دوربین جواد عزتی هنوز کمدی نشده است

امیررضا مافی میزبان برنامه ابتدا بیان کرد: جشنواره در روز دوم نظم بهتری داشت و فیلم‌ها سروقت اکران شدند اما حواشی فیلم‌ها همچنان وجود دارد.

بخش اول برنامه به نقدوبررسی فیلم «تمساح خونی»، ساخته «جواد عزتی» اختصاص داشت که «پدرام افشار» نویسنده این اثر مهمان این قسمت بود.

پدرام افشار درباره ایده اولیه فیلم مطرح کرد: طرح اولیه قصه مختص علی دادرس است که در واقع عوامل سازمنده طرح را در اختیار من قرار دادند و بازنویسی آن را انجام دادم.

نویسنده «تمساح خونی» درباره همکاری‌اش با جواد عزتی اظهار کرد: ما کاملا باهم پیش رفتیم و دیالوگ به دیالوگ را باهم چک کردیم. همکاری من با جواد عزتی فراتر از کنترل نگارش بود چرا که او ایده‌پرداز درجه یکی است. با توجه به کمدی بودن و خلاقیت تمام بازیگران سر صحنه تغییرات کوچکی در فیلمنامه ایجاد شد که من دوستش داشتم و از نتیجه حال حاضر بسیار راضی‌ام.

افشار درباره نوع کمدی فیلم گفت: من فیلم را تلفیق دو ژانر کمدی و اکشن می‌دانم با رگه‌هایی از کمدی روماتیک. کمدی موقعیت در روند داستان به هر حال رخ می‌دهد.

وی درباره روند فروش کمدی در سینمای ایران و اختصاص بازار به فیلم‌های کمدی‌ بیان کرد: ذائقه مخاطب همواره ارتباط مستقیمی با وضعیت مارکت دارد. طبیعی است با استقبال کمدی، عوامل به آن روی بیاورند و مردم ما به کمدی تمایل زیادی دارند.

بخش بعدی برنامه «نقد سینما»، محمد قربانی منتقد، درباره فیلم «تمساح خونی» ساخته جواد عزتی سخن گفت.

وی در ابتدا بیان کرد: قبل از بررسی کارگردانی «جواد عزتی» باید گفت که این فیلم از جهت بازگشت «جواد عزتی» به فیلم‌های کمدی خوشحال کننده است. جو سینمای ایران طوری شده که بازیگر در نقش‌های غیرکمدی، جدی گرفته می‌شود.

وی درباره «تمساح خونی» عنوان ‌کرد: فیلم به لحاظ کارگردانی نسبت به قالب فیلم‌های کمدی حال حاضر سینمای ایران جلوتر است اما هنوز نمی‌توانیم بگوییم کارگردان خوب کمدی داریم. دوربین جواد عزتی هنوز کمدی نشده و این بازیگران هستند که کمدی خلق می‌کنند. باید گفت که موقعیت کمدی در لانگ شات ایجاد می‌شود نه کلوزآپ. همچنین مکث‌های دوربین کم است و کمدی منتقل نمی‌شود که به دلیل تجربه اول کارگردان است.

بخش بعدی «نقد سینما» به گفتگو درباره فیلم سینمایی «تابستان همان سال» ساخته محمود کلاری با حضور افشین علیار منتقد سینما اختصاص داشت.

افشین علی‌یار ابتدا بیان کرد: محمود کلاری از پیشکسوتان و کاربلدان سینمای ایران است و فیلم اولش یعنی «تابستان همان سال» بسیار روان و آرام است و قصه‌گویی‌اش من را یاد «درخت گلابی» مهرجویی انداخت. فیلم برای من قابل تحمل و دیدنی بود اما رفته رفته جذابیت سینمایی‌اش کم شد.

وی ادامه داد: این اثر کارت‌پستالی است و اگر فیلم نیمه‌بلند بود بسیار جذاب‌تر می‌شد؛ در واقع فیلم گویی چند بار تمام شد. مشخص است که نگاه محمود کلاری هنری است و برای اکران فیلم نساخته نشده. «تابستان همان سال» حرف اضافه‌ای ندارد و زیاده‌گویی هم نمی‌کند؛ متن و فرم توامان باهم درآمده‌اند. این فیلم حدیث نفس «محمود کلاری» است و ربطی به مخاطب و فروش میلیاردی ندارد.

در بخش بعدی برنامه «نقد سینما»، امیررضامافی میزبان مینو خانی منتقد سینما شد تا با وی درباره فیلم «بی ‌بدن» گفتگو کند.

مینو خانی ابتدا بیان کرد: فیلم «بی بدن» جلوتر از «علفزار» نیست در واقع فیلمی است که مرتبا به پدر و مادر‌ها تلنگر می‌زند. هر چند موضوع قصاص تکراری شده است اما با توجه اتفاقات جدید جوامع جدید می‌توان همچنان با قصه قدیمی قصاص، فیلم ساخت. باید بگویم که مهمترین مساله‌ای که فیلم «بی‌بدن» به آن اشاره کرده، فضای مجازی است و ما جایی متوجه خواهیم شد سرمنشاء تمام ماجراها فضای مجازی بوده. این فیلم به ما نشان می‌دهد که چگونه با تکنولوژی جدید مواجه شویم و خطرات آن را بشناسیم.

