محمد زینلی: هنر خوشنویسی کار دل است و کمالش به سختی بدست می آید

شما یکی از سرشناس‌ترین چهره‌های هنری استان در زمینه خوشنویسی هستید. از چه سالی فعالیت خود را شروع کردید؟

بنده از سال ۱۳۶۵ مشغول به فعالیت در حوزه هنر هستم که از سال ۱۳۷۳ تا بحال بعنوان مدرس و همچنین از سال ۱۳۹۲ بعنوان مسوول انجمن خوشنویسان مشغول بکار می باشم که دارای مدرک فوق ممتاز خوشنویسی درخط نستعلیق نیز می باشم.

چه عواملی رخ داد تا تابلوی فزت و رب الکعبه را کار کنید؟

برای خودم خیلی خاطره انگیزبود. در واقع در خلق این اثر از قبل شوقی نهان در وجود بود و بسیار تمایل داشتم در رابطه با نام علی (ع) و به خاطر تعلق خاطری خاص که به امام اول شیعیان جهان داشته و دارم اثری خلق کنم. در ایام لیالی قدر نیز به شدت ذهنم مشغول این موضوع بود به گونه‌ای که در نهایت یک چنین ترکیبی به ذهنم آمد، لذا بلافاصله تصمیم به پیاده سازی طرح بر روی کاغذ گرفتم برای همین ابتدا با مداد اتود زدم و سپس با مشاوره استاد هادی صفاکیش و تذهیب استاد احمد بستانی اثر تکمیل شد.
در مورد خود اثر و نوع قلم، سبک و جزییات کار، مقداری بیشتر توضیح دهید.

ابتدا باید از تذهیب بگویم که امروزه اساتید فن خوشنویسی از آن بعنوان مکمل خط یاد می کنند بدین معنا که نقش پررنگی در میان خوشنویسان دارد، و اما خط خودکاری و یا "تحریری" که جایگاه خاص خود را نیز در میان عاشقان خوشنویسی دارد که امروزه در سراسر کشور آموزش داده می شود.

نظر و تعریف شما در مورد خوشنویسی چیست؟

خوشنویسی فقط عشق است و بس، در واقع می توان گفت که کار دل و هنری هست که کمال آن بسختی بدست می آید، چه بسا اساتیدی که بیش از پنجاه سال تلاش می کنند و باز خود، آثار سال قبل خود را نقد می کنند، و بنظرم سعادتیست برای شخص هنرمند که با قلم و خلوت خویش مانوس باشد.

به نظر شما مهم ترین چالش های پیش روی خوشنویسی در استان ما در چیست؟

بنده معتقدم نه تنها در استان ما بلکه در اقصی نقاط کشورمان و جهان مقارن با رشد صنعت دیجیتال، سیستم کامپیوتر و فضای مجازی و کاهش استقبال عمومی، بی انگیزگی را برای کسانی که یک عمر از چشم و جان خود مایه گذاشته اند ایجاد کرده است لذا تنها تلاش و حمایت های همه جانبه هنری از متولیان هنر می تواند تا حدودی در نگهداشت این هنر بی بدیل نقش موثری داشته باشد.

علت کم فروغ شدن فعالیت های خوشنویسی در استان چیست؟(منظور نهاد های فرهنگی و هنری است مثل در حوزه های ارشاد، حوزه هنری و..)

به نظرم شاید تنها در یک دوره زمانی همچون "دهه شصت و هفتاد" شاهد رشد، بالندگی و حتی جایگاه خوب هنرمندان در عرصه خوشنویسی بوده ایم که این خود محرک خوبی در جهت ماندگاری و پایداری آن بود. لذا همان طوریکه عرض شد از ده هشتاد گرایش جوانان رو به استقبال موسیقی رفت و شاید هم غم نان همه را کلافه کرده و به مسیری غیر از هنر کشانده است!

اما ارشاد و حوزه ی هنری و..، با خوشنویسی بخاطر ذات مقدس آن هنر، زاویه ای نداشته و ندارند. دراستان ما خانواده ها هم می توانند باتشویق فرزندان موجبات استقبال بیستر از این هنر قدسی را بوجود آورند زیرا همین وضعیت موجود هم ماحصل تلاش اساتیدی چون عبدالرحمن درانی، اسدالله نجفی، هادی صفاکیش، مرحوم میرمحمدعلوی و استاد احمدبستانی و پیشکسوتانی.. دیگر می باشد.