تدریس بانوی معلم از روی تخت بیمارستان

به گزارش سرویس آموزش و پرورش پانا، بیستم جمادی الثانی هر سال، روزی پر از خاطره و معنویت است؛ خاطراتی شیرین از مادران مهربان،فرزندان با محبت و همسران با وفا ؛ این روز به یُمن ِ زاد روز بانوی نمونه اسلام، فاطمه زهرا ( سلام الله علیها) ، روز مادر نام گرفته است ؛ بانویی كه گل سرسبد تمام بانوان عالم است؛ تنها زنی كه پدرش معصوم ، شوهرش معصوم و خودش نیز معصوم بوده و پیامبر گرامی اسلام (ص) به او لقب " اُم ابیها " داده است،یعنی زنی كه برای پدرش همچون مادر بود.

زندگی و سیره ی حضرت زهرا( س) به قدری آموزنده و جذاب است كه هر زن آزاده ای در جهان او را چونان قدیسه ای تحسین می كند؛ زنی كه تولدش از دامن خدیجه كبری ، همسر پیامبر گرامی اسلام (ص) و در كانون نخستین خانواده اسلامی با نغمه های آسمانی و تسبیح قدسیان همراه شد و شب میلادش را عرشیان به بانگ تكبیر و تسبیح جشن گرفتند و خداوند لقب كوثر به او عطا كرد؛ زیرا وی سرچشمه ی تمام خوبی های جهان است.

به این بهانه سراغ معلم بانویی رفتیم که سرمشق خود را از بزرگ معلم بانوی تاریخ یعنی حضرت فاطمه (س) آموخت. سرمش زندگی معلم تاریخ، درس ایثار و گذشت بود. سرنوشت افرادی که برای همیشه در تاریخ یاد آنها زنده ماند. ستاره معلمان آسمانی با فراموشی درد و رنج و تنها به عشق حضور در میان دانش آموزانی که برای بازگشت او لحظه شماری می کردند، در کلاس درس حاضر شد. خانم معلم دبیرستان نجابت که مدت ها از درد کمر بی تاب شده بود، پس از عمل جراحی نتوانست در برابر درخواست دانش آموزانش که از او می خواستند به کلاس درس بازگردد، تا بار دیگر سرنوشت مردان و زنان نیک تاریخ را با هم ورق بزنند، مقاومت کند.

حركت ماندگار معصومه خوشکام در كتاب تاریخ مدرسه

معصومه خوشکام معلم 40 ساله تاریخ ماه ها روی تختی که مسئولان مدرسه در کلاس درس قرار داده بودند برای دانش آموزان تدریس کرد. دیدن لبخند رضایت بر لبان دانش آموزان باعث شده بود تا درد و بیماری را فراموش کنند. این بانوی فداکار در جشنواره جلوه های معلمی به عنوان یکی از 11 ستاره آسمان معلمان فداکار ایران معرفی شد. او که 17 سال با عشق کتاب تاریخ را برای دانش آموزان ورق می زد، نام خود را در تاریخ تعلیم و تربیت ماندگار کرد.

او روزهایی را که در یکی از نقاط محروم تهران تدریس می کرد، بهترین لحظه زندگی اش عنوان می کند و می گوید: در کلاس درس سعی کردم با همه بچه ها دوست باشم و درس تاریخ را با بیانی شیرین برای بچه ها تدریس کنم. ایجاد فضای دوستی و همدلی باعث شده بود تا همه دانش آموزان با ذوق و شوق فراوان سرکلاس حاضر شوند و همه تکالیفی را که بر عهده آنها گذاشته بودم، انجام دهند. تلاش می کردم هیچ دانش آموزی سرکلاس استرس نداشته باشد. همیشه با مطالعه سرگذشت ایران قدیم و کسانی که نامشان بر صفحه تاریخ ایران به یادگار مانده است، همراه با دانش آموزان از نکاتی که می توانستیم در زندگی امروز از آن استفاده کنیم، استخراج می کردیم. تاریخ ایران با فراز و نشیب های زیادی مواجه شده و همه آنها برای نسل امروز و آینده عبرت است.

وی از روزی که بیماری توان ادامه تدریس را از او گرفت، این گونه گفت: مدت ها بود به عارضه دیسک دچار شده بودم و با توصیه پزشک معالجم باید هرچه زودتر عمل جراحی می کردم. سرانجام خود را به تیغ جراحی سپردم. به توصیه پزشک باید چند ماه استراحت مطلق می کردم. آن روزها تنها دغدغه ذهنی ام دانش آموزانم بودند. وابستگی زیادی به آنها پیدا کرده بودم، می دانستم که آنها هم به من وابسته شده اند. چند روز بعد از ترخیص از بیمارستان دانش آموزان با من تماس می گرفتند و خواهش می کردند دوباره به کلاس درس بازگردم.

