شهید شیخی: شهید شدن در راه خدا سعادت می‌خواهد

روز امور تربیتی، هفته تربیت اسلامی و تعطیلات نوروز فرصت خوبی است برای معرفی شهدای این حوزه فرهنگی که با تقدیم خون خود، دانش آموزان را در عمل و نه در قالب حرف و کلام با آرمان های انقلاب آشنا کردند. در واقع بزرگداشت امروز از شهدای امورتربیتی نشانگر توجه ویژه به مقام شامخ همه ی شهدا به ویژه 5 هزار شهید آموزش وپرورش وخاصه 410 شهید امورتربیتی کشور عزیزمان ایران است.

در همین راستا، خبرگزاری پانا درصدد است با معرفی ابعاد شخصیتی شهدای امور تربیتی، آن ها را بیش از گذشته در قالب الگوهای رفتاری والا به دانش آموزان معرفی کند.

زندگی نامه شهید هوشنگ شیخی

شهید هوشنگ شیخی در چهارم اردیبهشت ماه سال 1343 در خانواده‌ای مذهبی در روستای محروم وچ‌کبود سفلی تابع بخشی آبدانان دیده به جهان گشود دوران طفولیت را در کنار پدر و مادر گذراند. به دلیل محرومیت جامانده از دوران طاغوت و نبود امکانات آموزش در روستا شهید روزانه ده کیلومتر مسیر روستای سراب باغ را پیاده طی می‌کرد تا به تحصیل علم بپردازد.

پس از طی دوره ابتدایی برای تحصیل در مقطع راهنمایی مجبور به ترک دیار و رفتن به شهرستان دهلران گردید و در منزل عموی خویش سکونت گزید. و این زمان مصادف بود با اوج مبارزات مردم علیه رژیم طاغوت که شهید نیز در این تظاهرات‌ها شرکت می‌نمود. پس از پیروزی انقلاب، در سال 1359 وارد مقطع دبیرستان شد و با شروع جنگ تحمیلی و بمباران شهرهای مرزی ایشان نیز مجبور به ترک شهر دهلران و بازگشت به زادگاه شهر آبدانان شد و در تنها دبیرستان آن شهرستان مشغول به تحصیل گردید.

وی علاوه بر تحصیل در امر کشاورزی و دامداری به خانواده کمک می‌کرد در سال 1364 دیپلم خود را در رشته اقتصاد اجتماعی دریافت نمود. وی در کنکور سراسری در مرکز تربیت معلم شهید مطهری نوشهر پذیرفته شد و تا آذرماه 1365 در آنجا مشغول به تحصیل بود. با فرمان حضرت امام (ره) به سوی جبهه‌های حق علیه باطل شتافت و در قالب سپاه محمد رسول‌الله (ص) در لشکر امیرالمؤمنین - گردان 507 به منطقه عمومی مهران اعزام گردید.

وی در تاریخ 23/11/65 هنگام تعمیر خط مخابرات مورد اصابت مستقیم ترکش نارنجک تفنگی از ناحیه سر و سینه قرار گرفت و به درجه رفیع شهادت نائل گردید و در گلزار شهدای شهر آبدانان به خاک سپرده شد. روحش شاد و راهش پررهرو باد.

 

شهید شدن در راه خدا سعادت می‌خواهد

راوی: علی‌کرم صیفوری (همرزم شهید)

بنده و شهید شیخی در مورخ 10/09/65 هر دوی ما نیروی گردان شهید محلاتی بودیم و دوره فشرده مخاطبرات دیدیم.شهید هوشنگ و بنده در گروهان یک بسیجی بودیم که بنده در دسته سوم و شهید در دسته یکم در منطقه قلاویزان بودیم. شهید هر روز احوال بنده را جویا می‌شد چون خداوند او را مهربان و دلسوز آفریده بود ایشان پسردایی من نیز بود و خیلی برای من نگران بودند ایشان دانشجوی دانشگاه بوشهر بودند و از آنجا با سپاه محمد رسول‌الله (ص) اعزام شده بود و همیشه سفارش می‌کرد که علی‌کرم مواظب خودت باش شما چند تا بچه دارین اما وقتی که من به او می‌گفتم که شما هم مواظب خودت باش او می‌گفت که شهید شدن در راه خدا سعادت می‌خواهد. مدت سه ماه در جبهه بودیم در این مدت ایشان از نظر اخلاق و رفتار برای همگان الگویی شده بود. و هرچه از مدت حضورمان در جبهه می‌گذشت و خطرات بیشتر می‌شد چهره ایشان هر روز خوشحال‌تر و خندان‌تر می‌شد که برای ما هم دلگرم‌کننده بود اگر بخواهم درباره وی خاطره‌ای بنویسم شاید هم صد برگ کم باشد عاقبت خداوند او را طلبید و در مورخ 23/11/65 به درجه رفیع شهادت نائل آمد.