بادامچیان: روحانی قطعا اصلاح طلب نیست

خبرآنلاین نوشت:

این عضو ارشد حزب موتلفه در برنامه شناسنامه در پاسخ به این سوال که در ایران اداره کردن یک حزب چقدر هزینه می برد، گفت:«من از ۹ سالگی با دایی شهیدم و شوهر خواهر شهیدم و شهید لاجوردی در گروه شیعیان حضور داشتیم. گروه شیعیان تشکلی بود در عرض فداییان اسلام که بر مبنای فقه و مبانی اسلامی کار می کرد اما خط و مشی نظامی نداشت. بعد از آن هم طی این سال ها هم تقریباً با همه حزب های کشور ارتباط داشتم. حتی با احزاب کمونیست هم روابط عمومی خوبی داشتم و در مبارزه مشترک با رژیم شاه گاهی این برخوردها و بحث ها پیش می آمد.»

وی ادامه داد:«از ۲۰ سالگی در موتلفه اسلامی در محضر امام بودیم و تا الان هم هستیم. سال ۴۰ وقتی نهضت آزادی تشکیل شد، همراه با شهید درخشان در حوزه نهضت آزادی هم شرکت داشتم. وقتی سال ۴۲ امام موتلفه اسلامی را در منزل خود تشکیل دادند، نهضت آزادی ها از ما خواستن تا در این ائتلاف شرکت کنند. وقتی از امام در این مورد سوال کردیم ایشان فرمودند شما کار خودتان را انجام دهید، این ها افکار خاص خودشان را دارند که شما را به سمت دیگری می برند. به همین دلیل هم ما ائتلاف با آن ها را قبول نکردیم و بعد از آن من در آن حوزه ها شرکت نکردم. شهید درخشان اصرار داشت که حضور شما در اینجا موثر است من هم در جواب گفتم راه دراز است و صحبت امام نشان می دهد که در کفش این ها ریگ است و من هم نمی توانم یک مسیر طولانی را با کفش ریگ دار طی کنم.»
بادامچیان افزود:«سال ۵۵ که در خدمت علما بودیم، نقل فتوا را دنبال کردیم که در حقیقت یک نوع پالایش صحیح انقلاب اسلامی از نیروهای غیرمتعد و غیرمقید به مبانی شرعی به حساب می آمد. آن حرکت بود که چهره غیرشرعی منافقین را روشن کرد. بعضی از سیاسیون فکر کردند ما آنقدر محدود نگر هستیم که نمی فهمیم در زندان جای بحث نجس و پاکی نیست. در حالی که اینطور نبود و ما با نظر علمای بزرگ مثل مرحوم ربانی شیرازی، آیت الله مهدوی، آیت الله منتظری، آیت الله رفسنجانی، آیت الله مرحوم طالقانی و... این موضوع را سامان دادیم. نقل فتوا یک حرکت پیچیده سیاسی بسیار قوی بود.»
اسدالله بادامچیان همچنین گفت:«راه خدا هزینه دارد و هزینه آن را بندگان خوب خدا می دهند. اسلام فقط به مجاهدت در راه خدا و انفاق و... کفایت نمی کند. اداره یک حزب به هرحال هزینه دارد. یک حزب فراگیر به تعداد اعضایش در سراسر کشور، هزینه دارد. معمولآ حق عضویت پرداخت کننده هزینه حزب نیست و از هدایای اعضاء و گاهی وجوهات خیر استفاده می کنیم. مثلاً ما در موتلفه توسط آقای عسگر اولادی برای صبحانه و... از بودجه حزب استفاده نمی کنیم. برای این مسائل بانی داریم که اطعام برادران خواهران و براداران ایمانی خود را برعهده می گیرند و به این موضوع افتخار هم می کنند.»
وی ادامه داد:«ملت ما باید بداند اگر در نظام جمهوری اسلامی حزب می خواهد، آن حزب اسلامی است که خدا محور است نه حزب های غربی که حکومت محور است. حزب اسلامی تشکیلش برای انجام تکالیف الهی است.»
بادامچیان در بخش دیگری از مصاحبه تلویزیونی خود اظهار داشت:«در ایران از نظر تحزب یک خط استکباری وجود دارد که اجاره نمی دهد نیروهای پراکنده دور هم جمع شوند. این خط بیرونی و استکباری کاری می کند که حزب و تحزب در ذهن مردم بدنام شود و بعد هم فرد به حزبی نبودن افتخار کند! حزب یعنی محل تجمع نیروهای هم هدف، با برنامه و شکل سازمان یافته که از نظر عقلانی چیز بدی نیست.اشخاصی هستند که به دلیل سوابق منفی تحزب در ایران و دعواهای حزبی و سیاسی بازی و... نظرشان نسبت به این موضوع منفی شده است. بعضی ها هم منفعتشان در این است که بگویند من حزبی نیستم تا از همه طرف استفاده کنند این درحالی است که از نظر اسلام حزب یک امر لازم است.»