این تماس ها هر روز ادامه داشت. یکی دیگر از همکاران به جای من سر کلاس می رفت و بچه های کلاس که به شیوه تدریس من عادت کرده بودند سخت با شیوه دیگری کنار می آمدند. چند روز بعد وقتی درد کمرم کمتر شد، تصمیم گرفتم تا به مدرسه بازگردم. همسرم که می دانست نمی توانم دوری از کلاس و درس را تحمل کنم من را تشویق کرد.هر روز صبح مرا به مدرسه می برد و ظهرها من را به خانه باز می گرداند. از آنجایی که نمی توانستم روی صندلی بنشینم مدیر مدرسه و اولیای مدرسه یک تخت سر یکی از کلاس های طبقه همکف قرار دادند تا من روی آن دراز بکشم و بتوانم درس بدهم. هیچ وقت روزی که بچه ها من را روی تخت کنار تخته سیاه دیدند، فراموش نمی کنم.

همه از ذوق و شوق فریاد می کشیدند. هر چند دقیقه یک بار قدم می زدم و دوباره روی تخت دراز می کشیدم. همه بچه ها همکاری خوبی با من داشتند و مدیر مدرسه و دیگر همکاران به من دلگرمی می دادند. کلاس من ثابت بود و دانش آموزانی که درس تاریخ داشتند در ساعت درسی شان به این کلاس می آمدند.

چند ماه بعد نیز مسئول آموزش و پرورش منطقه به مدرسه ما آمد و از من تقدیر کرد، اما بهترین پاداش را از دانش آموزان کلاس می گرفتم، زمانی که لبخند رضایت را بر لبان آنها می دیدم. وی ادامه داد: روز معلم هیچگاه هدیه ای از دانش آموزان قبول نمی کنم و آنها می دانند که درس خواندن و کسب نمرات قبولی و موفقیت در تحصیل بهترین هدیه ای است که به من می دهند. همیشه سعی کرده ام کاری را که انجام می دهم، برای رضای خدا باشد. معلمی از نظر من یعنی شیرین ترین حرفه ای که یک انسان می تواند داشته باشد. من جایگاه معلمی را در صحبت امام(ره) می بینم که فرمودند معلمی شغل انبیا است.

تاریخ یعنی عبرت هایی که باید از آن پند گرفت. افرادی که با انسان دوستی و کمک به علم و فرهنگ نام خود را برای همیشه جاودانه کردند. شناساندن تاریخ به نسل آینده ضرورتی است که بزرگان علم و دین همیشه بر آن تاکید دارند.

همین دیدگاه بود که معصومه خوشکام، معلم فداکار را به سوی تاریخ کشاند و او تدریس کتاب تاریخ را عهده دار شد.

روز مادر در كشورهای مسیحی

یك خانم امریكایی به نام آناجارویس (Anna Jarvis ) پس از مرگ مادرش ، در هشتم ماه مه 1905 به این فكر افتاد كه از تمامی مادران در زمانی كه در قید حیات هستند ، قدردانی شود. به همین دلیل تمام تلاش خود را بر این گذاشت كه روزی از سال به مادران اختصاص داده شود. او در آغاز از كشیش منطقه شان خواست كه موعظه ای در زمینه نقش مادر در جامعه ایراد كند. سپس نامه هایی به مردان روحانی ، سیاسی و با نفوذ فرستاد . پس از آن با خرید یك آژانس تبلیغاتی ، پیغام خود را با مضمون " اختصاص دادن روزی برای ارج نهادن به مادران ، آنان را جاویدان می سازد " به گوش مردم رساند و سرانجام در سال 1907 روز یكشنبه ، دوم ماه مه - زمان مرگ مادر آنا جارویس - روز مادر نامیده شد.

پس از تلاش موفقیت آمیز جارویس،با به پایان رسیدن جنگ جهانی اول،روز مادر به كشورهای اروپایی نیز راه یافت. در سال 1917 روز مادر در سوئیس رایج شد و سپس به اتریش و جزایر اسكاندیناوی رسید. در آلمان برای اولین بار در سال 1922 روز مادر را جشن گرفتند. اما در زمان ناسیونالیست ها روز مادر در این كشور دچار انحراف شد؛ زیرا آنان بر پایه این ایدئولوژی كه مادر ضامن دوام ِ نژاد آریایی است، روز مادر را جشن می گرفتند.

