کلاری: قصدم بر این بود ۹۰ دقیقه قصه بگویم

نشست خبری فیلم سینمایی «تابستان همان سال» امروز ۱۳ بهمن ماه در دومین روز از چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر برگزار شد.

در این نشست محمود کلاری کارگردان، علی اوجی تهیه‌کننده، سمیرا حسن‌پور، فریبا نادری، رایان سرلک، رونیکا بهرام‌زاده بازیگران، کوهیار کلاری مدیر فیلمبرداری، کامیاب امین‌عشایری طراح صحنه حضور داشتند.

محمود کلاری کارگردان این اثر در ابتدای این نشست با اشاره به ساخت این فیلم گفت: من قبلا به نوعی آن طرف صحنه بودم و روزگاری عکاس بودم و در نشریات کار می‌کردم و اکنون این طرف صحنه هستم. در همین ابتدای برنامه از شما بابت صدای بد پخش فیلم در سالن عذرخواهی می‌کنم.

وی اضافه کرد: امروز روز دوم جشنواره است و امیدوارم مجریان برگزاری جشنواره نظمی به این‌ نمایش‌ها دهند تا فیلم‌ها درست‌تر دیده شوند. دقیقه ۲۰ فیلم هنوز افراد در سالن رفت و آمد می‌کردند.

وی ادامه داد: این همه در جشنواره‌های مختلف در جهان شرکت کرده ایم و من تاکنون چنین چیزی ندیده‌ام و افراد پس از پخش فیلم دیگر حق ندارند وارد سالن شوند.

این کارگردان با اشاره به این مطلب که اگر افراد نریشن اول فیلم را نشوند، متوجه داستان نمی‌شوند اظهار کرد: واقعیت امر این است که من سعی کردم در این فیلم قصه‌گو باشم؛ دقیقا مانند مادربزرگ خودم و سعی کردم ۹۰ دقیقه برای مخاطبان قصه تعریف کنم زیرا در سینمای ما اکنون قصه‌گویی رنگ‌ باخته است. و درنهایت باز از شما عذرخواهی می‌کنم البته شاید عذرخواهی وظیفه و کار من نباشد.

کلاری اضافه کرد: هیچ تدبیری برای ریتم کند یا تند فیلم نداشتیم. براساس تجربه ۴ دهه‌ای در ارتباط با افرادی که با آن‌ها در ارتباط بودم و از هر کدام آموختم، فکر کردم که در ارتباط با موضوع باید فیلم بسازی و ریتم تند و کند به برداشت مخاطب روز بستگی دارد. این را از من بشنوید که دست‌کاری در این مقوله به فیلم ضربه می‌زند. فیلمی که فطرت کندی دارد، هیچگونه تند نمی‌شود و فیلم با مضمون و محتوای هر سکانس ریتم می‌گیرد.درنهایت به نظرم فیلم ریتم متناسب با خودش را دارد.

محمود کلاری در بخش دیگری از این نشست به خراب شدن خانه مادری اش اشاره کرد و گفت: داریم می‌بینیم که بافت قدیمی شهر در حال خراب شدن است و جای خود را به یک معماری بی‌هویت می‌دهد. من متولد و بزرگ شده تهران هستم و ریشه خانوادگی من به شمال تهران باز می‌گردد. نیما یوشیج با پدربزرگ من همشهری بودند و شعری از نیما درون‌مایه اصلی فیلم من بود.

وی افزود: الفت و مناسبات و آن جنس از روابط دیگر به شکل قابل توجهی رنگ باخته است و درس‌ها و روابط این فیلم جهانی را تصویر می‌کند که به سالیان رشد نسل ما برمی‌گردد.

در ادامه این نشست سمیرا حسن‌پور بازیگر این فیلم سینمایی گفت: دوست دارم در ابتدا این را عرض کنم که من آدم خوش‌شانسی هستم زیرا اولین بار در سینما جلوی دوربین آقای کلاری رفتم، جایزه‌ام را در جایی گرفتم که ایشان داور بودند و اکنون هم توانستم در فیلم ایشان بازی کنم.

حسن‌پور ادامه داد: در این فیلم من نقش مادر عطا را داشتم. این فیلم در دهه گذشته بود. آتی این فیلم در دوری شوهرش زندگی می‌کرد و ایفای نقش این شخصیت درون‌گرا باعث شد که از باقی نقش‌هایم جدا شوم.