وی افزود:«یک هفته بعد از جریان ۶ بهمن ۴۱ خدمت امام رسیدیم. همه دوستان ناراحت بودند و هر کس یک صحبتی کرد. امام فرمودند بسم الله الرحمن الرحیم، آقایان تصور می کنند که ما بدون صاحب هستیم، ما مولا داریم. مولایمان ما را رها نمی کند. بعد فرمودند، تصور کرده است(شاه) ما را در جایی قرار داده که نه راه پس داشته باشیم، نه راه پیش! به کمک خدا او را در جایی قرار خواهیم داد که نه راه پس داشته باشد نه راه پیش. اگر خاطرات شاه را در روزهای آخرش بخوانید می بینید که او نه راه پس داشته نه راه پیش...»
بادامچیان در بخش دیگری از «شناسنامه» گفت:«وقتی امام چیزی را به ما می فرمود فصل الخطاب بود و همه از نظر امام تبعیت می کردند. الان هم همینطور است و اگر مقام معظم رهبری نظری را بفرمایند، در موتلفه همه چیز را کنار خواهیم گذاشت و نظر رهبری را قبول خواهیم کرد. در مورد نهضت آزادی هم نظرات موتلفه متفاوت بود.»
وی افزود:«ما با بعضی از افکار آقای بازرگان موافق نبودیم. شهید لاجوردی و شهید امانی جزو کسانی بود که گاهی به سراغ بازرگان می رفتند و او را نقد می کردند. نگاه ایشان به اسلام، یک نوع نگاه غرب زده بود. البته ایشان در آن روزگار در دانشگاه ها خدمت کردند. آن روزگار نمی شد در دانشگاه ها حتی نام مذهب را بیاوریم اما آقای بازرگان و آقای شهابی جزو اولین اساتید مذهبی بودند که در دانشگاه ها مذهب را با سلیقه خودشان بیان کردند.»
بادامچیان ادامه داد:«نظر امام این بود که تحزب هایی مثل جبهه ملی تشکل های مفیدی برای کشور نیستند اما مشی امام این بود که در دوره مبارزه با شاه، ایشان علیه هیچ یک از گروه های مبارز علیه شاه، چیزی نفرمود، مگر در نوفل لوتاشو گفتند ما در انقلاب با گروه های کمونیست همراهی نمی کنیم چون تجربه ثابت کرده آن ها همیشه از پشت خنجر می زنند.»
اسدالله بادامچیان در بخش دیگری از مصاحبه تلویزیونی خود اظهار داشت:«کمیته استقبال از امام کار آسانی در پیش نداشت. این کمیته بدون پرداخت یک ریال توانست ۶۵ هزار نیرو جمع کند که اتفاق بزرگی بود. ما در آن روز در سراسر تهران تمام این نیروها را چیدیم و در عین حال حتی یک قتل، دزدی یا دعوای منجر به خون ریزی هم اتفاق نیفتاد.»
بادامچیان در مورد علت تاسیس حزب جمهوری اسلامی هم گفت:«امام حرکت خود را با دو نهاد و یک تشکل آغاز کرد. جامعه مدرسین تشکل نهادی است که حزب نیست و اولین تشکلی بود که اما حرکتش را با آن آغاز کرد. نهاد دوم جامعه روحانیت مبارز بود. سومین تشکلی که امام پدید آورد، تشکل موتلفه اسلامی بود. وقتی این تشکیلات به این عظمت درآمد و توانست کارهای مختلفی انجام دهد. بهشتی، مطهری، مفتح، انباری و... در همین تشکیلات بودند و با هم کار کردیم تا اینکه به سال ۵۶-۵۷ رسیدیم. اواخر سال ۵۶ بود که امام فرمودند همه در یک حزب جمع شوید و حزب خدا را تشکیل دهید. در جلسه ای که داشتیم قرار شد یک حزب فراگیر تشکیل دهیم. آقای بهشتی فرمودند بعد از پیروزی انقلاب نیاز به یک حزب داریم. احتمال دارد انقلاب به زودی به پیروزی برسد و در این صورت نمی شود انقلاب را با حزب هایی که در دوره مبارزه است، اداره کرد و یک حزب متناسب با فضای انقلاب اسلامی نیاز داریم. ایشان گفتند ما در این حزب از سه نیروی مدرسین، جامعه روحانیت و مبارزین موتلفه و غیر موتلفه نیرو جمع کنیم.»
