
ارسال دیدگاه