بیماری قوز قرنیه چشم را جدی بگیریم

به گزارش خبرنگار پانا از بوشهر،دکتر کامران منشی افزود: تشخیص این بیماری به علت پیشرفت کند آن مشکل بوده و بیشتر زمینه ارثی دارد و با نزدیک‌بینی و آستیگماتیسم همراه است.
وی تصریح کرد: آستیگماتیسم نوعی اختلال شایع انکساری چشم است و زمانی به وجود می‌آید که سطح قرنیه و یا عدسی چشم، شکل نامنظمی پیدا می‌کند و هنگامی‌که این ناهنجاری و انحنای غیرطبیعی در سطح قرنیه و عدسی چشم رخ می‌دهد، چشم دیگر قادر به تمرکز صحیح نور بر روی شبکیه نیست، درنتیجه تصویر واضحی از اشیا و افراد دیده نمی‌شود؛ تاری دید و عدم وضوح بینایی از مشکلات شایع در افراد مبتلابه آستیگماتیسم است.
کامران منشی اضافه کرد: در موارد اولیه بیماری قوز قرنیه یا کراتوکنوس، اصلاح دید با عینک و عدسی تماسی نرم میسر است، ولی با پیشرفت بیماری عدسی‌های تماسی سخت، درمان انتخابی است و در موارد پیشرفته‌ بیماری، پیوند قرنیه لازم خواهد بود.
وی اظهار کرد: درد چشم، حساسیت به نور، اشک ریزش، آب‌سیاه چشم، زخم شدن قرنیه ، تشکیل جوشگاه دایمی در چشم و از دست دادن بینایی را می‌توان ازجمله علایم شایع این بیماری نام برد.
چشم‌پزشک متخصص بیمارستان توحید جم افزود: عفونت‌های باکتریایی، ویروسی و قارچی که شایع‌ترین آنها عفونت با ویروس تب‌خال است، خشکی چشم در اثر اشکال در پلک یا عدم تشکیل اشک به‌اندازه‌ی کافی، وجود جسم خارجی در چشم، نور شدید ناشی از جوشکاری یا انعکاس نور شدید خورشید از برف یا آب که علائم آن ممکن است تا ۲۴ ساعت پس از مواجهه ظاهر نشود و کمبود ویتامین آ از علل ایجادکننده این بیماری هستند.
وی اظهار کرد: آلرژی یا حساسیت چشم به مواد آرایشی، آلودگی هوا، ذرات معلق (گرده‌ی گیاهان، گردوغبار، قارچ یا مخمر) و سایر مواد آلرژی‌زاها، تغذیه‌ نامناسب خصوصاً کمبود ویتامین آ، وجود یک بیماری که مقاومت بدن را کاهش داده باشد، استفاده از لنزهای تماسی، محیط زندگی شلوغ یا غیربهداشتی و عفونت‌های ویروسی در سایر نقاط بدن خصوصاً تب‌خال اطراف دهان یا تب‌خال تناسلی از عوامل تشدیدکننده‌ی بیماری هستند.
وی گفت: استفاده از عینک محافظ چشم در مواقع ضروری، استفاده از رژیم غذایی متعادل و حاوی ویتامین آ، قرار نگرفتن در معرض عوامل حساسیت‌زا از راه‌های پیشگیری این بیماری است.
وی بسان کرد: با معاینه تخصصی چشم، تشخیص التهاب قرنیه قطعی می‌شود و با تشخیص و درمان زودهنگام، اکثر انواع التهاب قرنیه قابل معالجه است که درمان معمولاً شامل داروهای چشمی است و غالباً پانسمان موقتی چشم ضروری است و در برخی موارد که بیماری شدید باشد جراحی برای تعویض قرنیه، انجام می‌گیرد.