ادعای ۳۰ هزار پرستار بیکار در کشور تکذیب شد

مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت، در توضیحاتی نسبت به ادعای محمد میرزابیگی رئیس کل سازمان نظام پرستاری، در مورد آمار پرستاران بیکار در کشور، اعلام کرد: بخش عمده‌ای از شاخص‌های کیفیت مراقبت‌های بهداشتی و درمانی در همه کشورهای جهان وابسته به مراقبتهای پرستاری است. بنابراین و با این نگاه کیفیت گرا، تقریباً تمامی کشورهای پیشرفته دنیا به افزایش تربیت و جذب پرستار نیاز دارند؛ به طوری که تخمین زده می‌شود هم اکنون بیش از ۶ میلیون کمبود پرستار در دنیا وجود داشته باشد.

با وجود این در کشور ما به دلیل گسترش مراکز آموزش پرستاری بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در بخش دولتی و دانشگاه آزاد اسلامی هر ساله با هدف تأمین نیروی انسانی رشد مناسب و پایداری صورت گرفته و در حال حاضر مراکز آموزشی پرستاری مطابق با استانداردهای بین المللی به تربیت نیروی انسانی در این حوزه اهتمام دارند.

با این حال به تبع نیاز، توسعه مراکز درمانی و افزایش تخت‌های بیمارستانی در سال‌های اخیر نیاز به پرستار نیز افزایش یافته است که برنامه‌های وزارت بهداشت در تربیت دانشجو در رشته‌های گروه پرستاری و تربیت رده کمک پرستاری برای این منظور طراحی شده و در حال اجرا ست.

اما ادعای وجود ۲۰ تا ۳۰ هزار نفر پرستار بیکار در کشور، بدون هرگونه مستند ارائه شده، ادعایی واهی و خلاف واقع است. از جمله تجربه فراخوان‌های اخیر در اغلب دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور نشان می‌دهد که تعداد متقاضیان در مواردی کمتر از ظرفیت اعلام شده در فراخوان است.

در چنین شرایطی چگونه ممکن است ۲۰ تا ۳۰ هزار نفر بیکار باشند ولی ظرفیت جذب پرستار کامل نشود. البته ممکن است در بعضی مناطق و شهرهای کشور به صورت موردی تعداد پرستار بیش از ظرفیت جذب و به کارگیری باشد، اما این موضوع به هیچ روی قابل تعمیم به کل کشور مخصوصاً شهرهای بزرگ و مراکز استان‌ها نیست.

از سازمان نظام پرستاری و رئیس کل این سازمان که داعیه دفاع از حقوق متقابل مردم و پرستاران را دارد، انتظار می‌رود در بیان آمار بر مبنای مستندات واقعی و جمع آوری اطلاعات صحیح و قابل راستی آزمایی اقدام کرده و در شرایطی که پرستاران با ایثار و خدمات شایسته خود در عرصه‌های مختلف از جمله مقابله با همه گیری کرونا جایگاه پرافتخاری را در دیدگاه مردم کسب کرده اند، از بیان اظهاراتی که به ناامیدی در مردم و کاهش اعتماد اجتماعی منجر شود و یا به وهن و هتک شأن والای جامعه ارزشمند پرستاری بینجامد، اجتناب ورزند.