یک روز استثنائی با دانش آموزان مدرسه توانخواهان

به گزارش خبرنگار آموزش و پرورش پانا، چند نفر از دخترهای دانش آموز مدرسه توانخواهان سعادت آباد داخل حیاط مدرسه نزدیک به در ورودی روی ویلچرهای خود نشسته بودند و با لبخند گرمی به استقبال مهمانان آمدند و به آنها خوش آمد گفتند. امروز، هم برای بچه ها و هم برای مدیران و معلمان و مربیان مدرسه روز مهمی است. قرار است جشنی در مدرسه برگزار شود و همراه با آن یک مرکز آب درمانی مخصوص دانش آموزان معلول جسمی و حرکتی افتتاح شود. مهمانان بسیاری امروز به مدرسه می آیند. مسئولان آموزش و پرورش، خیرین مدرسه ساز، مدیران مدارس استتثنایی تهران و خبرنگاران.

از وقتی که خبرنگار آموزش و پرورش شدم به ادارات و مدارس زیادی برای تهیه خبر از رویدادهای مختلف رفتم و در این مراکز رفتارها و برخوردهای متفاوتی از آدم ها دیدم اما آنچه در مدرسه توانخواهان از مسئولان مدرسه، معلم ها، مربیان توانبخشی، کارکنان خدماتی و دانش آموزان دیدم را هیچ وقت فراموش نمی کنم. آدم هایی که بیشتر دهنده اند تا گیرنده، بیشتر می بخشند و کمتر طلب می کنند. لبخندی که از لبانشان دور نمی شود و مهری که بی دریغ نثار می شود.

این مدرسه ۱۳۴ دانش آموز دارد که در دوره های ابتدایی، متوسطه دوره اول و دوم، پیش دانشگاهی و کاردانش تحصیل می کنند. برخی از دانش آموزان معلول جسمی حرکتی و برخی دیگر چندمعلولیتی هستند. یعنی علاوه بر معلولیت جسمی، معلول ذهنی هم هستند. توانخواهان یکی از بهترین مدرسه های استثنایی کل کشور است که آوازه اش حتی خانواده هایی را از سایر شهرهای کشور به تهران کشانده است.

مسئولان آموزش و پرورش و خیرین آمده اند تا در مراسم افتتاحیه شرکت کنند. روبان افتتاح را یکی از خیرین می برد. امیرنعمت بنی آدم رییس مجمع خیرین مدرسه ساز تهران. همراه مهمانان به داخل سالن آب درمانی می رویم. استخرها و جکوزی‌های مختلفی با کارایی های متفاوت که برای توانبخشی در درجه معلولیت های مختلف کارایی دارند. کاشی کاری های زیبای سالن شاید اولین چیزی است که توجه بیننده را به خود جلب می کند. بعد هم ابزارها و دستگاه هایی را می بینیم که برای انواع توانبخشی ها مورد استفاده قرار می گیرد. مسئولانی که در روند ساخت این مرکز همکاری داشتند توضیحاتی به میهمانان می دهند.

مدیر سابق مدرسه: خوشحالم تلاش ها به ثمر نشست

خانم طالع بنیانگذار مرکز آب درمانی و مدیر اسبق مجتمع توانخواهان به همراه مدیر قبلی و مدیر فعلی مدرسه کنار من ایستاده است. طالع که سنگ بنای اینجا را گذاشته و حالا از به ثمر نشستن تلاش های خود و همکارانش خوشحال است درباره مرکز می گوید: " آرزو دارم همه مدارس استثنایی روزی صاحب یک مرکز آب درمانی شوند. ساخت اینجا کار بسیار پرزحمتی بود. ما حتی برای نقاشی های روی دیوار سالن بیش از سه ماه وقت صرف کردیم؛ با روانشناس ها و طراحان مشاوره کردیم تا بهترین طرح را برای بچه ها تصویر کنیم. امیدوارم این مکان برای دانش آموزان عادی مدارس اطراف هم استفاده شود."

مدیر مدرسه توانخواهان: کمک بیشتری می خواهیم

از نسرین معصومی مدیر فعلی مجتمع توانخواهان هم درباره مرکز آب درمانی می پرسم. خانم معصومی می گوید:" بچه های معلول جسمی و حرکتی نیاز به توانبخشی دارند تا با بهبود اسپاسم ها و کاهش برخی دردها قادر باشند در یادگیری درس ها موفق عمل کنند و این توانبخشی بدون آب درمانی ممکن نیست. تاسیس مرکز برای خانواده های این بچه ها هم کمک بزرگی است و بخشی از هزینه های درمانی شان را کاهش می دهد. ما با جمع کردن قطره قطره کمک هایی که رسیده، توانستیم طی چندین سال این مرکز را راه اندازی کنیم. اکنون پتانسیل این را داریم که به سراسر مدارس استثنایی تهران خدمات رسانی کنیم."

از او درباره برنامه های آتی مجتمع سوال می کنم؛ می گوید:" اگر بتوانیم طبقه دوم مجتمع را توسعه بدهیم می توانیم یک کلینیک کامل توانبخشی را داشته باشیم و بخش توانبخشی را از بخش آموزشی جدا کنیم. به این ترتیب می توانیم برای مجتمع به درآمدزایی برسیم. این درآمدزایی باعث می شود حداقل هزینه های مرکز آب درمانی را خودمان تامین کنیم. ولی برای توسعه کلینیک ها نیاز به کمک داریم."

چند نفر از خانم های خدماتی مدرسه تا می فهمند خبرنگار هستم دورم حلقه می زنند و از سختی های کارشان می گویند. از وظایف سختی که بردوش دارند که گاه باعث دردها و آسیب های جسمی برای خودشان می شوند. می گویند مدرسه نیاز به نیروی خدماتی بیشتر دارد ولی اداره با افزایش نیرو موافقت نمی کند. با این حال آرزو می کنند اداره هرچند سال یک بار با تغییر محل خدمتشان به آنها لطف کند اما بازهم با این تقاضا موافقت نمی شود.

سری به کلینیک های توانبخشی می زنیم که در آن ها مربیان و کارشناسان توانبخشی در بخش های کاردرمانی، گفتاردرمانی و فیزیوتراپی به بچه های مدرسه کمک می کنند.

جشن شروع می شود و چند نفر از خیرین و مسئولان برای میهمانان سخنرانی می کنند. سرودخوانی و نمایش فیلم هم داریم و درآخر از خیرین مدرسه ساز با یک هدیه تقدیر می شود. فکر می کنم تاسیس این مرکز که شاید بتواند بخش کوچکی از دردهای این بچه ها و خانواده هایشان را تسکین دهد خودش بزرگ ترین هدیه برای همه کسانی است که در این پروژه کمک و همکاری داشتند.

گزارش از عاطفه بزرگ نیا