وی افزود:«بنا بر این شد که ما سه تا لیست ده نفره یا هفت نفره بدهیم که نیمی از آن ها در صحنه جلو بایستند و اعلامیه ها را امضاء کنند و نیمی دیگر از این اعتبار استفاده کنند. بعد از اینکه این بحث پخته شد، قرار شد اعضا را انتخاب کنیم. در خرداد ۵۸ شهید عراقی، مرحوم عسگراولادی، شهید لاجوردی، من، آقای توکلی بینا، علی درخشان و یک نفر دیگر از دوستان از بین موتلفه برای حضور در این حزب انتخاب شدیم. آقای بهشتی هم حدود چهارده نفر را از بین اعضای روحانیت مبارز معرفی کردند. بعد از این مساله آقای عراقی را به نجف فرستادیم تا این مسائل را با امام در میان بگذارد. آقای عراقی خدمت امام رسید که امام فرمودند این حرف ها را رها کن، اینجا به محافظت نیاز دارد، شما اینجا بمان و محافظت کن. عراقی گفت ما بعد از این همه سال زندان، تازه یکسری کار شروع کرده ام که غرض هایم را بپردازم و زندگی ام را سامان دهم. امام فرمودند یعنی اینجا حفاظت نمی خواهد؟ عراقی هم در جواب گفته بود ما مخلص شما هم هستیم! این شد که عراقی در نجف ماندگار شد.»
بادامچیان ادامه داد:«آقای بهشتی را فرستادیم که امام موضوع را به صورت کلی تایید کردند اما گفتند بیشتر روی جزئیات کار کنید. آقای بهشتی برگشت و بعد از جور کردن کارهای اولیه، آقای عسگر اولادی را فرستادیم.امام فرمودند فعلاً صبر کنید، الان شما لازم نیست به حزب برسید. صبر کنید ما به زودی به ایران خواهیم رفت. اگر الان بخواهید به حزب برسید، از کارهای روزمره انقلاب بازخواهید ماند، وقتی به ایران رسیدیم فکری به حال حزب خواهیم کرد.»
وی همچنین گفت:«نام حزب جمهوری اسلامی هم در محضر آقا و آقای باهنر در مدرسه علوی دخترانه انتخاب کردیم. در نهایت در این حزب چهار گروه پدید آمدند، یک گروه روحانیت و موتلفه بود. یک گروه تیپ آقای آیت و دوستانش بود که آدم های خوبی بودند اما با ما اختلاف سلیقه بودند. گروه دیگر تیپ مهندس موسوی و دوستانش بود. یک گروه هم آقای هرندی و همراهانشان بود. کار در شورای مرکزی حزب به جایی رسید که این گروه ها هر کدام کار خودشان را پیش می بردند، نه کار حزب را! به جز موتلفه و روحانیت که در خط آقا و امام بودیم، این آقایان اسرار حزب را به بیرون درز می دادند.»
بادامچیان گفت:«امام یک بار به آقای خامنه ای و آقای هاشمی پیغام فرستاد که در حزب من از شما دو نفر بیم دارم. من خدمت آقای هاشمی رفتم و گفتم امام این مطلب را به چه دلیلی فرموده؟ آقای هاشمی گفتند من نه باید بگویم! من گفتم شما نگو، من می گویم. نگرانی امام از تحزب است؟ ایشان گفتند نه، امام حزب را قبول دارد. گفتم، پس نگرانی امام از ترکیب حزب است، ایشان فرمودند بله... من گفتم آیا امام از موتلفه و روحانیت نگرانی دارد، گفتند نه امام به موتلفه اعتماد دارد و می داند شما تابع کامل ایشان هستید. گفتم پس مشخص است مشکل از کدام گروه هاست، آن ها را کنار بگذارید. ایشان گفتند نمی شود چون با کنار گذاشتن این گروه ها فقط می شود حزب روحانیت و حزب موتلفه! من در پاسخ گفتم چه اشکالی دارد؟ ما باید بیم امام را برطرف کنیم.»
