تو رشته شهادت را انتخاب کردی

برای بار دیگر، خنجر اندوه قلب ما را شکافت. رفتنت در عمق باورم نمی نشیند. دو روز بعد از فراق تو و خیل شهدا، روحت به پرواز در آمد.

چگونه توانستی با رفتنت داغ دل همکلاسی ها و دبیرانت را در مدرسه ایران، مدرسه ای که در آن درس ایثار تدریس می شود، تازه کنی؟

فاطمه جان، میخواستم بپرسم معادله سوال سه ریاضی را چگونه نوشتی؟ رسم دانش آموز موفق این نیست که سوالات امتحانی را بی پاسخ بگذارد. آن هم امتحانات ترم اول!

مجهول چهارمین سوال را چگونه پیدا کردی؟ در گلزار شهدا؟ شاید همان عشقی است که نامت را در طومار لشکر آسمانی سردار دل ها نوشت.

یادت هست درس ششم آمادگی دفاعی؟ روزی که آن درس را خواندی احتمالا اسم خودت را کنار اسامی شهیده سیده زهرا حسینی، مریم فرهانیان و زینب کمایی می دیدی.

و حالا تو رفته ای و برگه امتحانی ات با یک پاسخ، روی میز مانده است. پاسخی که هیچکس نتوانست آنگونه درست بنویسد: چگونه میتوان راه شهیدان را ادامه داد؟

راستی، چند ماه بعد رشته مورد علاقه مان را انتخاب خواهیم کرد. تا با حال فکر کرده ای کدام رشته را دوست داری؟ رشته‌های نظری یا فنی؟

برگه هدایت تحصیلی ات را تکمیل نکرده ای. مگر نمیدانی امسال سال مهمی برای ماست؟

ولی من میدانم چه رشته ای را دوست داری. قطعا رشته شهادت فقط ،می‌تواند برازنده تو باشد.

میتوانم بپرسم چگونه عاشق عمو قاسم بودی؟ چگونه شهید بودی؟ مگر حاج قاسم نمی‌گفت کسی شهید می‌شود که شهید باشد .

امروز هم غیبت خوردی. دفتر نمره هم دلش از رفتنت گرفته است.

خبرنگار دانش‌آموز: زهرا امیدی