غروب غریبانه کریم اهل بیت(ع)

سلام بر غریب بقیع! سلام بر بخشنده ترین شاخه امامت و سلام بر کسی که سردار مظلوم شهادت است؛ زیرا او تنها سرداری است که در خانه اش با تن مسموم و قلب مغموم به دیدار حق شتافت.

امروز همه شیعیان بر طبل مصیبت می‌کوبند و غبار اندوه بر روی دلها رخنه می‌کند. عجب غروب غریبانه ای است، گلبرگ های قلب کریم اهل بیت پرپر می‌شود و مدینه مرثیه ماتم می‌سراید.

ای مظلوم ترین خاندان نبوت، در این افطار اندوه بار جسمت را زهری آلوده می‌کند که از سوی ماری خانگی است و زینب برای بار سوم رخت مصیبت بر تن می‌کند.

خونابه های جگرت حاصل کینه هایی است که از خیبر بر جای مانده و امروز تابوت تیر باران تو چه غریبانه در خاک خسته بقیع ، تشیع می‌شود.

خدا کند زینب تکه های جگرت را نبیند چون در کربلا تن اربا اربا و مقطع الاعضا را می ببیند. اصلا آفرینش زینب اینگونه بوده تا پرستار قلب های سوخته باشد.

چگونه از چهار دیواری غربتت برایت بنویسم؟ چگونه از تن مسموم و رنج های بیکرانه ات بنویسم؟ اما می‌خواهم از قبر بی زائرت بنویسم.از قبری که سایبانش آسمان و غبار های غربت آن را بال های ملائک می تکانند.

اما روزی می‌رسد که حجت ابن الحسن(عج) برای سلطان کرم حرمی دلربا می‌سازد که ایوانش همانند ایوان نجف چشمگیر و باصفا است.

نا امیدی نبود نزد گدایان حسن
دست ما را برسانید به دامان حسن

نشنیده است کسی خواهش روزی از ما
می رسد روزی ما صبح و شب از خوان حسن

*دانش آموزخبرنگار