مراقب سلامت آموزشگاه شهید همت ملارد:
بیشترین آمار ابتلا به بیماری مننژیت را کودکان به خود اختصاص داده‌اند
ملارد (پانا) - مراقب سلامت آموزشگاه شهید همت ملارد، بیشترین مبتلایان بیماری مننژیت را کودکان خواند و به تشریح علائم و ویژگی‌های این بیماری واگیردار پرداخت.
مریم حسینی، مراقب سلامت دبیرستان متوسطه دوم شهید همت ملارد، در تشریح ویژگی‌های بیماری مننژیت به پانا گفت: «در واقع نام علمی بیماری مننژیت که در ایران آن را به سرسام نیز می‌شناسند، Meningitis است. علت بروز این بیماری، التهاب پرده‌های محافظ یا مننژ است که اطراف مغز و نخاع قرار گرفته‌اند. نزدیک بودن التهاب به نخاع و مغز در بسیاری از موارد باعث به خطر افتادن جان شخص می‌شود و متأسفانه در برخی از اوقات، این بیماری واگیردار است و ممکن است از راه مدفوع و ترشحات دهان منتقل شود. علاوه بر بزرگسالان، احتمال ابتلاء نوزادان و کودکان به این بیماری از ۲ یا ۳ ماهگی نیز وجود دارد. مننژیت کودکان می‌تواند باعث مرگ، ناشنوایی و ناتوانی مغزی شود.»
حسینی ادامه داد: «این بیماری دارای انواع مختلفی می‌باشد. مننژیت بر اساس علت بوجود آورنده آن، می‌تواند ویروسی، باکتریایی، قارچی، انگلی و یا غیرعفونی باشد. مننژیت ویروسی، کم‌خطرتر از مننژیت باکتریایی است و برای درمان آن نیازی به تجویز آنتی‌بیوتیک نیست، زیرا آنتی بیوتیک‌ها بر روی ویروس‌ها تأثیری ندارند و این نوع مننژیت اغلب بدون نیاز به دارو و تنها با استراحت و کنترل شرایط بالینی بیمار بهبود می‌یابند. هرچند ممکن است در برخی موارد، پزشک اقدام به تجویز دارو بکند ولی در کل تمام مراقبت‌های بالینی سرماخوردگی مانند استراحت مطلق، مصرف زیاد مایعات، پایین آوردن تب با پاشویه، می‌تواند برای این نوع مننژیت مؤثر باشد.»
وی در رابطه با بروز علائم این بیماری در رده‌های سنی افراد جامعه خاطرنشان کرد: «بعضی از انواع مننژیت‌های ویروسی و باکتریایی مسری هستند و می توانند توسط سرفه، عطسه یا تماس نزدیک، انتقال پیدا کنند، البته باید این نکته را مد نظر داشت که مننژیت ویروسی به خصوص هرپس سیمپلکس از راه مدفوعی و دهانی هم منتقل می شود.»
مراقب سلامت شهید همت عنوان کرد: «علائم مننژیت ویروسی در بزرگسالان نسبت به بقیه رده‌های سنی متفاوت است و نشانه‌هایی به صورت سردرد، تب، گرفتگی گردن یا خشکی گردن، تشنج، فوتوفوبیا، خواب آلودگی، تهوع و استفراغ، کاهش اشتها نشان می‌دهد، اما به طور کامل‌تر اگر بخواهم توضیح دهم، رایج‌ترین نشانه‌های مننژیت سردرد و خشکی گردن همراه با تب، گیجی یا هشیاری دگرگون شده، استفراغ، و ناتوانی در تحمل نور (نور هراسی) یا صداهای بلند (صدا هراسی) است و معمولاً در کودکان فقط نشانه‌های غیراختصاصی مانند تحریک‌پذیری و خواب‌آلودگی مشاهده می‌شود.»
وی در ادامه افزود: «اگر ضایعهٔ پوستی مشاهده شود، ممکن است نشان دهندهٔ علت مشخصی برای مننژیت باشد، مثلاً مننژیت در اثر باکتری مننگوکوک ممکن است همراه با ضایعهٔ پوستی مشخصی باشد و با یک بزل کمری می‌توان مننژیت را تشخیص داد یا از بروز آن جلوگیری کرد. یک سوزن وارد مجرای نخاعی می‌شود تا نمونه‌ای از مایع مغزی-نخاعی (CSF)، که مغز و نخاع را احاطه کرده است، برداشته شود. CSF در آزمایشگاه تشخیص طبی آزمایش می‌شود.»
مراقب سلامت شهید همت تأکید کرد: «درمان در مننژیت حاد، شامل تجویز آنتی‌بیوتیک و گاهی داروهای ضدویروس، متناسب می‌باشد و همچنین می‌توان از کورتیکواستروئید برای جلوگیری از عوارض التهاب شدید استفاده کرد. مننژیت ممکن است منجر به عوارض طولانی مدت جدی مانند ناشنوایی، صرع، هیدروسفالی، و کسری‌های شناختی شود، به ویژه اگر به‌سرعت درمان نشود. برخی انواع مننژیت مانند انواعی که همراه با عفونت‌های مننگوکوک، هموفیلوس آنفلوآنزا نوع پنوموکوک، یا ویروس گوشک، می‌باشد را می‌توان با ایمن‌سازی پیش‌گیری کرد.»
حسینی در پایان صحبت‌های خود تأکید کرد : «فرد مشکوک به بیماری مننژیت، باید هر چه زودتر و با مشاهده علائم به یک متخصص عفونی مراجعه کند و در اکثر مواقع با انجام آزمایش‌های مختلف می‌توان از پیشروی آن جلوگیری کرد. داروهای رایج برای درمان مننژیت معمولا دسته‌هایی از آنتی‌بیوتیک‌ها است. البته این کاملا بسته به نظر پزشک متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب است و بر اساس شرایط عمومی بیمار، میزان و نوع این داروها تغییر می‌کند. من به شخصه امیدوارم هرگز هیچ شخصی نه تنها به این بیماری ، بلکه مبتلا به هیچ بیماری نشود.»
خبرنگار: نیلوفر شاه‌آبادی
ارسال دیدگاه