۹ روش شناسایی بیماری اوتیسم در نوزادان به‌وسیله والدین

به گزارش باشگاه خبرنگاران، بیماری اوتیسم یکی از بیماری‌های شایع و بدون درمان قاطع در عصر حاضر است که کودک مبتلا به این بیماری در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل است، همچنین امکان عقب ماندگی جسمی و ذهنی، مشکل در یادگیری، گفتار، ضعف بینایی و شنوایی نیز از دیگر عارضه‌های جانبی این بیماری مغزی است.

پژوهش‌ها نشان می‌دهند نحوه ارتباط سلول‌های عصبی در مغز کودک مبتلا به اوتیسم با کودکان سالم متفاوت است و این سبب ناتوانی آن‌ها در انجام فعالیت‌های روزمره و تجزیه تحلیل رویداد‌ها می‌شود.

کارشناسان عقیده دارند هرچه زمان شناسایی بیماری از بدو تولد سریع‌تر باشد بهتر می‌توان به کودک کمک کرد تا زندگی بهتری در اجتماع داشته باشد.

پژوهش‌ها نشان می‌دهند ابتلا به اوتیسم و بیماری‌های طیف آن (ASD) از جمله سندرم اسپرگر از دوران جنینی رخ می‌دهد و با بررسی دقیق حالت‌های نوزاد می‌توان تا قبل از یک سالگی بیماری را شناسایی کرد.

ازجمله روش‌های شناسایی این بیماری در نوزادان می‌توان موارد زیر را نام برد و لازم است تمامی والدین در کنار مشاهده رشد نوزاد و عملکرد طبیعی اعضای بدن، کودک خود را از نظر امکان ابتلا به اوتیسم مورد بررسی قرار دهند.

نشانه یک

نوزادان به شادی معروف هستند و معمولاً اولین لبخند آن‌ها در زمان سه ماهگی رخ می‌دهد و در هفت ماهگی در برابر صدای شادی، شنیدن اسم خودشان، دیدن اسباب بازی و پدر و مادر و اطرافیان لبخند می‌زنند و ابراز شادی می‌کنند.

اگر نوزاد شما چهره بی‌تفاوتی دارد و نسبت به صدای شما واکنشی نشان نمی‌دهد احتمال اوتیسم وجود دارد.

نشانه دو

قدرت بینایی کودک در یک سالگی کامل می‌شود، اما از بدو تولد می‌تواند اشیا و افراد را به شکل خاکستری و غیرواضح مشاهده کند و به‌تدریج دریک سالگی محیط اطراف خود را کاملاً رنگی و واضح می‌بیند.

همچنین نوزاد از سه ماهگی به حرکت افراد و اشیا در اطراف خود واکنش نشان می‌دهد و آن‌ها را تعقیب می‌کند. اگر نوزاد با حرکت چشمان خود شما را تعقیب نمی‌کند و نسبت به سروصدا، دگرگونی نور و اشیایی که درمقابل چهره‌اش قرار می‌گیرند بی‌تفاوت است با پزشک مشاوره انجام دهید.

نشانه سه

در۹ ماهگی نوزاد با ادای کلماتی سعی می‌کند با والدین و اطرافیان خود ارتباط برقرار کند و زبان مادری خود را می‌آموزد، چنانچه نوزاد شما همچنان ساکت است و تمایلی به سخن گفتن ندارد و زمانی که با او گفتگو می‌کنید تنها به شما نگاه می‌کند زنگ خطر ابتلا به اوتیسم وجود دارد.

کودک سالم پس از چندی سرانجام موفق به ادای کلمه مامان و بابا می‌شود و کلمه‌های دیگر را نیز به‌تدریج می‌آموزد، اما نوزاد مبتلا به اوتیسم کلمه‌هایی نامفهوم می‌گوید.

آمار‌ها نشان می‌دهند برخی از کودکان مبتلا به این بیماری با تأخیر سخن گفتن را آغاز می‌کنند و حدود ۱۵ الی ۲۰ درصد از مبتلایان هیچ گاه در طول زندگی سخن نمی‌گویند البته مفاهیم را درک می‌کنند، اما نمی‌خواهند صحبت کنند و تنها در برخی زمان‌های استثنایی کلمه یا کلمه‌هایی می‌گویند.

تا دوسالگی بیشتر کودکان توانایی ترکیب کلمه‌ها با یکدیگر و بیان جمله ساده را دارند، اما کودک مبتلا به اوتیسم نمی‌تواند به‌خوبی جمله بسازد

نشانه چهار

نوزادان از هفت ماهگی به بازی کردن علاقه‌مند می‌شوند و تمایل به بازی با اسباب بازی‌ها و حتی سایر کودکان دارند، اما کودک مبتلا به اوتیسم تمایلی به بازی با اسباب بازی ندارد و با کودکان ارتباط برقرار نمی‌کند. او در چیدمان اسباب بازی‌ها روش خاص و عجیبی دارد و معمولاً دوست دارد به‌تنهایی بازی کند.‌

می‌توانید میزان واکنش او به محیط اطراف را با یک آزمایش ساده بررسی کنید. یک عروسک به او بدهید و پس از مدتی عروسک را از او بگیرید، بررسی کنید که آیا گریه می‌کند، آیا مسیر دور شدن عروسک را نگاه می‌کند، اگر عروسک را دوباره به او بدهید تمایل به بازی دارد و عروسک را در دست می‌گیرد.