سمبل روز مادر برای مادری كه در قید حیات است یك شاخه میخك قرمز و برای مادری كه از دنیا رفته ، یك شاخه میخك سفید است.آنا جارویس با ارائه این طرح ، بردن گل برای مادران را در روز مادر رواج داد.

آنا جارویس،بانی روز مادر در كل جهان مسیحیت - زنی كه خود هیچ گاه مادر نشد- در سال 1948 در خانه سالمندان فیلادلفیا بدرود حیات گفت. جالب است بدانید كه تمام هزینه های نگهداری و اقامت او در خانه سالمندان را تاجران گل - افرادی كه بیشترین سود را از روز مادر می بردند- متقبل شدند.

روز مادر در میان ملل دیگر

فرزندانی كه نمی توانند در روز مادر در كنار مادر خود باشند، اغلب با یك تلفن،ارسال كارت، فرستادن گل یا هدیه،عشق و محبت خود را در روز مادر ابراز می كنند؛ و افرادی كه در این روز لذت بودن در كنار مادر را تجربه می كنند، با كمك در انجام كارهای خانه ، تهیه غذایی ویژه و گذراندن روز خود با مادرشان از محبت های او در روز مادر قدردانی می كنند.

كشورهایی چون تركیه ، دانمارك ، فنلاند ، ایتالیا ، استرالیا و بلژیك روز مادر را در دومین یكشنبه ماه مه جشن می گیرند.در نروژ دومین یكشنبه ماه فوریه و در سوئد و فرانسه نیز آخرین یكشنبه ماه مه ، روز مادر، جشن گرفته می شود. مردم فرانسه روز مادر را همچون جشن تولد برگزار می كنند. تمام خانواده دور هم جمع می شوند و با یك وعده غذای ویژه و كیك ، روز مادر را جشن می گیرند. بعضی از كشورها روز مادر را در فصل بهار برگزار می كنند.

در لبنان در اولین روز بهار و در ژاپن دومین یكشنبه ماه می با برگزاری نمایشگاه نقاشی از مادران تجلیل می شود. كودكان شش تا چهارده سال با كشیدن نقاشی درباره مادرانشان از آنها در روز مادر قدردانی می كنند.هر چهار سال یك بار نیز نقاشی های برگزیده در نمایشگاهی به نام " مادر من" به نمایش گذاشته می شود.

تاریخچه روز مادر در یونان به گذشته خیلی دور بر می گردد. 25 سال قبل از ظهور عیسی مسیح (ع) ، الهه های یونانی وجود داشتند كه برای آنها نوعی جشن مادر برگزار می شد.

مردم هنگ كنگ ، پاكستان ، قطر ، عربستان سعودی و امارات متحده ی عربی روز مادر را در ماه می جشن می گیرند. مردم این كشورها كه عموماً مسلمان اند،در روز مادر به دیدن مادران خود می روند و با در دست داشتن هدایایی چون گل، كیك، اشیای زینتی و قیمتی از ایشان قدردانی می كنند.

در آرژانتین و هندوستان مراسم روز مادر در ماه اكتبر برگزار می شود. مردم آرژانتین در دومین یكشنبه این ماه از مادران قدردانی می كنند؛ اما هندوها ده روز را برای روز مادر جشن می گیرند. این فستیوال بر اساس نام دورگا پوجا (Durga Puja) -زن و مادر قدیسه هندو - " دورگا " نامگذاری شده است. بنا بر افسانه ای ، این مادر الهی ده دست دارد و در هر دست اسلحه ای برای از بین بردن اهریمن ( شیطان ).

در پرتقال و اسپانیا روز مادر ارتباط نزدیكی با كلیسا دارد. در هشتم دسامبر، این مردم نه تنها از مادران قدردانی می كنند ، بلكه مراسم شكر گذاری برای مریم مقدس،مادر حضرت عیسی (ع) را نیز به جا می آورند.

عده ای از مردم یوگسلاوی سابق هم در ماه دسامبر یك روز را به نام " ماتریس " جشن می گرفتند. دو هفته بعد از كریسمس دختران و پسران جوان در سكوت و آرامش كامل دست و پای مادر خود را در حالی كه خواب بود، می بستند و مادر زمانی كه بیدار می شد با دادن هدایای كوچكی كه در زیر بالش خود مخفی كرده بود خود را آزاد می كرد.

اگر چه هر كشوری با فرهنگ خاص خود برای انتخاب روز مادر سمبل و دلیلی دارد. اما آنچه اهمیت دارد قدردانی و تشكر از مقام مادر است؛ و این مراسم بهانه ای است تا توجه بیشتری به مادران داشته باشیم و به آنها ثابت كنیم كه چقدر دوستشان داریم.

مریم احمدی