مائده کیوانی در یادداشتی پیرامون نمایش «میلاد یک رویا»:
دغدغه روزمره خیال انسان ها را به اتاق های تاریک و نمور می برد
مائده کیوانی در یادداشتی که پیرامون نمایش «میلاد یک رویا» به نگارش درآورده است، می نویسد: نمایش به تصویر کشیدن دغدغه هایی است که خیال انسان ها را به اتاق های تاریک و نمور می برد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی-هنری خبرگزاری پانا، مائده کیوانی، بازیگر تئاتر، که به دعوت گروه گروه تولید نمایش «میلاد یک رؤیا» به تماشای آخرین اثر «الهه پورجمشید» در مقام کارگردان نشست، در یادداشتی به نقد و بررسی این اثر پرداخته است.
متن این یادداشت بدین شرح است:
مهم ترین نیاز روز نمایش پرداختن به مسائلی است که انسان ها در طول زندگی خود چه در خواب و رویا و چه در آشکار، چه در دنیای نهان و چه در دنیای بیرون، با آن دست و پنجه نرم می کنند. در این میان رسالت نمایش به تصویر کشیدن دغدغه ها، خیال ها و احوال نا آرامی است که آرام و زیر پوستی زندگی روحی انسان را درگیر خود می کند، و او رابه خلأ می کشاند، و ذهن انسان را به اتاق های تاریک و نمور ذهن می برد.
امروز آثار شک و تردید و دروغ، تجاوز و پنهان کاری در افکار واحساسات هر یک از ما می خزد و از هجومشان پیر و فرسوده می شویم.
روزها و سال ها در تحمل این دردهای مبهم مزمن سکوت می کنیم و با روایت بی واسطه رویاهایی که انسان را به ارتفاع آرامش می رساند تا انحنای آرزوی داشتن زندگی هایی با ثبات و به دور از تشنج و فلاکت که ته نشین شده افکار هر انسان به اقتضای اجتماع امروز است گام بر می داریم.
نمایش میلاد یک رویا روایت دغدغه هایی است برای رسیدن به یک زندگی ساده، آرزوهایی برای رسیدن به اوج تا حدی که انسان را به وهم و رویا می کشاند و سعی بر آن دارد تا حضور انسان هایی را که جز در خواب و خیال زیست نمی کنند و ردپایی از واقعیت ندارند روی صحنه جاری کند و عشقی را که در منجلاب تردید و خیانت نابود می شود، پیش چشمان مخاطب با خود به همراه آورد.
پرداختن به بیماری روانی به عنوان یک موضوع خاص تلنگری به افکار و احساسات مخاطب برای درک بیشتر هر آنچه که از دردهای پنهانی است که روزانه به آن مبتلا می شود.
«میلاد یک رویا» بیان کننده ذره ای از افکار پنهان شده در پستوهای مغز و کوچه پس کوچه های احساسی است که بی شک انسان امروز را ناخودآگاه به خود درگیر می کند.
مائده کیوانی
بازیگر تئاتر
ارسال دیدگاه