وی اضافه کرد:«صحبت های زیادی آن روز بین ما رد و بدل شد، آخرین راه حلی که ارائه دادم این بود که شما و آقای خامنه ای از حزب خارج شوید تا امید برخی از این ها قطع شود و حزب را به آقای موحدی کرمانی یا ناطق نوری بسپارید. ایشان گفتند پیشنهاد بسیار خوبی است و قرار شد این پیشنهاد را به آقا هم بگویم. شب خدمت آقا رسیدم و گفتم امام معمولاً حرفی را نمی زنند مگر اینکه بخواهند اقدامی را آغاز کنند، پس به زودی امام اقدامی را در مورد حزب آغاز خواهند کرد. قبل از اینکه امام کاری کنند، ما باید رضای خاطر امام را به دست بیاوریم. من پیشنهادم را خدمت آقا مطرح کردم که ایشان گفتند پیشنهاد خوبی است که باید به همراه آقای هاشمی آن را خدمت امام مطرح کنیم.»
بادامچیان ادامه داد:«این پیشنهاد توسط آقا و آقای هاشمی خدمت امام بیان شد که ایشان فرمودند اگر شما از حزب خارج شوید، حزب از هم می پاشد و این موضوع الان به مصلحت انقلاب نیست. آقای هاشمی به شورای مرکزی آمدند و نظر امام را بیان کردند. ایشان گفتند نمی توان حزب را منحل کرد، اگر بخواهیم فعالیت داشته باشیم هم این مشکلات وجود دارد. بهترین راه حل این است که فیتیله حزب را پایین بیاوریم و آن را روی شعله ملایمی قرار دهیم. این پیشنهاد تصویب شد و حزب به آرامش رسید.»
عضو حزب موتلفه با بیان اینکه بلافاصله آقای عسگر اولادی را به عنوان نماینده حزب موتلفه خدمت امام فرستادیم، اظهار داشت:«امام فرموده بودند که من با حزب مشکلی ندارم. آقای عسگراولادی گفته بودند که با این تفاسیر در مورد حزب موتلفه چه کار کنیم که امام در پاسخ فرموده بودند، الان گرد و غبار است، کمی صبر کنید، فکری به حال حزبمان خواهیم کرد. بعد از چند وقت که به انتخابات مجلس سوم نزدیک می شدیم، گفتیم بهترین راه این است که تکلیفمان را با امام مشخص کنیم. آقای هاشمی و آقای خامنه ای نامه ای برای امام نوشتند و گفتند اگر شما موافق باشید حزب جمهوری اسلامی را تعطیل کنیم. امام در جواب فرمودند مخالفتی ندارم.»
وی اظهار داشت:«رابط ما با امام سید احمد آقا بود. از طریق ایشان از امام پرسیدیم که موتلفه را چه کنیم؟ امام فرمودند هرطور برادران صلاح می دانند، من قبول دارم. این موضوع در شورای مرکزی بیان شد که آقای شفیق گفتند ما با تشکر از امام باید خدمتشان عرضه بداریم که در مساله تحزب که محل تجمع افکار و آرای مردم است، دست ما نیست که صلاح بدانیم بلکه صلاح دست کسی است که در جایگاه مرجعیت نشسته است. لذا اگر امام صریح بفرمایند که موتلفه را تشکیل دهید ما این کار را انجام خواهیم داد. آقای عسگر اولادی مامور شد که این موضوع را خدمت امام عرض کند. امام در آن ایام مشغول تدارک سفر آخرت خود بود و چند ماه طول کشید تا آقای عسگراولادی امام را ملاقات کند. امام در این ملاقات گفته بودند (با لحنی که یک مقدار تند هم بود) من که به احمد گفتم که هرچه برادران صلاح بدانند قبول دارم. آقای عسگراولادی در جواب گفته بود ممنون اما دوستان می گویند اینجا جایی نیست که ما بخواهیم صلاح را بررسی کنیم.»
بادامچیان ادامه داد:«امام فرموده بودند با تشکیل حزب فراگیر موتلفه مخالفتی ندارم و موافقم. در نهایت هم حزب موتلفه تشکیل شد.»
اسدالله بادامچیان همچنین در پاسخ به این سوال که آیا قبول دارید موتلفه جزو اصولگرایان سنتی است، اظهار داشت:«یکی از سیاست های استکبار در ایران واژه سازی وارونه است. چیزهایی که با واقعیت انطباق ندارد را به شکل یک مساله تبلیغاتی در جامعه جا می اندازند. وقتی می گویند راست و چپ باید ببینیم منظور چه کسانی هستند! راست یعنی کسانی که به غرب، رفاه طلبی، سرمایه داری و... تمایل دارند. چپ هم یعنی طرفدار سوسیالیست و کمونیست و... مگر خط امام اتوبان چهاربانده است که چپ و راست و... در آن باشند؟ خط امام یک خط است! چرا در این کشور راست و چپ را راه می اندازند.»
