«اشنوگل»؛ دراماتیزه کردن واقعیت برای پاسخگویی به آینده
هادی حاجتمند و علی سلیمانی که با اولین ساخته خود با نام «اشنوگل»، در جشنواره سی و پنجم فیلم فجر حضور دارند، درباره این فیلم صحبت کردند.
به گزارش سرویس فرهنگی پانا؛ هادی حاجتمند درباره این فیلم و موضوع آن به ستاد خبری جشنواره فیلم فجر گفت: این فیلم درباره شهدای غواص است . ما از یک اتفاق واقعی وام گرفته ایم و با چاشنی روایت آن را دراماتیزه کردیم. داستان«اشنوگل» کاملا بر اساس واقعیت نیست اما تلاشمان را کردیم به بخشهای مهم و تاثیرگذار داستان وفادار بمانیم. وقتی به این ایده رسیدیم، با خودمان فکر کردیم که چرا در این سی و چند سال، کاری در باره این موضوع ساخته نشده است؟ می دانستیم اگر الان درباره چنین موضوعاتی حرف نزنیم و فیلمی نسازیم و آن را در تاریخ به ثبت نرسانیم، در سالهای نه چندان دور فرزندانمان ما را مجبور به پاسخگویی می کنند.
وی با اشاره به اهمیت نقش قهرمان در جامعه گفت: پرداخت به روحیه قهرمان پروری ضرورت دارد. اینکه چرا جوانی که در مشهد زندگی می کند و در اطرافش دریا و دریاچه ای نیست، با اعلام جنگ، به عنوان رزمنده غواص اعلام آمادگی می کند و آموزش می بیند برای ما سوال بود. غواصی در دوران جنگ و حمل سلاح در زیر آب کار ساده ای نیست. اما این جوانان با علاقه و ارادت و ایمانی که داشتند دست به این خطر زدند. به نظرتان زندگی چنین آدمی برای روایت، جذاب نیست؟ در فیلم سعی کردیم تا از هرگونه شعار و قهرمان پروری الکی که در بعضی از فیلمها شاهدیم، بپرهیزیم.
علی سلیمانی دیگر کارگردان این فیلم با اشاره به اینکه«اشنوگل»سومین همکاری مشترکش با حاجتمند است،گفت: وقتی طرح نوشته شد آن را به سازمان صداوسیمای خراسان تحویل دادیم. قهرمان داستان مان دوبرادر غواص بودند که روی زندگی آنها تحقیق کردیم. آنچه در این فیلم روایت می کنیم عملیاتی است که بین عملیاتهای کربلای چهار و پنج اتفاق افتاده است و تاثیرات و نتیجه اش منجر به عملیات کربلای ۵ می شود. تحقیقاتمان را کامل کردیم و با درآوردن جزئیات ماجرا، به سمت دراماتیزه کردن قصه رفتیم. به مدت دوسال روی پژوهش و نگارش وقت گذاشتیم و نتیجه اش شد «اشنوگل».
سلیمانی در ادامه با انتقاد از ادغام دو بخش «سودای سیمرغ» و «نگاه نو» گفت: تغییر قوانین جشنواره و طراحی دو بخش «سودای سیمرغ» و «چشم انداز» به ضرر «اشنوگل» تمام شد. اگر مثل سالهای قبل بخش «نگاه نو» منفک بود، میتوانستیم با هم ردههای خودمان قضاوت بشویم. حتی اگر قرار بود فیلم ما رد بشود، در مقایسه با فیلم هم قطار و هم تجربه مردود میشد.
حاجتمند نیز در ادامه افزود: اگر فیلم به بخش مسابقه میرفت، قطعا خوشحال میشدیم. نمیخواهم شعار بدهم اما هدف ما از ساخت فیلم، مردم بودند. سیمرغ و جایزه و دیده شدن اهمیت دارد اما نه بیشتر از توجه مخاطب! همین که «اشنوگل» از بین ۲۶۰ فیلم ارسالی به دفتر جشنواره انتخاب شده، برایم ارزشمند است.
وقتی از سلیمانی در مورد ارسال فیلمش به جششنوارههای خارجی و موافقت او با این مسأله سوال شد، گفت:چراکه نه! فیلم نگاهش به موضوع انسانیت و ویژگیهای انسانی است. ویژگیهای مثل معرفت، از خودگذشتگی و ایثار! در هر فرهنگی شاید اسم این کلمات تغییر کند اما ماهیتش ثابت است. در نظر مردم جهان با هر آیین و مذهبی، این صفات حسنه است. اما جشنوارههای دنیا رویکرد و سیاست مخصوص به خودشان را دارند. اگر «اشنوگل» با این سیاستها همخوانی داشته باشد، برای ترویج این نگاه، فیلم را در جشنوارهها شرکت خواهیم داد.
در پایان حاجتمند در پیشنهادی به دبیر جشنواره گفت: کاش میشد مثل جشنوارههای معتبر دنیا فیلمهایی در جشنواره شرکت میکردند که اکران شدهاند. یعنی فیلم بازخوردش را از مخاطب گرفته و حالا در بوته آزمایش قرار میگیرد. اینطور از موضوع سلیقه شخصی فارغ میشدیم.
سلیمانی هم با تایید این مساله افزود: بهنظرم باید ظرفیت فیلمهای حاضر در بخش مسابقه را افزایش داد. دیگر اینکه فیلمها ابتدا اکران عمومی بشوند و بعد مورد قضاوت در جشنواره قرار بگیرند.
ارسال دیدگاه