معاون گردشگری میراث فرهنگی مازندران مطرح کرد
گردشگری کشاورزی؛ اقتصاد مکمل کشاورزان مازندران
معاون گردشگری میراث فرهنگی مازندران گفت: فعالیت در حوزه گردشگری کشاورزی میتواند اقتصاد مکمل کشاورزان استان باشد.
به گزارش خبرنگار پانا-مازندران، اگریتوریسم (agri tourism) یا گردشگری کشاورزی باتوجه به شرایط اقلیمی استان مازندران، صنایع دستی و محصولات کشاورزی در کنار وجود روستاهای آباد با ظرفیت جذب گردشگر میتواند از پایههای اصلی گسترش و توسعهی صنعت گردشگری باشد.
گردشگری کشاورزی میتواند راهی مطمئن برای نجات اقتصاد تک محصولی کشاورزان و روستاییان و به تبع آن ایجاد درآمدی فصلی برای روستانشینان قلمداد گردد.
مهران حسنی ظهر امروز در جمع خبرنگاران مستقر در ستاد اجرایی خدمات سفر، در خصوص گردشگری کشاورزی به صحبت پرداخت و این حوزه را را زیرمجموعه گردشگری روستایی دانست و اظهار داشت: طبق آمار کمیته امور دهیاریها، تعداد گردشگرانی که از گردشگری روستایی استقبال کردهاند رو به افزایش است و این نشانهی این است انسان امروزی برای تمدد اعصاب و دوری از زندگی ماشینی امروزی به روستاها روی آورده است.
وی با اشاره به استفاده تمامی گردشگران با درآمدهای مختلف از اقامتهای بومگردی سطح استان گفت: در کنار این مسئله گردشگری کشاورزی میتواند به عنوان اقتصاد مکمل به کشاورزان کمک کند.
معاون گردشگری میراث فرهنگی مازندران گفت: در گردشگری کشاورزی گردشگر در خانههای محل اقامت مزرعدار و کشاورز حضور دارد و در مراحل کاشت، داشت و برداشت شرکت میکند.
حسنی افزود: با توجه تنوع زراعت و محصولات از شرق تا غرب مازندران میتوان در هر حوزه به صورت جداگانه گردشگر روستایی داشت.
وی با تاکید بر لزوم آموزش برای محلیها و مسئولین بخصوص دهیاران گفت: به دلیل اعتماد روستاییان به دهیاران، همکاری آنها در حوزه گردشگری روستایی در رشد آن بسیار موثر است همانطورکه صدور ۲۱ مجوز اقامت بومگردی در منطقه جنتروبار رامسر با همکاری دعیار این روستا اتفاق افتاده است.
معاون گردشگری میراث فرهنگی مازندران گفت: نقش دفاتر خدمات سیاحتی و جهانگردی و تورلیدرها در معرفی گردشگری روستایی و آموزش گردشگران درخصوص آسیب نرساندن به محصولات کشاورزی باید به صورت ویژه دیده شود.
حسنی با تاکید بر لزوم بکر بودن منطقه مورد نظر گردشگری روستایی گفت: اگر قرار باشد تمامی امکانات شهر در روستاهای هدف گردشگری برقرار شود، جذابیت آن برای گردشگر کم شده و اصل بر این است که همان بافت روستایی و معماری خانههای روستایی حفظ بماند.
ارسال دیدگاه