حسن تفتیان: اگر حمایت شوم مدال المپیک دور از دسترس نیست

بدون تردید گفتن این جمله که ورزش پایه در ایران حال و روز خوشی ندارد جمله‌ای تکراری است. بر اهالی ورزش روشن است که در ایران به رشته‌های پایه دوومیدانی، ژیمناستیک و شنا چندان توجهی نمی‌شود و کسب مدال جهانی این سه رشته در کل تاریخ ورزش ایران شاید به اندازه انگشتان یک دست نباشد .

اینکه ورزشکاران در رشته‌های یاد شده خیلی نتوانسته‌اند پا فراتر از آسیا بگذارند و در رشته‌ای که سال‌ها زحمت آن را کشیده‌اند در جهان خودی نشان بدهند شاید کمترین تقصیر متوجه آن‌هاست. ورزش قهرمانی و به ویژه رشته‌های مادر نیاز به حمایت و دیده شدن بیشتر دارند و اگر آنها مورد بی‌توجهی قرار بگیرند بدون شک کاری از پیش نخواهند برد.

البته شرایط دوومیدانی ایران در چند سال گذشته تغییر کرده است. فدراسیون با تکیه بر مربیان خارجی شرایط بهتری را برای دوومیدانی کاران فراهم کرده است و یکی از همین نمونه‌ها حسن تفتیان است. پسر تیزپای ایران که برای اولین بار در تاریخ ورزش ایران به مرحله فینال رقابت‌های جهانی راه پیدا کرد و در جایگاه پنجم قرار گرفت. بدون شک عملکرد تفتیان نشان داد ورزشکاران ما اگر مورد حمایت قرار بگیرند خیلی زود در جهان خوش می‌درخشند. تفتیان کسی بود که برای داشتن مربی خارجی خیلی تلاش کرد و حتی در یک مقطع قرار بر این شد که مربی فرانسوی‌اش با فدراسیون ایران قطع همکاری کند اما تلاش‌های او برای ماندن این مربی بالاخره نتیجه داد و توانست برای اولین بار در جهان خوش بدرخشد .

تفتیان حالا امیدوار از همیشه است. او در گفت‌وگو با پانا در مورد حضورش در فینال مسابقات جهانی گفت: خیلی حس شیرینی بود. من برای این مسابقات شبانه‌روز تلاش کرده بودم و می‌دانستم بالاخره زحمت این تلاش‌ها و تمرینات سخت را یک روز می‌بینم. در دنیای دوومیدانی هم همه حریفان به این باور رسیدند که ایران پتانسیل خوبی دارد و به طور حتم اگر ما حمایت شویم مدال المپیک هم دور از دسترس نیست .

وی ادامه داد: من برای همین مسابقات شب و روز تلاش کردم تا نتیجه بگیرم و خدا را شکر همین اتفاق هم افتاد. صعود به مرحله فینال و قرار گرفتن در کنار دونده‌های بزرگ دنیا حس خوبی به من داد و انگیزه‌ام دو برابر شده تا تمریناتم را بیشتر کنم و قطعاً در رقابت بعدی بهتر از این عمل کنم .

تفتیان در پاسخ به اینکه آیا پیش‌بینی صعود به فینال را داشته است یا خیر، گفت: من خیلی تمرین کردم و واقعاً چندین ماه قبل از مسابقات جهانی درگیر آن بودم. فکر این را نمی‌کردم که قرار است چه اتفاقی رخ دهد و فقط تمرین می‌کردم. خدا را شکر نتیجه‌ای هم که به دست آمد برای خودم و مربی‌ام راضی‌کننده بود. البته می‌توانستم رکوردم بهتر از این شود اما متاسفانه مشکل روادید و دیر رسیدن من به انگلستان بی‌تأثیر نبود. امیدوارم اوضاع به همین خوبی پیش برود. با ادامه این روند مطمئن باشید مدال المپیک دور از دسترس نیست .