میلادسید و سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) گرامی باد

به گزارش پانا شهرستانهای تهران، وقتی خبر ولادت امام حسین (ع)به پیامبر گرامى اسلام (ص) رسید، به خانه‏ حضرت على و فاطمه (ع) آمد و اسماء را فرمود تا كودك را بیاورد، اسماء او را در پارچه‏ اى سپید پیچید و خدمت رسول اكرم (ص) برد،آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت .

به روزهاى اول یا هفتمین روز ولادت با سعادت ایشان، امین وحى الهى، جبرئیل، فرود آمد و گفت :سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا، این نوزاد را به نام ‏پسر كوچك هارون‏ «شبیر» كه به عربى‏«حسین‏» خوانده مى‏شود، نام بگذارو به این ترتیب نام پر عظمت ‏«حسین‏» از جانب پروردگار، براى دومین فرزند فاطمه انتخاب شد

به روز هفتم ولادت امام حسین (ع)، فاطمه‏ زهرا (س) گوسفندى را براى فرزندش به عنوان عقیقه كشت و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد .

از ولادت حسين بن علي (ع ) كه در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص ) كه شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفي كه پيامبر راستين اسلام (ص ) درباره حسين (ع ) ابراز مي داشت ،به بزرگواري و مقام شامخ پيشواي سوم آگاه شدند.

سلمان فارسي مي گويد: ديدم كه رسول خدا (ص ) حسين (ع ) را بر زانوی خويش نهاده او را مي بوسيد و مي فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگواراني ، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستي ، تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجتهاي خدايي كه نه نفرند و خاتم ايشان ، قائم ايشان (امام زمان "عج ") مي باشد .

بارها رسول گرامي امامان حسن (ع ) و حسين (ع ) را به سينه مي فشرد و آنان را مي بوييد و مي بوسيد. ابوهريره كه از مزدوران معاويه و از دشمنان خاندان امامت است ، در عين حال اعتراف مي كند كه : رسول اكرم (ص)را ديدم كه حسن و حسين را بر شانه هاي خويش نشانده بود و به سوي ما مي آمد، وقتي به ما رسيد فرمود، هر كس اين دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته ، و هر كه با آنان دشمني ورزد با من دشمني نموده است .

پس از شهادت حضرت علي (ع )، به فرموده رسول خدا (ص ) و وصيت اميرالمؤمنين (ع )امامت و رهبري شيعيان به حسن بن علي (ع )، فرزند بزرگ اميرالمؤمنين (ع )، منتقل گشت و بر همه مردم واجب و لازم آمد كه به فرامين پيشوايشان امام حسن (ع ) گوش فرادارند. امام حسين (ع ) كه دست پرورد وحي محمدي و ولايت علوي بود، همراه و همكار و همفكر برادرش بود.

شش سال از عمرامام حسین (ع) با پيامبر بزرگوار سپري شد و آن گاه كه رسول خدا (ص ) چشم ازجهان فروبست و به لقاي پروردگار شتافت ، مدت سي سال با پدر زيست ،پدري كه جز به انصاف حكم نكردو جز به طهارت و بندگي نگذرانيد جز خدا نديد و جز خدا نخواست و جز خدا نيافت . .

شایان ذکر است ، وقتی امام حسن (ع) از دنيا رحلت فرمود، به فرموده رسول خدا (ص ) و اميرالمؤمنين (ع ) و وصيت حسن بن علي (ع ) امامت و رهبري شيعيان به امام حسين (ع ) منتقل شد و از طرف خدا مأمور رهبري جامعه گرديد.

/خبرنگار : امیر غلامی/