فریبا نادری بازیگر دیگر این فیلم نیز با اشاره به حضورش در این فیلم گفت: زمان فیلم در گذشته است اما نمونه‌های امروزی چنین شخصیتی اکنون هم وجود دارند. زنانی که وضعیت مالی بهتری نسبت به دیگر افراد خانواده دارند و درعین مهربانی ویزگی‌های دیگری هم دارند. شخصیت این فیلم بلد نیست که راحت حرف بزند و عقده‌های دوران کودکی کم کم در وجودش ریشه دوانده است.

نادری افزود: آقای کلاری یکی از بزرگ‌مردان تاریخ سینمای ایران هستند و از هر لحظه این فیلم لذت بردم.

رایان سرلک بازیگر خردسال این فیلم گفت: برای من افتخار بزرگی بود که در فیلم آقای کلاری بازی کنم. به من خیلی خوش گذشت و از ایشان بسیار یاد گرفتم. همچینن خوشحالم که کنار بازیگران این فیلم بازی کردم.

سرلک درباره سخت‌ترین سکانس خود در این فیلم گفت: تابستان همان سال در زمستان ضبط شد و در سرمای زمستان باید لباس تابستانی می‌پوشیدیم.

رونیکا بهرام‌زاده دیگر بازیگر خردسال این فیلم نیز اظهار کرد: خسته نباشید می‌گویم به آقای کلاری و اوجی و عوامل پشت صحنه و تمام بازیگران. از آقای کلاری تشکر می‌کنم که به من اعتماد کردند. امیدوارم الان از بازی من راضی باشند و مردم هم‌ مصی را دوست داشته باشند.

حمید نجفی راد تدوینگر فیلم عنوان کرد: برای من افتخار عجیبی بود که توسط آقای کلاری انتخاب شوم و همیشه آرزو داشتم که با کارگردانان بزرگ کار کنم.

وی ادامه داد: همه ارکان فیلم از کارگردانی، صدا و... همه چیز فکر شده بوده است. ما درباره همه جزئیات فیلم صحبت می‌کردیم تا چالش های زندگی این خانواده درست روایت شود و مخاطب با کلیت داستان درگیر شود. آقای کلاری با وسواس نریشن ابتدایی را نوشتند تا مخاطب به درستی در قصه فیلم هدایت شود و اگر دوستان احساس کردند ریتم فیلم کند است، یک بار دیگر فیلم را در یک سالن خوب تماشا کنید. متاسفانه فیلم‌ها در این سالن ذبح می‌شوند.
نجفی راد افزود: ما ۲ ماه و نیم با حضور آقای کلاری این فیلم را تدوین کردیم. ما با آقای کلاری زندگی کردیم تا زندگی این فیلم درست از آب دربیاید.

در بخش دیگری از این نشست علی اوجی تهیه کننده این فیلم درباره دلیل همکاری و همراهی چنین فیلمی توضیح داد: من در سینمای تجاری رشد کردم اما سلیقه من را به این سمت سوق داد. من یک کاراکتر بازیگر دارم که گاهی خودش را فدای یک شخصیت دیگر می‌کند تا چنینی فیلمی بسازد. گاهی برای اینکه پول چنین پروزه ای را مهیا کنم حتی در یک رئالیتی شوها بازی کرده ام.

وی ادامه داد: هر لحظه حضور کنار آقای کلاری برای تمام گروه مانند یک کلاس درس بود. هر فریم این فیلم حساب شده است و ایشان با وسواس دیالوگ‌ها را جلو برود. این را هم بگویم که آقای کلاری کارگردان و فیلمبردار دو شخصیت متفاوت و هر دو بی‌نظیر هستند.
در پایان این نشست محمد کلاری یادآور شد: من خیلی در این فیلم خوش‌شانس بودم و افرادی که کنار من حضور داشتند با تمام وجودشان کار کردند و همه داشته‌شان را گذاشتند تا این فیلم شکل بگیرد. ما در این فیلم یک خانه را به طور کامل ساختیم زیرا به دلایل مختلف در لوکیشن‌های دیگر امکان کار نداشتیم. قرار بود ما اواخر تابستان فیلم را شروع کنیم اما به دلیل مشکلاتی که پیش آمد مجبور شدیم در زمستان فیلمبرداری کنیم. در طول فیلم هم ‌عاشق این دو بازیگر کوچک شدم که همه شرایط و سختی‌ها را در طول فیلمبرداری تحمل کردند.