تهمینه میلانی: فیلمساز شدم تا بتوانم حرف هایم را بزنم

به گزارش پانا، نخستین نشست تخصصی با موضوع «خشونت خانگی» با حضور تهمینه میلانی کارگردان، محمد نیک‌بین تهیه کننده، دکتر مهدی صابری روان پزشک، دکتر سیدعلی آذین متخصص پزشکی اجتماعی و سهیل رضایی روانشناس برگزار شد.
تهمینه میلانی در ابتدای این پنل از ادیب غریب و میلاد کی مرام که نقش شخصیت های منفی را در فیلم «ملی و راه های نرفته اش» بازی کردند تشکر کرد و گفت: بازی کردن در نقش شخصیت های منفی کار دشواری در سینماست چون مردم این مسائل را باور می کنند. بنابراین قدردان زحمت هر سه بازیگر فیلمم هستم.
وی درباره دلیل انتخاب سوژه این فیلم، افزود: این مسائل به گذشته ما برمی گردد من در خانواده نسبتا خوبی بزرگ شدم. خانواده ای که در آن امکان رشد وجود داشت. پدرم پزشک بود و به جای غریبه ای منتقل شده بودیم و مادرم هر روز ما را به سینما می برد بنابراین از همان کودکی علاقه به فیلمسازی در من رشد کرد.
این کارگردان سینما با بیان اینکه در جامعه ما زن های بی شماری با من حرف می زنند و پدیده ای به اسم آبرو را نام می برند ناراحت می شوم، گفت: وقتی کسی دچار خشونت خانگی می شود از او می پرسیم چرا چیزی نگفتی و می گویند از ترس آبرویم نگفتم. در حالی که کسی که می زند آبرویش می رود نه کسی که دچار خشونت شده است.
سیدعلی آذین متخصص پزشکی اجتماعی نیز در ادامه این نشست ضمن تشکر از میلانی برای دغدغه های اجتماعی که دارد، گفت: ما در بحث تخصصی نیاز به آثاری داریم تا بتوانیم در بحث آموزش از آنها استفاده کنیم و آثار هنرمندان دغدغه مند مثل خانم میلانی می تواند به ما کمک کند.
وی افزود: وقتی حقوق همدیگر را رعایت نمی کنیم. بدون این که بدانیم داریم نسبت به همدیگر خشونت به کار می بریم. در بُعد فردی باید این موضوع تفهمیم شود که عصبانیت یکی از موضوعات روانشناختی آدم هاست.
این متخصص پزشکی با تاکید بر اینکه ما باید ما باید روی مهارت کنترل خشونت کار کنیم، ادامه داد: اگر مهارت کنترل خشونت از بچگی به آنها تعلیم داده نشده باید در بزرگسالی به دنبال آن باشند.
مهدی صابری روان پزشک نیز در این نشست که در مرکز تحقیقات پزشکی قانونی فعالیت می کنند، گفت: اهمیت و نقش سینما اینجا پیدا می شود که می تواند در مسائلی که قانون خلاء یا نقایصی دارد به ما کمک کند.
وی با اشاره به فیلم سینمایی «واکنش پنجم» که سال ها پیش توسط تهمینه میلانی ساخته شده بود، گفت: این فیلم به نکته و مشکلی در قانون پرداخته بود. قانونی وجود دارد که دست افراد را می بندد تا نتوانند به یکدیگر کمک کنند. و این فیلم به خوبی این مشکل را بیان کرد.
این روانپزشک افزود: یکی از رسالت های سینما این است که مردم و مسئولان را به این ایرادها و ضعف ها آشنا کنیم و به گوش کسانی که باید این قانون ها را تغییر دهند یا درست کنند برسانیم.
وی با تاکید بر اینکه فیلم تهمینه میلانی این تاثیر را داشته است، گفت: فیلم واکنش پنجم خلاء های قانونی درباره حضانت کودکان را به نوعی اصلاح کرد. یعنی حضانت با یک شرط که به مصلحت کودک هست در قانون آوردند.
صابری با بیان اینکه سینما در دگردیسی های مثبت جامعه می تواند تاثیر خوبی داشته باشد، خاطرنشان کرد: خانم آذربایجانی نیز فیلمی به اسم «آینه های رو به رو» ساخت. این فیلم نیز درباره موضوعی که مطرح کردن و صحبت کردن درباره آن سخت بود را به تصویر کشید.
این روانپزشک با تاکید بر اینکه خشونت فقط زد و خورد نیست، گفت: واقعیت این است که خشونت کلامی به مراتب بیشتر است. بعد از خشونت کلامی، خشونت فیزیکی صورت می گیرد. خشونت روانی و جنسی هم از دیگر خشونت های خانگی است.
سهیل رضایی روانشناس نیز درباره این فیلم گفت: فیلم خوبی بود که بازیگران آن نیز به خوبی نقش خود را ایفا کرده بودند. البته فیلم یک جیزی کم داشت و آن هم مرد خوب بود.
میلانی نیز در پایان درباره این سوال که منظور از «راه های نرفته» در عنوان فیلم چیست؟ گفت: شخصیت زن فیلم زمانی اقدام می کند که آسیب های زیادی دیده است. در حالی که در همان زمان آشنایی یا زمانی که اولین سیلی را خورد می توانست از خودش واکنش نشان دهد. ما صحنه ای که خشونت را خیلی نشان دهد در فیلم نداریم. چون نشان دادن این صحنه ها خودش خشونت به بار می آرود.