وی ادامه داد: از آنجا که خانواده‌های ما کمتر برای تربیت فرزندان به مشاوره مراجعه می‌کنند، این فیلم‌ها می‌توانند این نقش را ایفا کنند. در حالت کلی فیلم مثبت و خوش‌ساختی بود با بازی‌های خوب النازشاکردوست و گلاره عباسی.

این منتقد سینما درباره حواشی «الناز شاکردوست» در این فیلم عنوان کرد: این فیلم می‌توانست در بخش سودای سیمرغ باشد اما از آنجا که فیلم وارد عرصه رقابت نشده و تنها می‌تواند جایزه کارگردانی داشته باشد؛ از نظر من عوامل فیلم حق دارند که واکنش نشان دهند.

خانی افزود: سینما یکی از مهمترین ابزار‌های سیاست‌گذاری‌های فرهنگی کلان هر کشور است. پس اگر سازمان‌ها، مانده بودجه‌های خود را خرج ساخت یک فیلم سازنده بکنند، قطعا اتفاق خوبی است. در حقیقت یک سیاست‌گذاری و مدیریت کلانی در اینجا نیاز است که هم بودجه‌ها و هم موضوعات را توزیع بند.

این منتقد درباره «تمساح خوبی» بیان کرد: من این اثر را با وجود انتقادهایی که بدان دارم، اثر خوش ساختی می‌دانم که بازی جواد عزتی هم مانند همیشه قابل قبول بود.

وی درباره «تابستان همان سال» گفت: حتی اگر خود محمود کلاری در صحنه آخر حضور نمی‌یافت باز هم تشیص داده بودم که فیلم حدیث نفس است. قاب‌های فیلم زیبا و چشم‌نواز بود اما من هنوز نمی‌دانم این اثر از چه لحاظی در سودای سیمرغ قرار گرفته است.

مافی نیز درباره این موضوع اظهار کرد: من با دیدن فیلم بسیار حسرت خوردم چراکه با مجموعه‌ای که در فیلم کنار هم جمع بودند، می‌شد یک قصه کلاسیک درخشان تعریف کرد.

در بخش نهایی «نقد سینما»، «محمدرضا مقدسیان» به برنامه پیوست.

وی ابتدا درباره فشردگی نشست‌های جشنواره اظهار کرد: ما دائما در نشست‌ها سروصدا داریم و این ذات نشست است. من یا هر کس دیگه‌ای در اجرای نشست سه مسئولیت مهم دارد؛ اینکه خود را از فرایند انتقاد حذف کند و فقط مجری باشد؛ همه مهمانان حق دارند به اندازه معقول خودشان حرف بزنند و در آخر سوالات اصحاب رسانه مطرح شود. اینکه ما مجموع این‌ها را در ۴۵ دقیقه مدیریت کنیم، کار دشواری است.

مقدسیان یادآور شد: نشست‌ها باید چیزی فراتر از شکل باشد.‌ با حفظ احترام به رفقای رسانه‌ای، اما گاهی اهالی سینما از دقیق و تخصصی نبودن سوالات، گله می‌کنند چرا که بخش اعظم سوالات معطوف به کارگردان و چهره است. می‌توانم بگویم سوالات بکر نیست و گاهی تکراری می‌شود.

مافی خاطرنشان کرد: من بارها این نکته را گوشزد کرده‌ام که پرسش از پاسخ مهم‌تر است. همانقدر که رسانه سوالات عمیق نمی‌پرسد، خالق جهان اثر هم پرسش اساسی مطرح نمی‌کند. زمانی که یک پرسش اساسی مطرح شود، نمایانگر یک مساله خواهد شد. من معتقدم که اگر مساله درست مطرح شود حتما کسانی پیدا می‌شوند که در مسیر پاسخش حرکت کنند. ما در آثار و رسانه‌هایمان پرسش اساسی نداریم.

مقدسیان ادامه داد: تا زمانی که ذهنمان درگیر بیرون خودمان باشد، همه چیز را مانند توریست می‌بینیم؛ یعنی نگاه می‌کنیم اما مال خود نمی‌کنیم. وقتی این اتفاق نیفتد ما به مرحله پرسش نمی‌رسیم و دغدغه‌ها در حد تیتر روزنامه باقی می‌ماند؛ برای همین است که ایده اولیه اکثر آثار از دقیقه ۱۰ به بعد مدام تکرار می‌شود. راه‌حل این است که ایده ‌اولیه با پرسش‌های متخصصانه هدایت شود.

مافی درباره اضافه شدن استوری به شبکه‌های اجتماعی بیان کرد: زمانی که استوری‌های پشت سر هم با موضوعات مختلف را با سرعت زیادی می‌بینیم، کم کم موضوع‌ها به لحاظ وزن معنایی یکی می‌شوند و اینجا آغاز ابتذال معناست. حالا سینمای ما هم به استوری ۹۰دقیقه‌ای تبدیل شده است.

مقدسیان در نهایت بیان کرد: آن چیزی که می‌تواند به ما کمک کند، مکث کردن است. فیلمسازان باید کتاب زیاد بخوانند و سراغ علوم انسانی بروند.