فجر ملی یا فجر جهانی؟

رویکرد به سینمای غیرآمریکایی، به خصوص آسیایی و اروپای شرقی هم به مخاطب خودی نگاهی دیگر به سینمای جهان می‌دهد و فرهنگ‌سازی می‌کند و هم به مخاطب خارجی.
سینمای امروز آمریکا دیگر نه همچون گذشته جذابیت دارد و نه حرفی برای گفتن. توهمات و تخیلات تکنولوژیک و اگزوتیسمی مدرن را می‌نمایاند.
اگر این جشنواره با همین رویکرد پیش برود، به آلترناتیوی برای جشنواره‌های منطقه تبدیل شده و فیلم‌های خوب این منطقه را جذب می‌کند، که امر خوبی برای سینمای ماست.
بزرگترین عیب این جشنواره اما نمایش بی‌حد و حصر فیلم‌های ایرانی -با توجیه بازار فیلم- با سانس‌های پی در پی است.
نمایش فیلم‌های ضعیف جشنواره فجر برای خارجی‌ها نیز کسل کننده است.
می‌شود یک یا دو سانس معین از جشنواره را به فیلم‌های ایرانی اختصاص داد نه لابه‌لای فیلم‌های بین‌الملل. این به فضای جشنواره آسیب می‌رساند.
به نظرم این جشنواره نباید این پالس را به فیلمسازان ما بدهد که اگر به فجر ملی نرسیدند، اینجا هست. یا فیلم‌هایی که از نظر هیات انتخاب فجر داخلی رد شده‌اند در اینجا عرضه می‌شوند. فقط نمایش دو سه فیلم انتخاب شده ایرانی برای بخش بین‌الملل، جایشان در این جشنواره است.
بهترین فیلم ایرانی جشنواره بین‌الملل، یک فیلم محصول مشترک -یه وا- است که می‌تواند الگوی مناسبی برای این بحث باشد.
بجای نمایش مکرر فیلم‌های ایرانی بی‌مناسبت با این جشنواره، می‌شود مروری به بهترین فیلم‌های ایرانی-بلند، مستند و کوتاه- داشت که هم برای ما و هم برای خارجی‌ها جالب است و به درد بخور.
بخش سینمای کلاسیک -فانوس خیال- با همان رویکرد غیرآمریکایی جایش در اینجا خالیست. فقط دروازه جهنم کافی نیست.
بزرگداشت آثار یک فیلمساز بزرگ غیرآمریکایی: روسی، سوئدی، ایتالیایی، فرانسوی، ژاپنی، هندی و........چه کلاسیک و چه مدرن نیز جایش درهمین جشنواره است. مرور سینمای مستند وکوتاه فرنگی هم.
دعوت از میهمانان خارجی نیز بدون استثنا، با حفظ رویکرد کلی جشنواره بهتر است. و برگزاری کلاس با آنها برای انتقال تجربه‌هایشان.
خب به نظرم میرکریمی مدیر مناسبی برای این جشنواره است با تیم حرفه‌ای‌اش: اسفندیاری، محسنین و .......
دیسیپلین و سازماندهی این جشنواره هم مثال‌زدنی است. و حتی انتخاب مکانش.
همین جا بگویم پوستر اصلی جشنواره را نمی‌فهمم، حس نوستالژی قاجاری می‌دهد نه قدمت سینمایی.
آیا می‌شود به ادامه جشنواره با همین نگاه امیدوار بود؟ با espoir به قول فرانسویان.