غلامرضا بنی اسدی*
حضرت فاطمه (س) و ضرورت اصلاح جامعه
جامعه به امر به معروف و نهی از منکر، زنده و سازنده است. انسان در احیای این واجبِ الهی، احیا و به حیا غنی‌سازی می‌شود.
فلسفه واجب شدن این مهم در کنار نماز و روزه و حج و جهاد و... برای اصلاح امور و با در نظر داشت مصلحت عمومی است. همان که در کلام راهنمای حضرت فاطمه زهرا( سلام ا... علیها) به این بیان میخوانیم: "فَرَضَ ا... الأَمرَ بِالمَعرُوفِ مَصلَحَةً لِلعَامَّةِ؛ خداوند امر به معروف را برای اصلاح امور مردم، واجب ساخت." مخاطبِ این امر واجب و تکلیف همیشگی، همه ما هستیم. چنان که در مباحث فقهی هم با مرتبه بندی اجرای آن، برای همه ما از مردم عادی تا صاحبان حکومت، وظیفه تعیین شده است.
بهترین شیوه اجرای آن نیز، زیست کردن آن است. هر که هستیم و هر جایگاهی که داریم، با شأن خویش برای توسعه خیر و محو شر بکوشیم. مؤمن نمی تواند چشم در رفتار دیگران داشته باشد و قضاوت شان کند اما بر خود چشم ببندد و رفتار خویش را عیار نسنجد. در هر حوزه کاری باید برای خویش" ترازو "طراحی کرد. این که حضرت فاطمه زهرا(س) می فرمایند: " فَرَضَ ا... تَوفِیةَ المَکاییلِ وَالمَوازینِ تَعییراً لِلبَخسَةِ ؛ خداوند کامل کردن پیمانه ها و ترازوها را برای زشت نشان دادن کم فروشی قرار داد." فقط ناظر به حوزه عملکردی کاسبها نیست که هر کداممان در این حوزه نیازمند سنجش و پیمایش هستیم. کامل کردنِ پیمانه برای کارگر، انجام درست و دقیقِ کار است. برای کارمند این است که تمام ساعات موظفی را به بهترین نحو در خدمت مردم باشد. واگذاشتنِ کار امروز مردم به فردا، عین کمفروشی است. سهل انگاری و گره اندازی در امور مردم، مثل غش در معامله است که عمل را باطل میکند. برای کاری چنین حقوق تمام گرفتن، میتواند ذیل بحثِ "اکلِ مال به باطل" تعریف شود و لقمه های آدم را در خُورشتِ شبه ناک، می زند. با چنین لقمه هایی نمی توان در "اندرون، نورِ معرفت" دید و جان روشن داشت. نمی شود به نسبتی مؤمنانه با حضرت زهرا و امامت و ولایت رسید. کسانی در این نسبت، می توانند خود را متناسب سازی کنند که اهل حلال باشند. فقط و فقط حلال لقمه‌ها و حلال کرداران‌اند که در هندسه امامت صاحب نقش میشوند. برای اصحاب حرام در این ساحت جایگاهی نیست. فاطمیه را فرصت اصلاح خویش قرار دهیم تا در فراوانی اصلاح شدگان جامعه نیز به صلاح برسد و بستر اصلاح شود.
کارشناس رسانه
ارسال دیدگاه