هایده حائری در گفت و گو با پانا:

آشناسازی جوانان با زمینه های تاریخی اقدامی ارزشمند و تأثیر گذار است

هایده حائری، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون، پس از تماشای نمایش «مروارید» ،گفت: آشناسازی جوانان با زمینه های تاریخی اقدامی ارزشمند و تأثیر گذار است.

کد مطلب: ۶۲۷۱۹۲
لینک کوتاه کپی شد

هایده حائری، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون، که به تماشای نمایش «مروارید» اثر «قطب الدین صادقی» در سالن استاد «ناظرزادۀ کرمانی» تماشاخانۀ ایرانشهر تهران نشسته بود در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی پانا، ضمن ابراز خرسندی از تماشای این اثر، گفت: دکتر صادقی کارهای متعدد و متنوع بسیار زیادی انجام داده اند و در هر اثر به نحوی مخاطبان خود را غافلگیر می کنند و این نهایت هنر اوست.

حائری، در ادامه با اشاره به این که رفتن به سراغ داستان های مختلف تاریخی، از جمله کتاب «تاریخ جهانگشا» اثر عطا ملک جوینی و زمینه ای که بر اساس آن فراهم شده است برای نسل جوان ارزشمند است، افزود: آشناسازی جوانان با زمینه های تاریخی به منظور ورود آنان به این عرصه، اقدامی ارزشمند و تأثیر گذار است.

وی که بیش از سه دهه در عرصه های مختلف بازیگری حضور داشته است، در بخشی دیگر از این گفتگو، اجرای مروارید را اجرایی بسیار قوی دانسته که در آن بازیگران از حرکت، بدن، قدرت بیان و لایه های تئاتری بسیار خوبی برخوردار بوده اند و در همین راستا، ادامه داد: این زمینه ها توانست نمایش را به حد وفور برای ما جالب کند، به خصوص که نمایش ریتم سریع و تندی داشت.

این بازیگر با اشاره به این امر که این نمایش بیشتر روایی ود و کنش کمتر در آن یافت می شد، اظهار داشت: ما در این نمایش کنشی در صحنه نمی دیدیم، بلکه بیشتر تحرک بازیگران با یکدیگر و با استفاده از برخی وسایل نمایشی و کلام بسیار فارخر.

وی در ادامه با اشاره به این امر که این نمایش بیشتر روایی بود و برای این که بتواند زمینه ای فراهم آورد تا تماشاچی را به سمت خود بکشد، نیازمند بازیگران تقویت شده و قدرتمند است، تصریح کرد: صحنه آرایی در این نمایش می توانست بهتر باشد و نمادی که در وسط صحنه وجود داشته برایم این پرسش را مطرح کرد که چه نیازی به این مجسمه بود و این مجسمه اگر یک درخت یا نماد دیگری بود، می توانست بهتر عمل کند.

حائری با اشاره به این که وجود نمادی در انتهای صحنه ماجرای نمایش را لوث می کند، تصریح کرد: ترجیح می دادم صحنه خالی باشد و یک درخت باشد تا مخاطب بتواند تصور صحرا بودن آن را در ذهن ایجاد کند و هیچ نیازی به این شئ و تأکید بر خون و خونریزی در صحنه نبود.

وی در ادامه ضمن تقدیر از پیچش های خوب صحنه در این نمایش و اذعان به این امر که از قطب الدین صادقی کمتر از این نمی توان انتظار داشت، گفت: بسیار خوشحال و خرسندم که به دیدن این نمایش نشستم.

ارسال دیدگاه

پربازدیدترین ها
آخرین اخبار