دیر به راه افتادن نیز می‌تواند نشانه اوتیسم یا سایر بیماری‌ها باشد و باید مورد بررسی دقیق قرار بگیرد، اگر نوزاد شما یک ساله و هنوز راه رفتن یا حرکت به‌صورت چهار دست و پا را آغاز نکرده است زنگ خطر ابتلا به بیماری اوتیسم وجود دارد.

نشانه پنجم

مبتلایان به اختلال طیف اوتیسم معمولاً دارای یک سری حرکت‌های تکراری مانند چرخاندن دست‌ها، چرخیدن به دور خود و به‌طور کلی حرکت‌های غیرطبیعی هستند، درصورتی‌که فرزند خردسال شما دارای تیک‌های حرکتی غیرطبیعی است احتمال ابتلا به اوتیسم وجود دارد.

نشانه ششم

کودک مبتلا به اوتیسم بسیارحساس و تحریک پذیر است و اگر فردی به‌طور ناگهانی دست او را بگیرد یا حتی او را لمس کند به‌شدت واکنش‌هایی مانند فریاد کشیدن، ترس شدید و فرار را از خود نشان می‌دهد.

کودک مبتلا به این بیماری از برقراری ارتباط با دیگران واهمه دارد و در دنیای خیالی خود زندگی می‌کند. اگر فرزند نوپای شما تمایلی به بازی با شما یا هم سالان خود ندارد و گوشه گیراست برای بررسی‌های دقیق‌تر به پزشک مراجعه کنید.

نشانه هفتم

کودک اوتیسمی مانند سایر کودکان واکنش‌های احساسی نشان نمی‌دهد، به‌ویژه در زمان ناراحتی آرام کردن او بسیار دشوار است و امکان دارد برای ساعت‌ها به گریه، گفتن کلمه‌هایی نامفهوم زیر لب، فریاد کشیدن و حتی رفتار‌های خود آزاری ادامه دهد.

تصور نادرست درباره کودک اوتیسمی این است که او هیچ گاه نمی‌تواند حرفه‌ای بیاموزد و مانند یک فرد مبتلا به عقب ماندگی ذهنی نیازمند مراقبت دائم است. اما پژوهش‌ها نشان داده است بنا برشدت ابتلا به این بیماری فرد اوتیسمی می‌تواند زندگی خوبی داشته باشد، برخی از بیماران اوتیسمی با گذراندن دوره‌های آموزشی، توانسته‌اند مانند یک فرد سالم در جامعه جایگاه خود را به دست آورند

برای نزدیک شدن به کودک مبتلا به اوتیسم باید زمان کافی صرف و راه ارتباطی مناسب را پیدا کرد. برخی از کودکان با نوشتن کلمه، تایپ آن، نشان دادن تصاویر و استفاده از زبان اشاره با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند و پشتکار اطرافیان برای افزایش ارتباط با او نقش مؤثری در بهبود سلامت روانی کودک دارد.

نشانه هشتم

برخی از کودکان اوتیسمی استعداد ویژه‌ای در کار با رایانه، انجام بازی‌های رایانه‌ای و حتی برنامه نویسی با این وسیله دارند.

مطالعه و خواندن کتاب‌ها، بررسی یک وسیله الکترونیکی یا چند رسانه‌ای برای ساعت‌ها باعث سرگرمی و مجذوب شدن کودک اوتیسمی می‌شود و والدین از این راه می‌توانند او را شاد و آرام نگه دارند.

نشانه نهم

کودک اوتیسمی به دلیل روحیه حساسی که دارد از صدا، محیط‌ها شلوغ و با نورپردازی شدید می‌ترسد. صدای وسایلی، چون جارو برقی می‌تواند سبب ترس شدید کودک و به گریه افتادن او شود، اگر کودک شما درمحیط‌های شلوغ بی‌قراری و گریه می‌کند، از صدای ماشین، مکالمه بلند، زنگ تلفن یا حتی صدای جاروبرقی و ماشین لباس شویی می‌ترسد زنگ خطر ابتلای او به اوتیسم وجود دارد.

هر کودک اوتیسمی دارای ویژگی‌های شخصیتی و روانی منحصربه‌فردی است و بررسی شدت بیماری و روش برخورد با او بر عهده کارشناسان و در مرحله دوم والدین و اطرافیان است.

با حمایت کافی از کودک و پیگیری آخرین پژوهش‌های پزشکی و روش‌های درمانی کودک مبتلا به اوتیسم می‌تواند زندگی مناسبی به دست آورد.