توهمی به نام اتحاد اعراب علیه ایران

با تجربه یمن و عدم همراهی کشورهای اسلامی با عربستان علیه انصارا... تشکیل چنین ارتشی به‌صورت قطعی آن هم در سوریه دور از ذهن است، هر چند طرح این موضوع تازگی ندارد اما تلاش‌های فراوان عربستان در قالب شورای همکاری خلیج فارس هرگز دستاورد مهمی علیه ایران نداشته که امروز طرح ارتش عربی بتواند، به ثمر بنشیند.

ارتش عربی نیاز به فرماندهی واحد دارد و هیچ‌کشور عربی حاضر نیست فرماندهی کشور دیگر را بپذیرد. کشورهایی که قرار است این ارتش را تشکیل بدهند دارای اختلاف با یکدیگرند. حضور قطر در چنین موقعیتی در حالی که با عربستان اختلاف دارد، جای تردید است. با وجود این به احتمال زیاد رئیس‌جمهور آمریکا اهداف پیدا و پنهانی از طرح این مساله داشته.

اساسا ترامپ پس از حمله اخیر به سوریه مجددا بحث خروج نظامیان خود از سوریه را مطرح می‌کند که تا حدودی می‌توان آن را در جهت اهداف و شعارهای انتخاباتی او دانست. از سوی دیگر اگر آمریکا بخواهد با این روش در سوریه ادامه بدهد زیان اقتصادی خواهد دید. از سوی دیگر مسائل اقتصادی برای ترامپ از اولویت برخوردار است. در همین جهت است که ترامپ جنگ تجاری با چین را آغاز کرده است.

ترامپ معتقد است هزینه هر جنگ در منطقه باید توسط کشورهای همان منطقه تامین شود و اعراب نیز باید هزینه هرگونه اقدام نظامی علیه یکدیگر را بپردازند. اقدامی که در معنای واقعی کلمه در حال وقوع است و عملا عربستان تامین مالی بسیاری از مسائل منطقه از جمله حوادث عراق و سوریه را برعهده دارد. نکات منفی متعددی در اجرای این ایده خام وجود دارد. تشکیل چنین ارتشی و انجام عملیات در یک کشور خارجی و مستقل نیازمند مصوبه سازمان ملل است که بعید می‌دانم در این زمینه اجماعی صورت بگیرد. سه کشور آمریکا، فرانسه و بریتانیا که عملیات محدودی بدون مصوبه انجام دادند، در حالت فعلی در سیستم داخلی خود دچار مشکل شده‌اند و وجاهت اقدام بی‌اثرشان از منظر جهانی و افکار عمومی زیر سوال رفته است. در چنین شرایطی کدام کشور از کشورهای جهان، ارتش عربی را خواهد پذیرفت؟

منبع:آرمان

* کارشناس روابط بین‌الملل