زندگی نامه کمال الملک پدر نقاشی ایران

روحیه و طبع لطیف محمد و تشویق والدین او باعث شد به نقاشی روی آورد و این هنر والا را به خوبی بیاموزد. او با دیدن طبیعت سرسبز روستای محل زندگیش کلده که جایی سرسبز و خوش آب و هوا بود قلبش مالامال از عشقی سرشار به طبیعت می شد و در همان کودکی با تکه ذغالی این زیبایی های طبیعت را روی دفتر و یا دیوار نقاشی می کرد.

در خانواده او هنر و بخصوص نقاشی از اهمیت ممتازی برخوردار بود. پدر محمد نیز در کشیدن منظره و نقاشی و چاپ سنگی استعداد زیادی داشت به همین دلیل خیلی زود فهمید که فرزندش در نقاشی استعداد دارد و او را برای جدی گرفتن نقاشی، تشویق و راهنمایی کرد.

او خودش در ابتدا به تعلیم نقاشی به محمد پرداخت و با بررسی دقیق نقاشی های او نکاتی را به او می آموخت و راهنماییش می کرد.«محمد جان اگر می خواهی نقاش خوبی شوی، باید مداوم کار کنی و تا می توانی طرح بزنی و نقاشی بکشی.»

محمد غفاری پس از طی تحصیلات ابتدایی در کاشان با برادر بزرگترش به تهران آمد و در دارالفنون رشتهٔ نقاشی را ادامه داد. هر دوی آنها در مدرسه دارالفنون به مدت سه سال در رشتهٔ نقاشی مشغول به تحصیل شدند.

پس از گذشت سه سال از تحصیل وی در دارالفنون، هنگام بازدید ناصرالدین شاه از این مدرسه تابلویی از چهره اعتضادالسلطنه، رئیس وقت مدرسه دارالفنون را مشاهده کرد و تحت تاثیر آن قرار گرفت و او را به استخدام دربار درآورد و به سفارش ناصرالدین شاه چندین تابلو کشید.

پس از اینکه ناصرالدین شاه، محمد غفاری را به استخدام دربار درآورد ابتدا به او لقب خان، سپس پیشخدمت مخصوص را به او داد. شاه تحت تاثیر آثار او قرار گرفت و خود را به شاگردی وی در آورد و او را در ابتدا نقاش باشی و سپس کمال الملک نامید. او در مدت حضورش در دربار، ۱۷۰ تابلو کشید که معروف ترین تابلو ، تالار آینه است.

سرانجام کمال الملک در سن ۹۵ سالگی و روز یکشنبه ۲۷ مرداد سال ۱۳۱۹ ه.ش بر اثر کهولت سن و بیماری دعوت حق را لبیک گفت. با اینکه او وصیت کرده بود در باغ خودش واقع در روستای حسین آباد دفن شود اما آرامگاه او در مجاور مزار شیخ فریدالدین عطار نیشابوری در نیشابور است. وی ۱۲ سال آخر عمر خود را در روستای حسین آباد گذراند.