نوش آباد شهر زیبا در میانه کویر

به گزارش خبرگزاری پانا ،آنقدر که بهمن برای رسیدن به شب یلدا عجله می کرد، زمستان هم روزهایش را تندتر طی می کند تا هرچه زودتر به بهار برسد اما حکایت این سفر در عمق ۲۰ متری زیر زمین نوش آباد هم دیدنی است، هم شنیدنی .
در افسانه های قدیمی شهری در میانه کویر است که می گویند روزی روزگاری پایتخت ساسانیان بوده و نامش را از انوشیروان گرفته است. کسانی بر این باورند که نوش آباد از انوش آباد آمده و کام رهگذرانش گوارای از چشمه انوش. اما آنچه هست جاودان ماندن این شهر باستانی است در قرنهای تاخت و تاز مهاجمان و گردش روزگار.
یک دهه است که یک چشمه از راز این جاودانگی چشم بر همگان گشوده است و این همانی است که به نام شهر زیرزمینی نوش آبادش شهره شده است و حضورش در تاریخ را مدیون راز و رمزهای معماری دستکن است.
یکی بود یکی نبود قصه از آنجایی آغاز میشود که قصه پدر بزرگها که از راههای افسانه ای نام میبردند، پیش چشم هم جان گرفت فصلی کهن از تاریخ و تمدن در زیر خانه های نوش آباد.
ورود به شهر زیرزمینی نوش آباد، آب انباری است با ۴۷ پله ترا از دوران معاصر به دوران صفویه برده و از آنجا به اعماق تاریخ هدایت می کند.
اتاقها و راهروهایی که پناهگاه مردم به هنگام خطر حمله دشمن بوده است.
روی دیوارها جای پیه سوزهای قدیمی برای روشنایی و طاقچه هایی کوتاه برای قرار دادن اشیا قرار دارد و فضاهایی برای انبار مواد غذایی تا خانواده های ساکن در زیرزمین را زنده نگه دارد تا آن هنگام که شهر در امان و امان شود.
از دهانه چاه همه خانه ها و دهانه تنورهای خانگی آنها راه به این شهر وجود داشته و با هجوم دشمن به سرعت با طناب خود را به این شهر میرساندند. دالانهای پیچ در پیچ ساخته شده تا زاویه کج دار آنها مانع از دیده شدن باشد.
پای هر دیوار برای دشمنان تله هایی بود که یا در گودالهایی عمیق سقوط کند و یا نگهبانی که بالای تله ها نشسته تا مانع حضور دشمن در مرکز شهر شود..
اوج هنر و دانش ایرانیان، جابجایی هوا در داخل شهر زیرزمینی است. علت آن نیز کانالهای تهویه هواست که به سطح زمین راه دارند.