وی افزود:«اصلاح طلب یعنی چی؟ در چه چیزی می خواهند اصلاح ایجاد کنند؟ یکی از اصول اصلی اصولگرایی اصلاحات است. اصل اساسی اصولی، خط امام و رهبری است و به همین دلیل نمی توان به آن ها گفت راست. باید همه این ها را کنار گذاشت و گفت خط امام و رهبری.»
بادامچیان در بخش دیگری از مصاحبه تلویزیونی خود گفت:«اصولگرایی جریان اصولی انقلاب است. خط امام، قانون اساسی، جمهوری اسلامی و اصل ولایت فقیه اصول انقلاب هستند. در این اصولگرایی دیدگاه های مختلف و سلیقه ها متفاوت وجود دارد که اگر اصول انقلاب نگه داشته شود، وجود سلیقه های مختلف هیچ اشکالی ندارد.»
وی ادامه داد:«موضع ما در برابر آقای هاشمی، آقای موسوی، آقای کروبی و... در شرایط مختلف با نظر ولایت فقیه هماهنگ است. چیزی که در موتلفه مبناست، آهنگ ولایت ِ وفقیه ِ عادل است. مبنا، فقاهت اسلام و همراهی با روحانیت است. علت عدم انشعاب ۵۰ ساله موتلفه فقاهت، ولایت و روحانیت است.»
اسدالله بادامچیان در پاسخ به این سوال که سال ۸۴ به چه کسی رای دادید هم گفت:«سال ۸۴ نامزد ما در مجموعه اصولگرایان آقای لاریجانی بود که رای نیاورد. در مرحله دوم هم بین آقای هاشمی و احمدی نژاد مردم را مختار کردیم که به هر کس می خواهند رای بدهند. رای آوردن آقای احمدی نژاد برای دنیای استکبار یک پیام داشت و آن هم استعفای وزیرخارجه آمریکا بود. آن ها فکر می کردند آقای خاتمی گورباچف است و بعد از او دنبال یلسین می گشتند. مردم به احمدی نژاد رای دادند تا به آمریکا نشان دهند این خبرها نیست. مردم با امامت جامعه رابطه ولایی دارند و خودشان را از آقا می دانند. مردم اشارات آقا را می فهمند و مسولین سیاسی را همیشه غافلگیر می کنند. مردم نظر آقا را می گیرند و رای می دهند. رای آوردن احمدی نژاد باعث استعفای وزیر وقت امورخارجه آمریکا بود.»
وی همچنین گفت:«همه کسانی که در کشور هستند، اگر آقا مستقیم به آن ها صحبتی کنند گوش خواهند کرد. نوع برخوردمان باید با آهنگ ولایت باشد. ببینیم آقا با افراد چطور برخورد می کنند، ما هم همانطور باشد. ما باید به مدیریت آقا کمک کنیم نه اینکه به دعواها دامن بزنیم..»
بادامچیان در پاسخ به این سوال که در این هشت رابطه موتلفه با آقای احمدی نژاد چطور بود، خاطرنشان کرد:«رابطه ما با ایشان مثل همه دولت ها بود. ما در دولت آقای هاشمی بر اساس سیاست موتلفه یعنی حمایت حکیمانه، رصد هوشمندانه و نقد مشفقانه هم همینطور عمل کردیم. در مورد دولت آقای خاتمی هم به همین شکل بود. موتلفه در هشت سال حکومت دولت آقای خاتمی نقدهای خود را بیان می کرد اما هیچ برخورد خشن و تندی نداشت.»
وی در پایان در مورد دولت یازدهم هم گفت:«این دولت با رای اکثریت مردم سرکار آمده است. آقای دکتر روحانی اصولگرا و عضو جامعه روحانیت مبارز است و قطعاً اصلاح طلب نیست. اما سلیقه خاص خود را دارد با این سلیقه می خواهد کشور را اداره کند. تا زمانی که تنفیذ ولی فقیه باقی است، از نظر قانونی و شرعی او رئیس جمهور ماست و وظیفه همه ما این است که به دولت آقای روحانی کمک کنیم. هرجا که از ما همکاری بخواهد، ما با او همکاری صمیمانه ای خواهیم داشت. در مورد این دولت هم با سیاست حمایت حکیمانه، رصد هوشمندانه و نقد مشفقانه عمل خواهیم کرد و به اندازه ای که از ما بخواهند کمک خواهیم کرد.»