پیام آیت‌الله جوادی آملی به مسابقات قرآن، عترت و نماز آموزش و پرورش مازندران

در بخش‌هایی از این پیام آمده است:

«عصاره این همایش شما بزرگواران آن است که علمی تهیه کنید که در کنار ایمان باشد و ایمانی فراهم کنید که عالمانه باشد، مستحضرید که قرآن کریم و همچنین روایات عترت طاهرین (ع) علم را وسیله خوبی می‌داند نه هدف.

«وَ تِلْکَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ وَ ما یَعْقِلُها إِلاَّ الْعالِمُونَ» یعنی علم حوزه و دانشگاه باید به جایی برسد که انسان آفریدگار جهان و انسان و رابطه انسان و جهان را بفهمد و برابر او عمل کند.»

اگر علم ارزش دارد در کنار ایمان باشد، شما مستحضرید الان برخی از دانشمندان هستند ولی چون نه عاقلند و نه مومن، که عقل همان ایمان است و عاقل همان مومن است و اگر کسی مومن نباشد عاقل نیست و اگر کسی عاقل بود یقیناً ایمان می‌آورد. بسیاری از مفاسد جنگ جهانی اول و دوم و جنگ‌های نیابتی که در داخل و خارج مطرح است به وسیله‌ی همین علم بی‌عقل، علم بی‌ایمان است.

غرض آن است که در هیچ جای قرآن خود علم را خواه با ایمان همراه باشد یا نه، یا به عقل منتهی بشود یا نه ؛حرمت ننهاد. آن علمی را حرمت می‌نهد که وسیله‌ی عقل و ایمان باشد. عقل در حقیقت همراه با ایمان است. هیچ عاقلی کافر نخواهد بود، و قرآن کریم کسی که معاذ الله کفر ورزید و از نظام هستی فاصله گرفت، او را هرگز عاقل نمی‌شمارد.

اگر کسی جهان را، انسان را، عالم را و پیوند انسان و عالم را ببیند و این‌ها را آیت و نشانه‌ی خداوند نداند نابینا است. او زمین می‌بیند، زمین می‌خرد، زمین می‌فروشد، زمین‌فروشی می‌کند، خانه‌فروشی می‌کند، خانه‌سازی می‌کند، زمین می‌بیند نهایت حق. او دریا‌فروشی می‌کند نه دریا دیدن، بنابراین او نابیناست. اگر آیینه‌ای را شما به دست کسی دادید و این شخص صورت شیء را در آن ندید معلوم می‌شود او نابیناست و همین شخص هم در در قیامت محشور می‌شود.

اگر آموزش و پرورش، حوزه، اگر دانشگاه علم را در کنار ایمان ببینند، علم را در کنار عقل، که عقل همراه با ایمان است ببیند نه بیراهه می‌رود نه راه کسانی را می بندد و این نظام می‌شود نظام الهی، هم‌ راه امام را طی می‌کند، هم راه رهبری را طی می‌کند، راهی که پیام شهدا، جانبازان، ایثارگران و آزادگان که حق مسلمی بر عهده‌ی همه‌ی ما دارند، راه این‌ها را طی می‌کنند.