پنجم مهر روز جهانی جهانگردی وگردشگری
از ديد سازمان ملل، جهانگرد يا گردشگر كسي است كه كشوري غير از كشور محل اقامت خود را مورد بازديد قرار دهد، مشروط بر اينكه، اين بازديد به منظور احراز هيچگونه شغل و كسبي نباشد.
به گزارش پانا شهرستانهای تهران ،از سال ۱۹۸۰ ، سازمان جهانی گردشگری سازمان ملل متحد سالانه روز ۲۷ سپتامبر را به عنوان روز جهانی گردشگری جشن میگیرد.
اساسنامه این روز در تاریخ ۲۷ سپتامبر سال ۱۹۷۰ به تصویب سازمان جهانی گردشگری رسید وانتخاب و تصویب این روز نقطه عطفی در گردشگری جهانی محسوب میشود وهدف از گرامی داشت چنین روزی، بالا بردن سطح آگاهی در مورد نقش گردشگری در جامعه جهانی و نشان دادن چگونگی تاثیر گردشگری بر ارزشهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی در سراسر جهان است .
پديده ي مسافرت را از محلي به محل ديگر و از كشوري به كشور ديگر، بدون در نظر داشتن قصد مهاجرت، اشتغال يا اقامت مستمر را جهانگردي گويند.
از ديد سازمان ملل جهانگرد يا گردشگر كسي است كه كشوري غير از كشور محل اقامت خود را مورد بازديد قرار دهد، مشروط بر اينكه، اين بازديد به منظور احراز هيچگونه شغل و كسبي نباشد و حداقل ۲۴ ساعت و حداكثر سه ماه در كشور ميزبان توقف نمايد و مسافرت او مبني بر يكي از علل زير باشد: تفريح، استراحت، گذراندن تعطيلات، امور خانوادگي، درمان و امور پزشكي، ورزش، امور مذهبي و مأموريت يا شركت در هم اندیشی ها
تاريخچه جهانگردي را، ميتوان به گذشته هاي دور نسبت داد، چنان كه در دوران پيش از اسلام، برخي از يونانيان و روميان به ايران سفر ميكردند،جمعی از آنان از جمله هردوت و گزنفون سفرنامه هائي با موضوع ديدار از ايران نوشته و در دوران بعد از اسلام نيز، نخستين كسي كه از مغرب زمين به ايران سفر كرد و سفرنامه هائي در اين باره نوشت نيامين تودلاي اسپانيائي بود كه در سال ۱۱۵۹م. به كشورهاي مختلف از جمله ايران سفر كرده است .
در گذشته هاي دور، مرداني كه شهامت و جسارت روياروئي با مشكلات را به جان مي خريدند و مدت هاي مديدي در بيابان ها و صحراها و از ميان راه هاي پرخطر رد ميشدند تا به شهر و دياري برسند، سياح مي ناميدند، نظير ابن بطوطه، ناصر خسرو و ماركوپولو .
شایان ذکر است ،اطلاعات تاريخي، نشان مي دهد كه مسافرت براي استراحت و تفريح، از اوايل قرن شانزدهم ميلادي شروع شده و نمي توان انگيزه ي اصلي سياحان معروفي از جمله: ابن بطوطه، واسكودوگوما، كريستف كلمب و ماركوپولو و مانند اينها را، تفريح و استراحت دانست، اينان، سياحاني حرفهاي بودند كه براي كشف سرزمين هاي جديد، تجارت، ماجراجوئي، شناخت اقوام و ملت هاي ديگر و يا زيارت، گام در سفرهاي چندين ساله مي گذاشتند.
/خبرنگار : امیر غلامی/
ارسال دیدگاه